Saturday 23 February 2008

နအဖက ဗမာျပည္သူေတြကို စိန္ေခၚလိုက္ၿပီ

ဗိုလ္တင္ေအာင္ျမင္ဦးလက္မွတ္နဲ႔ ထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့ နအဖရဲ႕ ၁/၂၀၀၈ နဲ႔ ၂/၂၀၀၈ တို႔ဟာ စစ္ေၾကျငာခ်က္တခုအလား ျပည္တြင္း ျပည္ပမွာ ဂယက္ထ သြားတယ္။ နအဖက သူတို႔ရဲ႕လမ္းျပေျမပံုရဲ႕
စတုတၴေျခလွမ္းျဖစ္တဲ့ သူတို႔စိတ္ႀကိဳက္ေရးဆြဲခဲ့တဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒအတြက္ ျပည္သူ႔ဆႏၵခံယူပြဲလုပ္ေတာ့မယ္၊ ေနာင္ ၂ ႏွစ္ၾကာရင္ ေရြးေကာက္ပြဲကိုလည္း လုပ္ေတာ့မယ္လို႔ ထုတ္ျပန္ ခဲ့တယ္။
နအဖဟာ ဆႏၵခံယူပြဲဆိုတာကို အခုလိုအံ့ၾသစရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ေစာၿပီး က်င္းပမယ္ဆိုတဲ့အတြက္ အားလံုးအဖို႔ ပေဟဠိျဖစ္သြားခဲ့ရတယ္။ ဒိေနာက္ကြယ္မွာ ဘာအေကာက္ၾကံထားတာေတြရွိေနလဲ၊ အာဏာရွင္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ဘာေၾကာင့္ သူတို႔ ကိုယ္သူတို႔ ဒါေလာက္ေတာင္ ယံုၾကည္မႈရွိေနတာလဲ။
နအဖအဖို႔ေျပာရရင္ ေညာင္ႏွစ္ပင္ညီလာခံဟာ ဟန္ျပသက္သက္ပဲ။ သူတို႔ႀကိဳက္သေလာက္ အခ်ိန္ဆြဲ၊ သူတို႔နားခ်င္တဲ့ အခ်ိန္မွာနား၊ သူတို႔ ထုတ္ ျပန္ခ်င္တာကို ထုတ္ျပန္လို႔ရတဲ့ညီလာခံျဖစ္တယ္။ အလားတူ အဲဒီမွာေရးဆြဲတယ္ဆိုတဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံုဆိုတာဟာလည္း အခ်ိန္မေရြး “ေရးဆြဲၿပီးၿပီ” လို႔ ေျပာလို႔ရတဲ့ အ ရာျဖစ္တယ္။ သူတို႔ရဲ႕အခ်ိန္ေရြးခ်ယ္မႈကိုပဲ သတိထား၊ စဥ္းစားရမွာျဖစ္တယ္။ ဒီလိုအေရးႀကီးတဲ့ ေျခလွမ္းႀကီးႏွစ္ရပ္ကို မေၾကျငာခင္ နအဖတဖြဲ႔လံုး အစည္းအ ေ၀းထိုင္တဲ့ သတင္းမၾကားရဘူး။ ဒါျဖင့္ ဒါဟာ ဗိုလ္သန္းေရႊနဲ႔ သူ႔လက္စြဲၾကံ့ဖြတ္ဂိုဏ္းက ဆံုးျဖတ္လုပ္ခ်လိုက္တာလား စဥ္းစားစရာျဖစ္ေနတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ဗိုလ္ သန္းေရႊဟာ တျခား နအဖအဖြဲ႔၀င္ေတြအေပၚ အင္မတန္မီးေသေနလို႔လား။ က်န္တဲ့လူေတြမွာ ေျပာခြင့္မရွိလို႔လား။
