ျမဴးနစ္ရဲ႕ထာ၀ရ ႏွင္းဆီျဖဴမ်ား

မေန႔ညေနခင္းေႏွာင္းပိုင္းတံုးက က်ေနာ္ႏွင္းဆီျဖဴ တပြင့္ကိုေတြ႔ခဲ့တယ္၊ လူေတြကေျပာ ေနၾက တယ္၊ ႏွင္းဆီျဖဴေတြဆိုတာ ေသျခင္းတရားကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့အရာပါတဲ့၊ တကယ္ေတာ့ဗ်ာ၊ ေသျခင္းတရားရယ္၊
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာရယ္၊ ႏုပ်ိဳမႈဆိုတာေတြရယ္ဟာ တခုတည္းပါ၊ ေသျခင္း တရားဆိုတာက ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳမႈထက္၊ အၿမဲတန္းရွင္းလင္းေတာက္ပေနတဲ့သိသာ ထင္ရွားတဲ့ အရာမို႔လား၊ ဆိုေတာ့ ႏွင္းဆီျဖဴဆိုတာ သူရဲ႕သင္းရနံ႔ေတြနဲ႔၊ ႏူးညံ့အျပစ္ကင္း ျဖဴစင္မႈေတြနဲ႔ ထာ၀ရႏုပ်ိဳေနမႈကို ကိုယ္စားျပဳေနတဲ့ အဓိပၸါယ္ကိုေဆာင္ေနတယ္၊
ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္း၊ဂ်ာမဏီမွေပးစာမ်ား မွ
လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေလာက္က အက္စစ္မုိးမႈန္ေတြက်ေနာ္တို႔ဘ၀ေတြကို မတိုက္ စားခင္ ကိုခင္၀မ္းရဲ႕ႏွင္းဆီျဖဴရဲ႕ အေ၀းကလူတေယာက္သီခ်င္းကို ညလံုးေပါက္ဂစ္တာ၀ိုင္း ေတြနဲ႔ ႏိုးထေနတဲ့သမိုင္းေဆာင္ေတြမွာ၊ ကြဲရွခံစားခဲ့ဘူးၾကပါတယ္၊ အႏုပညာေတြနဲ႔ ရွင္သန္ ခဲ့ရတဲ့ရက္ေတြဟာ အကုသိုလ္ေတြနည္းသလို၊ မိတ္ေဆြစစ္စစ္ေတြနဲ႔ ေနထိုင္ခဲ့ရတဲ့ရက္ေတြ ကလည္း ဆြတ္ပ်ံ႕ဘြယ္ေအာက္ေမ့ေနဆဲမို႔ ျပည္ပမွာျမင္ကြင္းေတြကိုအာ႐ံုေႏွာက္လာတဲ့အခါ၊ တခါတံုးက ဆိုဗီယက္အာဏာရွင္ေတြလက္ေအာက္မွာ ၿပိဳကြဲသြားတဲ့ ႏိုင္ငံေတြဆီက ျပည္သူ ေတြ ဖန္ဆင္းထားတဲ့အႏုပညာသစ္ေတြ၊ ေတးဂီတသစ္ေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးေနာက္ခံစာအုပ္ေတြ၊ သူတို႔ ဘ၀ရဲ႕အေျပာင္းအလဲေတြ၊ စစ္အတြင္းကဂ်ာမဏီမိန္းမေတြအေပၚ ရက္ရက္စက္စက္ ျပဳက်င့္ခဲ့ တဲ့႐ုရွားလူမ်ိဳးေတြရဲ႕စ႐ုိက္ေတြအေပၚ တုံ႔ျပန္ေရးသားခဲ့တဲ့ ေပးစာေတြ၊ စစ္႐ႈံး ဂ်ာမဏီရဲ႕ လွမ္းခဲ့ရတဲ့ခရီးေတြ၊ ဖတ္ၾကည့္ခံစားလုိစိတ္ေတြ ခ်ဥ္ျခင္းတတ္ေနခဲ့ပါတယ္၊ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္စာ အုပ္ေလး(၂) အုပ္ကို သြားဖတ္ျဖစ္တယ္္။ (The White Rose) ဆိုတဲ့ဂ်ာမန္ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈ သမိုင္းစာအုပ္ေလး တအုပ္နဲ႔ေနာက္တအုပ္က (The Stalingrad) ဆိုတဲ့ ႐ုရွားလူမ်ိဳးေတြ ရက္ရက္စက္စက္ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့တဲ့စစ္သမိုင္းစာအုပ္ပါ၊
