၁၉၄၂ ခုႏွစ္၊ ေမလ (၂၃) ရက္

ေကာင္းကင္ထက္မွ၊ တိမ္ျဖဴလႊလႊ
ပင့္သက္မလ်က္၊ မေရြ႕ မလ်ား
ေက်ာက္ခ်ထား။

မင္း၀ံေရႊေတာင္၊ ေစတီေထာင္ေသာင္း
ေခါင္းေလာင္းမျမည္၊ ေၾကးစည္မတီး
အံ့ၾသတႀကီး။

အင္း၀တံတား၊ သံမဏိသားဟာ
မားမားရပ္လ်က္၊ မ်က္ေမွာင္ကိုၾကဳတ္
လက္သီးဆုပ္။

ဧရာ၀တီ၊ သည္ေန႔တြင္ကား
ငါးမျမဴး၊ ငွက္မပ်ံ
လႈိင္းေတြသာ မာန္ထေန။

“ဤတိုင္းျပည္၊ ဤျပည္သူအတြက္
ဖက္ဆစ္စနစ္၊ ၿဖိဳပစ္ဖို႔အတြက္
ကမၻာစစ္ႀကီး၊ ရပ္ပစ္ဖို႔အတြက္
ငါ့အသက္ကို၊ ေပးဆက္ပါသည္
ဤေတာင္ရိုး သက္ေသထား
ဤတံတား တိုင္တည္ကာ
ဤျမစ္ကို သခၤ် ိင္းျပဳမယ္
ဆယ္သက္ဆယ္ျပန္ပဲ ေသပါေစေတာ့။”

“ငါေသၿပီးေနာက္
မေကာက္နဲ႔ ငါ့အေလာင္း
ငါ့အေၾကာင္းကိုသိခ်င္ရင
ငါ့ျပည္သူကိုသာေမး
ငါ့ေသြးရဲ႕ အေရာင္ကိုသိခ်င္ရင္္
အဲဒီ ဂ်ပန္ေတြကိုသာ ေမးေပေတာ့။
ဖက္ဆစ္နဲ႔ ကြန္ျမဴနစ္
ဒီစစ္ႀကီးမွာ
ဘယ္သူဟာ ေအာင္ႏိုင္သူလဲ
ငါမမီေပမယ့္၊ အေျဖကိုသိေနတယ္
ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္ ရဲေဘာ္တို႔။”

ဖိုးသံ (လူထု)
(ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ ဂ်ပန္ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး ေျမေအာက္လုပ္ငန္းကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္တို႔က ဖမ္းဆီးညႇဥ္းဆဲ သတ္ျဖတ္ျခင္းခံခဲ့ရတဲ့ စစ္ကိုင္းမွ ရဲေဘာ္သိန္းတန္ကို ဒီကဗ်ာနဲ႔ ဂုဏ္ျပဳအပ္ပါတယ္။)