ေသခ်ာတာတခုကေတာ့ နအဖဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ကိုမင္းကိုႏိုင္၊ မစုစုေႏြးစတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကို ျပန္မလႊတ္ခင္ ဆႏၵခံယူပြဲ ဆို တာကိုလုပ္လိုက္ခ်င္တယ္ဆိုတာပဲ။ သူတို႔မရွိရင္ နအဖအေနနဲ႔ သူတို႔လုပ္ခ်င္တာေတြကို လုပ္လို႔ပို ေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား။
နအဖရဲ႕ဒီေျခလွမ္းဟာ အင္မတန္သဘာ၀မက်ဘူး၊ တရားနည္းလမ္း မက်ဘူးဆိုတာ အထူးေျပာဖို႔မလိုဘူး၊ လူတိုင္းသိတယ္။ ဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒကိုမွ လူထုသိေအာင္ မေၾကျငာရေသးဘူး၊ အဲဒါကိုအတည္ျပဳဖို႔ ဆႏၵခံယူပြဲစီစဥ္ၿပီးၿပီ။ ႏွစ္လသာက်န္ေတာ့တဲ့ ဆႏၵခံယူပြဲဟာ ဘယ္ဥပေဒအေပၚအေျချပဳလို႔ ဘယ္သူ႔ ႀကီးၾကပ္မႈနဲ႔လုပ္မယ္ဆိုတာလည္း မေျပာဘူး။ ဒီလိုတႏိုင္ငံလံုးနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ေသေရးရွင္ေရးတမွ် အေရးႀကီးတဲ့ကိစၥႀကီးတခုကို က်င္းပဖို႔လုပ္ရာမွာ ႏွစ္လသာလိုတဲ့ အခ်ိန္အထိ ရက္အတိအက် သတ္မွတ္ေပးမထားဘူး။ ေနာက္ၿပီးဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒကိုမွအတည္မျပဳရေသးဘူး အဲဒီ ဥပေဒကျပဌာန္းတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲကို ရက္သတ္ မွတ္ထား လိုက္ၿပီ။ အဲဒီလို ကေမာက္ကမေတြက အမ်ားႀကီး။
ဒါျဖင့္သူတို႔ဟာ ဒီလိုျမင္းလွည္းကေရွ႕၊ ျမင္းကေနာက္ျဖစ္ေနတဲ့ အရာမ်ဳိးေတြကို ဘာလို႔ဒီအခ်ိန္မွာ ပြဲထုတ္လာတာလဲ။ အင္မတန္ ႏိုင္ငံေရးအပါး၀ တဲ့၊ နအဖအေၾကာင္းေနာေက်ေနတဲ့ ဗမာျပည္ ျပည္သူလူထုႀကီးကို လွည့္စားဖို႔ေတာ့မဟုတ္ႏိုင္ဘူး။ ရည္ရြယ္ခ်က တခုက သူ႔တပ္တြင္းကို ငါတို႔ဘက္က အလြန္မဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာႏိုင္ဖို႔ဆိုတာျဖစ္တယ္။ ဒီထက္ပိုအဓိကက်တာက ႏိုင္ငံတကာက တခ်ဳိ႕အင္အားစုေတြကို ဦးတည္တာျဖစ္တယ္။ ျပည္ပက အစိုးရေတြ၊ အဖြဲ႔အစည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေတြ အၾကားမွာ ဗမာျပည္အေရးကို စိတ္မရွည္ေတာ့လို႔ ရွိေနတဲ့အေျခအေနကိုပဲ အသိအမွတ္ျပဳၿပီး နအဖနဲ႔လက္တြဲခ်င္တဲ့ဟာေတြ ရွိေန တယ္။ တခ်ဳိ႕ဟာ နအဖဘက္ကသာ ဒီမိုကေရစီလမ္းလိုက္တဲ့သေဘာမ်ဳိး ဟန္ေဆာင္ေလာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ တခုခုလုပ္ျပလိုက္ရင္ ရၿပီလို႔ စဥ္းစားၿပီး ေစာင့္ေနၾက တာ။ အခု နအဖဟာ အဲဒီလိုအင္အားစုေတြကို ပစ္မွတ္ထားၿပီး မီးရွဴးမီးပန္းလႊတ္ျပလိုက္တာျဖစ္တယ္။