ဟစ္တလာကိုဆန္႔က်င္ခဲ့တဲ့ေမာင္ႏွမ တေတြထဲကမေသပဲက်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ ႏွင္းဆီျဖဴအဖြဲ႔၀င္ တ ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ႐ိႈဳး (Inge School) လို႔ေခၚတဲ့အမ်ိဳးသမီးတေယာက္က ျပန္ေရးထားတဲ့ (The White Rose) စာအုပ္ေလးကိုမိတ္ဆက္ေပးခ်င္ပါတယ္၊ ခုရက္ေတြမွာ ကိုယ္ယံုယံုၾကည္ၾကည္ ကိုး ကြယ္လာတဲ့အစိုးရအဖြဲ႔ေတြ၊လူေတြကိုပံုကန္တဲ့ ဇာတ္လမ္းမ်ိဳးေတြကိုစိတ္၀င္တစား ရွာ ၾကည့္ ေနခဲ့ရင္း တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္သြားဖတ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္၊ (စစ္တပ္က ပုန္ကန္မႈေတြကို က်ေနာ္တို႔ ၾကားခ်င္ေနလို႔ထင္ပါရဲ႕) ဟစ္တလာကို အ႐ူးအမူးကိုးကြယ္ခဲ့ေပမဲ့ ဟစ္တလာနဲ႔ နာဇီပါတီရဲ႕ ေျခလွမ္းေတြကိုသိလာၿပီး၊ ျပတ္ျပတ္သားသားဆန္က်င္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတဲ့၊
ဟစ္တလာလူငယ္တပ္ဖြဲ႔က ေက်ာင္းသား၊ သူေတြရဲ႕လႈပ္ရွားမႈအေၾကာင္းပါ၊ သူတို႔ကို “ႏွင္းဆီျဖဴ” အုပ္စုလို႔သိၾကပါတယ္၊ သမိုင္းမွာ ဟစ္တလာေၾကာက္တဲ့၊ မၾကည့္ခ်င္ေလာက္ ေအာင္မုန္းတဲ့ ပန္းပြင့္တခုရိွတယ္ဆိုတာ အဲ့ဒီ လူငယ္ေတြေၾကာင့္ပါလားလို႔ သေဘာေပါက္ လိုက္မိတယ္၊ တကယ္လို႔ ဖတ္ဘူးၿပီးသားစာအုပ္တအုပ္ဆိုရင္လည္း က်ေနာ္တို႔စာမ်က္ႏွာ ေတြကိုေက်ာ္ခ်လိုက္ပါ၊ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ဖတ္ခြင့္မၾကံဳတဲ့ လူေတြအားလံုးအတြက္ အေတြးေလး တခုေလာက္က်ေနာ္တို႔မွ်ၾကည့္ခ်င္ပါတယ္၊

အပိုင္း(၁)

“က်ဳပ္တို႔အသံေတြက ၿငိမ္သက္ေနမွာမဟုတ္ဘူး၊ က်ဳပ္တို႔က ခင္ဗ်ားတို႔အတြက္ေတာ့ မနားတမ္းျပန္၀ဲေနမဲ့လိပ္ျပာဆိုးေတြပါ၊ ႏွင္းဆီျဖဴေတြက ခင္ဗ်ားတို႔ကိုၿငိမ္းခ်မ္းေနတဲ့ ဘ၀ ေတြထဲမွာထားရစ္ခဲ့မွာမဟုတ္ဘူး” ဂ်ာမဏီႏိုင္ငံျမဴးနစ္တကၠသိုလ္ရဲ႕ပင္မ ခန္းမေဆာင္ထဲက စတုရမ္းပံုစံဒီဇိုင္အေဆာက္အဦတခုဟာေဆးတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားတခ်ဳိ႕နဲ႔ဒႆနိကပါေမာကၡ တေယာက္ကိုဂုဏ္ျပဳထားတဲ့ သေကၤတတခုလို႔လူတိုင္းေလးျမတ္စြာနားလည္ခဲ့ၾကတယ္၊ သူတို႔ေျခာက္ေယာက္ကို ဟစ္တလာရဲ႕ဂက္စတာဘိုေတြက ဖမ္းဆီးၿပီးေခါင္းျဖတ္သတ္ ခဲ့ၾက တယ္၊ ဟစ္တလာမၾကည့္ခ်င္ေလာက္ေအာင္မုန္းတဲ့ ႏွင္းဆီပန္းေတြကိုသူတို႔ကဖန္ဆင္းခဲ့ တယ္၊ အေမရိကနဲ႔တျခားႏိုင္ငံက တကၠသိုလ္ေတြ၊ (အထူးသျဖင့္ တကၠဆပ္တကၠသိုလ္)၊ ေတးဂီတအဖြဲ႔ေတြမွာ “ႏွင္းဆီျဖဴ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း” ဆိုတဲ့ေ၀ါဟာရဟာ သူတို႔ကိုဂုဏ္ျပဳထားတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြပါ၊ ဂ်ာမဏီရဲ႕သူရဲေကာင္းမ်ားလို႔ ေလးျမတ္ခံရတဲ့ သူတို႔အတြက္တကၠသိုလ္ ေတြမွာ ေထာင္ခ်ီၿပီးေ၀တဲ့ႏွင္းဆီျဖဴ လႈပ္ရွားမႈေတြ၊ “ငါတို႔ဟာၿငိမ္သက္ေနမွာမဟုတ္” စာ တန္းပါတဲ့တီရွပ္ေတြကို၀တ္ၿပီးလႈပ္ရွား ေနၾကတဲ့ေက်ာင္းသားေတြဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္ရွားမႈ ေတြဆီထိပါ၀င္ပတ္သက္ေနၾကပါတယ္၊ နာဇီဂ်ာမဏီစစ္႐ႈံးတာလူတိုင္းသိေပမဲ့ ဟစ္တလာကို ဂ်ာမန္လူထုကလည္းမေထာက္ခံခဲ့ဘူး၊ ဟစ္တလာရဲ႕လူငယ္တပ္ေတြကအစ ပုန္ကန္ခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေျပာခဲ့တဲ့ သမိုင္းေတြက နည္းပါးခဲ့တယ္၊ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံကိုက်ဴးေက်ာ္တိုင္း
“က်ေနာ္တို႔မိတ္ေဆြအျဖစ္ လာခဲ့တာပါ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ကို ေစာ္ကားဖို႔မဟုတ္ပါဘူး” ဆိုတဲ့ဟစ္တလာရဲ႕စကားကို ဂ်ာမန္ျပည္သူေတြကုိယ္တိုင္ကအစ
မယံုၾကေတာ့ဘူး၊ အထူးသျဖင့္ ပညာတတ္အသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႔၊ ဟစ္တလာလူငယ္တပ္က ေက်ာင္းသားေတြက သူတို႔စဥ္းစားမိသေလာက္
ဆန္႔က်င္အာခံဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္၊ ဟစ္တလာသတ္ဖို႔ႀကိဳးစားတဲ့ ပိုးလစ္ရွ္ ဂ်ဴးေတြ (Polish Jews) ကိုဖြက္ေပး၊ အႏၱရာယ္ကလြတ္ေအာင္ေစာင့္ေရွာက္ၾကနဲ႔၊ ၁၉၄၀ ကာလေတြဆီကိုျပန္သြားၾကည့္မိတယ္၊

ေျခရာ(၁)

ႏွင္းေတြ ေအးစက္သိပ္သည္းစြာ၊ ေဖြးေဖြးစြတ္က်ေနသည့္ ဂ်ာမဏီႏိုင္ငံ၊ ျမဴးနစ္ . ၁၉၄၀ ကာလမ်ား၊ ဆိုရွယ္လစ္စစ္ခ်ီေႂကြးေၾကာ္သံေတြ၊ မာေၾကာျပတ္သားမႈေတြႏွင့္ စူးရွေျပာင္လက္ေနေသာ မ်က္လံုးမ်ားထဲမွာ ဂ်ာမဏီျပည္ကိုမိုးေကာင္းကင္ထိ
ဆြဲတင္ပစ္ရမယ္ဆိုေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အျပည့္ပါသည့္ရင္ခုန္သံေတြ၊ လူတိုင္းအလုပ္အကိုင္ရိွေနေစရမယ္၊ အစာေရဆာျပည့္စံုေနေစရမယ္၊ အဆင့္အတန္းျမင့္တ့ဲလူအဖြဲ႔အစည္းကိုကမၻာေလာကႀကီးကျမင္ၾကရမွာျဖစ္တယ္ ဆိုသည့္ ဟစ္တလာ. မိန္႔ခြန္းေတြၾကားမွာ လူေတြတက္ၾကြရဲရင့္ေနၾကသည္၊ အသက္ (၁၀) ႏွစ္ကေန (၁၄) ႏွစ္အထိတအုပ္စု၊ အသက္ (၁၅) ႏွစ္ကေန (၂၀) ေက်ာ္သူေတြအတြက္တစု၊ ဟစ္တလာလူငယ္တပ္ဖြဲ႔ေတြ၊ အမ်ိဳးသမီးအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ေတြဆီမွာ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ေတြ၊ စာရင္းေပးၿပီးလမ္းမေတြေပၚမွာ ေအးခဲေနသည့္ေလထုကို မႈတ္ထုတ္ရင္းသိခ်င္းဆိုေနၾက သည္၊ ႏွလံုးသားကေကာင္းကင္ဆီမွာ၊ စိတ္ကူးဆံႏြယ္စေတြက သုခဘံုဆီမွာခ်ည္ေႏွာင္ထား ၾကသည္ဟုထင္မွတ္မွားေနၾကသည္၊-- ကမၻာမွာဘယ္လူမ်ိဳးမွ ဂ်ာမန္ျပည္သူေတြေလာက္ မျမင့္ျမတ္ဆိုသည့္ ဆိုရွယ္လစ္အစြန္းေရာက္ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္က သူတို႔ႏိုင္ငံကိုေၾကကြဲမႈ.အစြန္းဆီတြန္းခ်ပစ္ေတာ့မည္ဆိုတာကိုသူတို႔သေဘာမေပါက္ခဲ့ၾက၊
“က်ေနာ္ကေတာ့သံသယေတြႀကီးလာတာအမွန္ပဲ၊ ဒီ--ဟစ္တလာဆိုတဲ့ေခါင္းေဆာင္သစ္က အာေဘာင္အာရင္းသန္သန္နဲ႔ေျပာသာေနတာ၊ သူလုပ္ေနတာေတြက စစ္လက္နက္ထုတ္လုပ္ မႈေတြကို တစထက္တစတိုးျမင့္လာတာရယ္၊ စစ္တန္းလ်ားေတြသာေဆာက္ေနတာပဲေတြ႔ ေနရတယ္၊ တိုင္းျပည္စည္းပြားေရးကိုဘယ္လိုစီမံခန္႔ခြဲမယ္ဆိုတဲ့စိတ္ကူးေတြ တခုမွမေတြ႔ရ ဘူး”က်ေနာ္တို႔ရင္ဆိုင္ခဲ့ရတာဘယ္ေလာက္ခက္ခဲမလဲဆိုတာခင္ဗ်ားတို႔စဥ္းစားၾကည့္ေပါ့၊
တခါမွအာဏာရွင္စနစ္ကိုမၾကံဳခဲ့ဘူးတဲ့ျပည္သူေတြ နာဇီပါတီအာဏာရလာမွပဲ တေသြးတ သံတမိန္႔ကိုၾကံဳခဲ့ရေတာ့တယ္၊
ဟစ္တလာရဲ႕(Third Reich) ဥပေဒအရ၊ သူ႔ကိုဟာသလုပ္ပ်က္လံုးထုတ္တဲ့ ေကာင္ေတြကိုု သုတ္သင္ပစ္ဖို႔အမိန္႔ေပးထားတာဆိုေတာ့ ဂ်ာမန္ပညာတတ္ ၅၀၀၀ ေက်ာ္ေလာက္သတ္ျဖတ္ ခံခဲ့ရတယ္၊ တိုင္းျပည္အာဏာကို ဟစ္တလာရဲ႕လက္ထဲအပ္လိုက္ၿပီးကတည္းက တိတ္တခိုး ေ၀ဖန္သံေတြ၊ မႏွစ္ၿမိဳ႕သံေတြ၊ စစ္ပြဲေတြၾကားမွာအေတြ႔အၾကံဳမ်ားစြာျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ပညာတတ္ ေတြၾကားမွာေဇာေၾကာေမးခြန္းထုတ္စရာအျဖစ္အပ်က္ေတြရိွေနခဲ့ပါတယ္၊ဒါေပမဲ့သူတို႔ရင္ ဆိုင္ေနရတဲ့အႀကီးမားဆံုးျပႆနာက သူတို႔ရဲ႕ဆယ္ေက်ာ္သက္ကေလးေတြကအစ ဟစ္တလာက ဖမ္းစားသိမ္းသြင္းႏိုင္စြမ္းရိွခဲ့ပါတယ္၊ ဟစ္တလာက သူတို႔ရဲ႕သူရဲေကာင္း၊ ဂ်ာမဏီျပည္သူေတြအတြက္အနာဂတ္မွာ အလုပ္ေတြကိုဖန္တီးေပးဖို႔ အတြက္စက္႐ံုေတြကို
ေဆာက္လုပ္ေပးေနတာလို႔ယုံၾကည္ေနခဲ့ၾကပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္လည္း ဟန္ရိႈးလ္နဲ႔ေမာင္ႏွမ (၃) ေယာက္လံုးက သူတို႔အေဖ ေရာဘတ္ရိႈးလ္ရဲ႕ေ၀ဖန္မႈေတြကို “ဟာ အေဖကလည္း မဟုတ္ပါဘူး၊ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ျမင့္ျမတ္ တဲ့ေခါင္းေဆာင္ႀကီးက က်ေနာ္တို႔ကိုရဲရင့္လွပတဲ့ အနာ ဂတ္ဆီ ကိုေခၚေဆာင္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတာပါ၊ ဒီစက္႐ံုေတြေဆာက္လိုက္ေတာ့ လူေတြအ လုပ္ပိုရတာေပါ့”လို႔ျပန္တုန္႔ျပန္ခဲ့ၾကပါတယ္၊ သူတို႔ကိုယ္တိုင္သြားၿပီးဟစ္တလာရဲ႕လူငယ္အဖြဲ႔ ေတြ၊ အမ်ိဳးသမီးအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ေတြဆီတက္တက္ႂကြႂကြ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္၊ လူငယ္ အဖြဲ႔ေတြဆီက လက္ေရြးစဥ္ေက်ာင္းသားေတြကို နာဇီပါတီ ေကဒါေတြအျဖစ္ ဟစ္တလာက ခ်ီးေျမာက္ေလ့ရိွေတာ့့၊ ေထာက္လွမ္းေရး၊ ဂက္စတာဘိုအုပ္စုေတြရဲ႕ ယံုၾကည္ကိုးစားမဲ့ေန႔ရက္ ေတြကိုေစာင့္စားခဲ့ၾကပါတယ္၊

အပိုင္း (၂)
၁၉၄၂ ဂြ်န္လ (၂၂) ရက္မွာ ဟစ္တလာနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ဖက္စစ္တပ္ေတြကဆိုဗီယက္ ျပည္ေထာင္စု ကို၀င္ ေရာက္က်ဴးေက်ာ္တိုက္ ခိုက္္တယ္၊ (၁) စတာလင္ဂရက္ဆိုတာ အဲ့ဒီတံုးကစက္မႈ ၿမိဳ႕ေတာ္တခုဆီကို အလံုးအရင္းနဲ႔ခ်ီတက္ေနတဲ့ကာလ၊ ကက္စပီယံပင္လယ္နဲ႔ ႐ုရွားေတြ အတြက္အေရးႀကီးတဲ့လမ္းပမ္းဆက္သြယ္ေရးလမ္းေၾကာင္း၊ ေရနံတြင္းေတြႂကြယ္၀ တဲ့ေနရာ၊ (၂) တၿပိဳင္တည္းမွာပဲ အဲ့ဒီေဒသကလူေတြစတာလင္အေပၚမွာ ပ်င္းရိစိတ္ပ်က္ေနတယ္ဆိုတဲ့ေကာလဟာလလိုသတင္းကိုဟစ္တလာကၾကားေနခဲ့တယ္၊ (၃) ဂ်ာမဏီ နယ္ခ်ဲ႕မႈနယ္နမိတ္မ်ဥ္းေတြလံုျခံဳမႈအတြက္ ႐ုရွားရဲ႕နယ္ေျမတခ်ဳိ႕ကိုသိမ္းပိုက္မွျဖစ္မယ္၊ ဆိုေတာ့—ဒီအခ်က္ (၃) ခ်က္ကို ကိုင္ၿပီး ဂ်ာမဏီ က စတာလင္ဂရက္ကို သိမ္းဖို႔ႀကိဳးစားတယ္၊ ျပႆနာက ဆိုဗီယက္ေခါင္းေဆာင္“စတာလင္” ဆိုတဲ့နာမည္ဘာေၾကာင့္ ေပၚလာတယ္ဆိုတာ ဟစ္တလာအပါအ၀င္၊ ဂ်ာမဏီက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ
သိပံုမရဘူး၊ တကယ္တမ္း စတာလင္ ရဲ႕နာမည္အရင္းက Iosif Vissarionovich Dzhugashvili သူ႔ရဲ႕သံမဏီလိုမာေက်ာတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ၊ ၿမိဳ႕သိမ္းတိုက္ပြဲေတြေၾကာင့္၊ သံမဏိ (စတာလင္) လို႔ဆိုဗီယက္ေတြက ဂုဏ္ျပဳၿပီးေခၚခဲ့ၾကသလို စတာလင္ကိုယ္တိုင္ကလည္း ႏွစ္ႏွစ္ႀကိဳက္ႀကိဳက္သံုးစြဲခဲ့တယ္၊ စတာလင္က၊ ဟစ္တလာ ရဲ႕တခ်က္ခုတ္၊ (၃) ခ်က္ျပတ္အၾကံကိုသိတယ္၊
ဒါေၾကာင့္လည္း စစ္ပြဲမစခင္ကတည္းက ဂ်ာမန္ေတြႀကိဳက္မဲ့အားနည္းခ်က္ေတြကိုအကုန္ဟာကြက္မရိွေအာင္ျပင္ဆင္တယ္၊ သူကလည္း စစ္ပြဲကိုႏိုင္ေအာင္ခုခံႏိုင္ခဲ့ရင္ သူ႔ကိုပ်င္းေနတဲ့သူေတြကို သူဘာလည္းဆိုတာ တုန္လႈပ္သြားေအာင္ ျပသခ်င္ပံုရတယ္၊
စတာလင္ဂရက္မွာေနတဲ့ကေလးေတြ၊ မိန္းမေတြကအစ၊ ၿမိဳ႕ကိုထြက္ေျပးသြားခြင့္မေပးခဲ့ဘူး၊
အားလံုးအနည္းဆံုးရိုင္ဖယ္ေသနတ္နဲ႔ျပန္ပစ္ဖို႔ျပင္ဆင္ခိုင္းထားတယ္၊ ၿမိဳ႕ကိုမက်ဆံုးဖို႔အတြက္ အေသခံကာကြယ္ရမယ္လို႔အမိန္႔ေပးထားခဲ့တယ္၊ၿမိဳ႕ကိုစြန္႔ခြာထြက္ေျပးဖို႔ႀကိဳးစားသူေတြကို သစၥာေဖာက္ဆိုၿပီးပစ္သတ္ခိုင္းတယ္၊
ဒါေၾကာင့္လည္း သမိုင္းမွာ ေျခာက္လအတြင္းလူေပါင္း တသန္းခြဲေသေၾကခဲ့တဲ့ အၾကမ္းတမ္းဆံုးစစ္ပြဲတခုကိုၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရတာေပါ့၊ (စတာလင္ဂရက္တိုက္ပြဲက ၁၉၄၂ ၾသဂတ္လကေန ၁၉၄၃ ေဖေဖၚ၀ါရီလအထိျဖစ္ခဲ့တယ္)
ဂ်ာမန္ေတြ၊ ဆိုဗီယက္ေတြရဲ႕ ေထာင္ေျခာက္ေအာက္မွာ အလူးအလဲခံလိုက္ရေတာ့တယ္၊ ၿမိဳ႕တခုလံုးရဲ႕၈၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္က ဂ်ာမန္ေတြပက္ပက္စက္စက္ဗံုးၾကဲတာေၾကာင့္ ရစရာမရိွေတာ့ေလာက္ေအာင္ ပ်က္စီးသြားေပမဲ့၊ စတာလင္က ႐ုရွားရဲ႕အေအးစက္ဆံုး
ေဆာင္းရက္ေတြကိုေစာင့္တယ္၊ ၿမိဳ႕ထဲမွာ ဂ်ာမန္တပ္ေတြကၽြံ၀င္လာေအာင္မွ်ားေခၚတယ္၊ ေနာက္ေတာ့—ေဆာင္းမုန္တိုင္းစစ္ဆင္ေရး၊
(Operation Winter Strom)၊ ယူေရးနတ္(စ္)စစ္ဆင္ေရးနဲ႔ မာန္နတ္စစ္ဆင္ေရး (Operation Satan) ေတြကို ျပန္ထိုးစစ္ဆင္တယ္၊ အစာေရဆာျဖတ္ေတာက္ခံရမႈ၊ ရာသီဥတုျပင္းထန္မႈေတြနဲ႔အတူ က်ေနာ္တို႔ဂ်ာမန္ေတြ ေရာဂါေတြရ၊ ရက္စက္တဲ့ခံစစ္ေတြ
ေအာက္မွာတျဖဳတ္ျဖဳတ္ႂကြကုန္ၾကတယ္၊ ဆိုဗီယက္တပ္ေတြနဲ႔ဂ်ာမန္ေတြကြာျခားမႈက၊ စတာလင္ဟာသူရဲ႕စစ္တပ္ကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ရွင္သန္ေနေစမဲ့ ၀ါဒ ျဖန္႔စာေတြကိုဆက္တိုက္ဖန္တီးခဲ့တယ္၊
သူရဲေကာင္းေတြအေၾကာင္းကို ေနာက္လူေတြေလးစားၿပီး သူတို႔လိုလမ္းေၾကာင္းမွာ ေလ်ာက္လွမ္းႏိုင္ဖို႔အတြက္၊ အားေပးေျမာက္စားတဲ့ အစီအစဥ္အရပ္ကို နီကီတာခ႐ူးရွက္ကိုယ္တိုင္ ႀကီးၾကပ္ခဲ့တယ္၊
အဲ့ဒီတံုးက ႏွင္းဆီျဖဴအဖြဲ႔၀င္ျဖစ္တဲ့ ဂ်ာမန္ေဆးတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြက၊ ႐ုရွားနဲ႔တိုက္ေနတဲ့ ေရွ႕တန္းစစ္မ်က္ႏွာေတြဆီကို ေဆးမွဴးေတြအျဖစ္
၃ လသြားၿပီးတာ၀န္ထမ္းရတယ္၊ သူတို႔တေတြစစ္ရဲ႕အနိဌာ႐ံုေတြကို သေဘာေပါက္သြားသလို၊ ဂ်ာမဏိဟာစစ္႐ႈံးေတာ့မယ္ဆိုတာသိေနတယ္၊ တၿပိဳင္နက္ဟစ္တလာဟာသူ႔ရဲ႕ပါ၀ါအတြက္လူေတြအားလံုးကိုရင္းပစ္ဖို႔၀န္မေလးဘူးဆိုတာကိုသေဘာေပါက္သြားတယ္၊ အျပန္မွာသူတို႔ေရးသားျဖန္႔ေ၀တဲ့လက္ကမ္းစာေစာင္ေတြက သိတ္အားပါၿပီးလူထုကိုရွင္းရွင္းလင္းလင္းဖြင့္ခ်တိုက္ပြဲ၀င္ဖို႔ႏိုးေဆာ္ခဲ့ၾကတယ္၊

ေျခရာ(၂)

“အဆိုးဆံုးကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကို ႏိုင္ငံျခားကလာတဲ့ေတးဂီတေတြ နားမေထာင္ရဘူး၊ ဂ်ာမန္ ေတြရဲ႕အႏုပညာဖန္တီးမႈေလာက္ဘယ္အရာမွ မျမင့္ဘူးလို႔ေျပာေနတဲ့ အရာရိွေတြပဲ၊ ႐ုရွား သီခ်င္းေတြဆိုပိုလို႔ေ၀းေရာ့ေပါ့၊ ဟစ္တလာအမုန္းဆံုး လူမ်ိဳးက ဂ်ဴးေတြနဲ႔ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ျဖစ္ၿပီး၊ အမုန္းဆံုးဘာသာေဗကိုျပပါဆိုရင္႐ုရွားဘာသာစကား ကထိပ္ကပါတာေပါ့၊ ပိုထူးဆန္းတာက က်ေနာ္တို႔အရင္ကတည္းက ႏွစ္ႏွစ္သက္သက္ကိုင္ဆြဲေနတဲ့ လူငယ္ေတြရဲ႕အလံ ေတြကိုကိုင္ေဆာင္ခြင့္မေပးေတာ့တာပဲ၊ သူတို႔၀ါဒျဖန္႔မႈေတြသာနားေထာင္ရမယ္၊ သူတို႔ခိုင္းတဲ့ အရာ ကလြဲလို႔အရာအားလံုးကိုဖ်က္ဆီးပစ္ရမယ္ဆိုတဲ့သေဘာေပါ့၊ တရက္ဗ်ာ(၁၂)ႏွစ္အရြယ္ ေကာင္ေလးတေယာက္ကသူႏွစ္သက္တဲ့အလံေလး၊ ကိုင္ၿပီးသီခ်င္းဆိုေနတာကို ဂ်ာမန္စစ္ ဗိုလ္တေယာက္က အတင္းလႊင့္ပစ္ခိုင္းတယ္၊ သီခ်င္းဆိုတာကိုလည္းရပ္ခိုင္းတယ္၊ ေကာင္ ေလးက နားမေထာင္တဲ့အခါ၊ စစ္ဗိုလ္က ႐ိုက္ႏွက္မလို႔ ေလ်ာက္လာတာကို က်ေနာ္ျမင္ေတာ့ ေျပးသြားၿပီး အဲ့ဒီဗိုလ္ကို ျဖတ္ထိုးပစ္လိုက္တယ္၊ အဲ့ဒီေန႔က ဟစ္တလာလူငယ္အဖြဲ႔နဲ႔ က်ေနာ္ ေနာက္ဆံုးဇာတ္လမ္းျပတ္တဲ့ေန႔ပဲ၊”
စစ္ရဲ႕အနိဌာ႐ံုကိုသိသြားတဲ့ ေဆးတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြ၊ ဟစ္တလာရဲ႕႐ူးသြပ္ေနတဲ့ ဆႏၵ ကိုသိသြားတဲ့ ေဆးမွဴးေတြ၊
ေရွ႕တန္းစစ္မ်က္ႏွာေတြကျပန္လာလာခ်င္း ၁၉၄၂ အလည္ေလာက္ကတည္းက လက္ကမ္း စာေစာင္ေတြစတင္ေရးသားေတာ့တယ္၊ ေဆးတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ဟန္ရိႈးက ေရးသားၿပီး၊ သူငယ္ခ်င္းေတြအတူ ညီမျဖစ္တဲ့ဇီ၀ေဗေက်ာင္းသူ ဆိုဖီရိႈးက လိုက္ၿပီးျဖန္႔ေ၀တယ္၊ သူတို႔ရဲ႕ လက္ကမ္းစာေစာင္ေတြထဲမွာ စိတ္ဓာတ္၀ိညည္နဲ႔ ေမွ်ာ္္လင့္ခ်က္ဆိုတဲ့ အားျပင္းထန္တဲ့အယူ အဆေတြကိုထည့္သြင္းေရးသားထားတယ္၊ သူတို႔ရဲ႕ပထမဆံုးထုတ္တဲ့လက္ကမ္းစာေစာင္ မွာ
“ အသူတရာနက္တဲ့ေခ်ာက္ထဲကေန သူဟာထင္ထင္ရွားရွား ျမင့္တက္လာေပမဲ့
သံမဏိစိတ္ဆႏၵေတြ ေကာက္က်စ္မႈေတြ နဲ႔ ကမၻာႀကီးရဲ႕တျခမ္းေလာက္ကိုသိမ္းပိုက္ ထားႏိုင္ ခဲ့ေပမဲ့၊ ေသခ်ာတာတခုက အဲဒီ-ေခ်ာက္ထဲကိုပဲသူျပန္သြားရမွာပါ၊ ခက္ထန္ၾကမ္းတမ္းတဲ့မာန ေတြနဲ႔ သူကခုခံေနေပမဲ့၊ ထိတ္လန္႔စိတ္ပ်က္ေၾကာက္မက္ဘြယ္ေတြက သူ႔ကို၀ါးမ်ိဳသြားၿပီးပၿပီီ၊ သူနဲ႔အတူရပ္ခဲ့တဲ့သူေတြအားလံုးလည္းပ်က္စီးကုန္ၾကေတာ့မွာပါ။
ေမွ်ာ္္လင့္ခ်က္ ဆိုတဲ့အဆံုးသတ္လက္ကမ္းစာေစာင္ထဲမွာေတာ့ “ အေမွာင္ထဲမွာ လူေကာင္း ေတြကိုငါတို႔ရွာခဲ့တယ္၊ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာမဟုတ္တဲ့ ၿငိမ္သက္မႈေတြထဲမွာလြတ္ေျမာက္မႈ ရဲ႕ ေတာက္ပ၀င္းလက္ေနတဲ့စကားလံုးေတြကို ခပ္တိုးတိုးေရရြတ္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနမိတယ္။
ျမဴးနစ္မွာေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ ေဆးတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဟန္ရိႈးဟာ နာဇီပါတီနဲ႔ ဟစ္တလာဆန္႔က်င္ေရးလႈပ္ရွားမႈရဲ႕ဗဟိုျဖစ္လာတယ္၊ သူ႔ေနာက္ကြယ္မွာ ႏိုင္ငံေရးအေတြး အေခၚေတြအားျဖည့္ေပးတဲ့ပုဂၢိဳလ္က ဒႆနိကပါေမာကၡ (Kurt Kubre)

ေျခရာ (၃)
“မွတ္မွတ္ရရ၊၁၉၄၃ ရဲ႕ေဆာင္းရာသီမွာေပါ့၊ ဂ်ာမဏီအမ်ိဳးသမီးအဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွာ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ ေနတဲ့ ေက်ာင္းသူေတြသူတို႔အိပ္မက္ေတြဆြဲဆုတ္ခံလိုက္ရၿပီဆိုတာ သေဘာေပါက္လိုက္ၾက တယ္၊ ဘဗီရီယာခ႐ိုင္တာ၀န္ခံဗိုလ္ခ်ဳပ္က ျမဴးနစ္တကၠသိုလ္ကိုေရာက္လာၿပီး မိန္႔ခြန္းေပး တယ္ “မိန္းမေတြဟာ၊ စာသင္ၾကားေနမႈအေပၚမွာ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနမဲ့အစား၊ ဂ်ာမဏီ တပ္မေတာ္အတြက္ ေနာက္မ်ိဳးဆက္ကေလးေတြကိုေမြးေပးသင့္တယ္၊ ဆန္႔က်င္ဘက္လိင္ အေပၚဆြဲေဆာင္မႈအားနည္းတဲ့အမ်ိဳးသမီးေတြအတြက္ သူ႔နားမွာကိုယ္ရံေတာ္အျဖစ္ေနဖို႔ စီစဥ္ ေပးမယ္” လို႔တိတိလင္းလင္းေျပာလာတယ္၊၊ ေက်ာင္းသူေတြက သူရဲ႕မိန္႔ခြန္းကိုဆက္နားမ ေထာင္ ေတာ့ပဲအခန္းအျပင္ကိုထြက္ဖို႔ႀကိဳးစားတဲ့အခါ ဂက္စတာဘိုေထာက္လွမ္းေရးေတြက ၀ိုင္းဖမ္းလိုက္ၾကတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ႏွင္းဆီျဖဴလူငယ္ေတြရဲ႕လႈပ္ရွားမႈဟာ ေက်ာင္းေတြထဲမွာ ေကာင္းေကာင္းအျမစ္တြယ္ေနၿပီဆိုတာကိုလည္းသူတို႔သေဘာေပါက္ေနၾကတယ္၊ေက်ာင္းသူ ေတြအားလံုးနီးပါး အာဏာဖီဆန္ဖို႔ႀကိဳးစားေတာ့ ဂက္စတာဘိုေတြနဲ႔ ႐ုန္းရင္ဆန္ခတ္ထိပ္ တိုက္တိုးမိၾကေတာ့တယ္၊ ေက်ာင္းသူ (၈၀) နီးပါးအဖမ္းခံရတယ္၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျမဴးနစ္ တကၠသိုလ္ဟာ ဟစ္တလာကိုဆန္႔က်င္တဲ့ ေနရာတခုျဖစ္တယ္ဆိုတာ သမိုင္းကသက္ေသခံ လိမ့္မယ္၊

ဂ်ာမန္ေတြဟစ္တလာ သေဘာထားကိုရိပ္စားမိသြားၿပီ၊ နာဇီဂ်ာမဏီကိုအဆံုးသတ္ဖို႔ လႈပ္ရွား မႈေတြဆက္တိုက္ျပဳလုပ္လာၾကေတာ့သည္၊ ႏွင္းဆီျဖဴေက်ာင္းသားေတြ သမိုင္းမွာနာမည္ႀကီး က်န္ရစ္ေစမည့္ စာေစာင္ေတြပလူပ်ံလာသည္၊ စာေစာင္နံပါတ္ႏွစ္မွာ ဟစ္တလာရဲ႕ယုတ္မာ ရက္စက္မႈေတြကို ပ်င္းရိဘြယ္မသိက်ိဳးကံၽြ ျပဳေနတဲ့ျပည္သူေတြကို ႏိႈးေဆာ္လိုက္သလို၊ အေတြးအေခၚပညာရွင္ လာအိုဇူ (Lao_Tzu) ၏ “ႏိုင္ငံေတာ္ကိုလက္၀ါးႀကီးအုပ္ဖို႔ႀကိဳးစား ေနသူဟာ ႏိုင္ငံေတာ္ကိုပ်က္စီးေအာင္လုပ္မဲ့သူျဖစ္တယ္၊ တိုင္းျပည္ကိုသူရဲ႕အာဏာေအာက္ မွာ သြပ္သြင္းဖို႔ႀကိဳးစားေနေပမဲ့၊ သူဟာဆံုးရံႈးလိမ့္မယ္”ဆိုေသာအဆိုအမိန္႔မ်ားကိုထည့္ထား တတ္သည္၊ ျမဴးနစ္တကၠသိုလ္ေပၚတံခါးေပါက္၀ေတြဆီက စာရြက္ေတြကိုႀကဲခ်လိုက္ၿပီး မၾကာ ခင္မွာ ေက်ာင္းသားေယာင္ေဆာင္ထားေသာ ဂ်ာမန္စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေတြနဲ႔အရာရိွေတြ ေရာက္လာၿပီး၊ ဆိုဖီ႐ႈိးအပါအ၀င္ ႏွင္းဆီျဖဴေက်ာင္းသားအဖြဲ႔၀င္ေတြ ဖမ္းဆီးခံလိုက္ရေတာ့ သည္၊
၁၉၄၃ ေဖေဖၚ၀ါရီ (၂၂) ရက္မွာေတာ့ဂက္စတာဘိုေတြ ရက္ရက္စက္စက္ႏွိပ္ စက္စစ္ေၾကာမႈ ကိုခံလိုက္ရၿပီးတဲ့ေနာက္ ႏွင္းဆီျဖဴလူငယ္ေတြကို ျပည္သူ႔တရား႐ံုးမွာ ခံု႐ံုးတင္ၿပီး ေခါင္းျဖတ္ စက္ျဖင့္သတ္ျဖတ္ပစ္ရန္ စီရင္ခ်က္ခ်ခဲ့သည္၊ ဆိုဖီ႐ႈိးကဒဏ္ရာေတြ အျပည့္အသိပ္ႏွင့္ ေအး ေအးေဆးေဆးျပံဳးရင္း တရားသူႀကီးအပါအ၀င္၊ ဂ်ာမန္စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေတြကို ေမးခြန္း တခုေမးလိုက္သံကို တရား႐ံုးထဲကျပည္သူေတြရွင္းရွင္းလင္းလင္းၾကားေနရသည္၊ “ ေနပါအံုး၊ ရွင္တို႔ကဘာလို႔ ဒါ ေလာက္သူရဲေဘာေၾကာင္ေနရတာလဲ၊ ဂ်ာမဏီစစ္႐ႈံးေတာ့မယ္ဆိုတာကို ျပည္သူကိုအသိေပးလိုက္ေတာ့ေလ” တဲ့ ….

နိဂံုး
ႏွင္းဆီျဖဴေက်ာင္းသားေတြ တကယ္တမ္းထုတ္ခဲ့တာ လက္ကမ္းစာေစာင္(၆) ေစာင္ပဲ ရိွေပမဲ့ အဲ့ဒီ စာေစာင္ေတြထဲက စာသားေတြ၊ ျပည္သူကိုတပ္လွန္႔သံေတြဟာ အင္အားျပင္းထန္ခဲ့ပါ တယ္၊ သူတို႔သတ္ျဖတ္ခံခဲ့ရေပမဲ့သူတို႔ရဲ႕စာေတြကိုဂ်ာမဏီကေန အဂၤလန္ဆီခိုးထုတ္၊မဟာ မိတ္တပ္ေတြကေလယာဥ္နဲ႔ ဂ်ာမဏီျပည္ကၿမိဳ႕ေတာ္ေတြဆီ “ျမဴးနစ္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား မ်ား.ေၾကျငာစာတန္း”အျဖစ္က်ဲခ်ခဲ့ပါတယ္၊ ဟစ္တလာကို ဂ်ာမန္ျပည္သူေတြကအစလက္မခံ ဘူး ဆိုတာကမၻာကိုျပခ်င္တဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္တခုလည္းပါမယ္ထင္ပါတယ္၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျမဴးနစ္တကၠသိုလ္ရဲ႕ပင္မအေဆာက္အဦကို ေရာက္ရင္၊ သူတို႔ကိုေလးစားဂုဏ္ျပဳထားတဲ့ အရာ ေတြ၊ “ ငါတို႔ဟာၿငိမ္သက္ေနမွာမဟုတ္” ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံအသီးသီးဆီျပန္႔ႏွံ႔သြားတဲ့စာတန္းေတြ၊ ဂီတနဲ႔အသက္၀င္လိပ္ျပာေတြသယ္ေဆာင္လာတဲ့ ႏွင္းဆီျဖဴေတြက ကမၻာႀကီးကိုတိတိက်က် သတင္းပို႔ေနခဲ့ပါတယ္၊ “သူရဲေကာင္းေတြဆိုတာအၿမဲႏုပ်ိဳေနတဲ့ ႏွင္းဆီျဖဴေတြပါဗ်ာ”တဲ့

ေအာင္မိုး၀င္း


စာအုပ္ကိုဖတ္မယ္ဆိုရင္ ……. Inge School ေရးတဲ့ The White Rose ကိုဖတ္ပါ
၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံျခားဘာသာ႐ုပ္ရွင္ကားဆုရတဲ့ Sophie School The Final Days နဲ႔ေပါင္းၿပီးခံစားလိုက္ရင္ေတာ့ ပိုအရသာရွိမယ္လို႔အၾကံေပးခ်င္ပါတယ္။