စစ္အစိုးရအဖို႔ေျပာရရင္ သူတို႔ရဲ႕လမ္းျပေျမပံုအဆင့္ ၇ ဆင့္မွာ ဒီနံပတ္ ၄ အဆင့္ဟာ သူတို႔အတြက္ အခက္ခဲဆံုးျဖစ္တယ္။ က်န္တဲ့အဆင့္ေတြဟာ သူတို႔ခ်ည္း၊ ကုိယ့္ေျခကိုယ့္လက္ ႀကိဳက္သလိုလုပ္ရတာျဖစ္တယ္။ ေညာင္ႏွစ္ပင္လိုဟာဆုိရင္ ကိုယ္တက္ ေစခ်င္သူကိုတက္ခိုင္း၊ တက္ခိုင္းၿပီးမွ သေဘာမက်ရင္ ထုတ္ပစ္၊ ဖမ္းေတာင္ ဖမ္းခ်ဳပ္ပစ္တာ။ ဒါေပမဲ့ဒီအဆင့္မွာေတာ့ သူတို႔ လိုေသာ္ရွိ၊ မလိုေသာ္ရွိ လူထုႀကီးကို ပါခိုင္းလာရၿပီ။ သူတို႔အတြက္ အႏၱရာယ္အႀကီးဆံုးနဲ႔ အစြန္႔စားရဆံုးအဆင့္လို႔ ေျပာရင္ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း နဖအစစ္တိုင္းမွဴးေတြဟာ ၿငိမ္းအဖြဲ႔ေတြဆီတဖြဲဖြဲသြားၿပီး တီးေခါက္တာ၊ ႏွစ္သိမ့္တာေတြလုပ္ေနၾက တယ္။ အခုလိုအခါမွာ ဒင္းတို႔တေတြ တပူအျပင္ ႏွစ္ပူမဆင့္ခ်င္ၾကဘူး။ ၿငိမ္းေတြကလည္း နအဖအေျခအေနကို သိေနလို႔ နအဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြေတာင္းဆိုတာကို ေစ်းဆစ္တယ္။ နအဖကလည္း ၿငိမ္းေတြ ေထာင္မလာေလာက္ေသးဘူးဆိုတာ ေတြ႔ရေတာ့ သေဘာတူလိုက္တယ္။ ဘာစာနဲ႔မွေရးမထားတဲ့ ဒီလိုသေဘာတူညီ ခ်က္မ်ဳိးေတြဟာ ဗမာ့ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းရဲ႕ထူးျခားခ်က္မို႑ စိတ္၀င္ စားစရာလည္းေကာင္း၊ မွတ္သားစရာလည္းေကာင္းတယ္။
ျပည္သူလူထုဘက္ကၾကည့္ရင္ေတာ့ ဒီအဆင့္ဟာကိုယ့္အစြမ္းျပလို႔ အေကာင္းဆံုးျဖစ္တယ္။ ဘာပဲလုပ္ေနေန၊ နအဖဟာ နည္းမ်ဳိးစံုညစ္ၿပီး ဆႏၵခံယူပြဲကို အႏိုင္ယူမွာမို႔ ဘာမွမလုပ္ဘူးလို႔ မေတြးသင့္ဘူး။ အနည္းဆံုး နအဖစစ္ဗိုလ္ေတြ ဒီတေကြ႔မွာ သာမန္ညစ္ယံုနဲ႔ မရေအာင္၀ိုင္းလုပ္ၾကဖို႔လိုတယ္။ ကိုယ့္ဘက္က မဲေလးတမဲေဖာ္ျပလိုက္ယံုနဲ႔ နအဖကိုပိုအရွက္ရေစ၊ ပြင့္က်ေစ၊ ဒုကၡေတြ႔ေစမယ့္ အခြင့္အေရးကို လက္မလႊတ္သင့္ဘူး။

ဗၾသ

No comments: