Tuesday 20 May 2008

အေမ....၊ နာဂစ္ႏွင့္ မုန္တိုင္းဒဏ္ခံ ဇာတိၿမိဳ႕ကေလး

အေမ .....
အခုဆို က်ေနာ့္ဇာတိၿမိဳ႕ကေလးကို က်ေနာ္ ျပန္မေရာက္ႏိုင္ခဲ့တာ ဆယ္စုႏွစ္မက ၾကာခဲ့ပါၿပီေကာ။ က်ေနာ္ငယ္ငယ္က အေမ႐ိုက္ၿပီး အတင္းပို႔ခဲ့ရ တဲ့ မူလတန္းေက်ာင္းကေလးေရာ ရွိေသးသလားအေမ။ ေက်ာင္းေရွ႕က ကုကၠိဳလ္ပင္တန္းကေတာ့
က်ေနာ္ရွိကတည္းက သူတို႔ ခုတ္ပစ္လိုက္တယ္ဆိုတာ က် ေနာ္မွတ္မိေနပါတယ္။ ၈၈၈၈ အေရးေတာ္ပံုႀကီး အၿပီးမွာေနာ္။ အေမ မွတ္မိတယ္မလား။ အဲဒီတုန္းက အေမက ေၾကာက္လိုက္တာ တုန္ေနတာပဲ။ ေသနတ္သံ ေတြကလည္း ျခားျခားၿပီး ပစ္ေနတာမလား။ အပ္တိုတေခ်ာင္းေတာင္ ကိုင္ေဆာင္မထားတဲ့ သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားကေလးေတြရဲ႕ သပိတ္စခန္းေတြကို ဗိုလ္ ေန၀င္းတပ္ေတြက ပစ္ခတ္စီးနင္းေနတာေလ။ အေဖကေတာ့ ျခင္ေထာင္ထဲကေန ဘီဘီစီကို မပ်က္မကြက္ နားေထာင္လို႔ေပါ့။ အေမကေတာ့ ေၾကာက္လြန္းလို႔ အေဖ့ကို တဆူဆူလုပ္လို႔။ အေဖက က်ေနာ္တို႔ကို တႏိုင္ငံလံုးရဲ႕ လူထုအံုႂကြမႈ သတင္းေတြ လာလာေျပာလိုက္၊ ျပန္နားေထာင္လိုက္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အေမက အေဖ့ကိုေျပာခဲ့တဲ့ ဆူဆူေျပာေျပာ စကားေလး က်ေနာ္ ခုထိ မွတ္မိေနေသးတယ္။
"ေတာ္ ... ေနာ္ …. ကေလးေတြကိုေျမႇာက္ေပးေန"
အေဖကေတာ့ျပံဳးၿပီး အေမ့ကိုၾကည့္လို႔။ က်ေနာ္တို႔မိသားစုေလးရဲ႕ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံု ဘ၀ရင္ခုန္သံလို႔ ေျပာရင္ရမလားပဲေနာ္။ ေနာက္ေတာ့ အာဏာသိမ္းစစ္အုပ္စုက သစ္ပင္ေတြကိုခုတ္ပစ္လိုက္တာ တၿမိဳ႕လံုး ကႏၱာရလုိျဖစ္သြားေတာ့တယ္။ ၿမိဳ႕ကေလးကို တည္စကတည္းက ၿမိဳ႕ကေလးနဲ႔အတူ စိုက္ခဲ့၊ ပ်ဳိးခဲ့ရတဲ့ ေနေျပာက္မထိုး အရိပ္ရကုကၠိဳလ္ပင္ႀကီးေတြခမ်ာ မ်က္စိေရွ႕မွာတင္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့တာ။ ဘာျဖစ္လို႔ ခုတ္ပစ္တယ္ဆိုတာ ပထမေတာ့ နားမလည္ ဘူး။ အာဏာပိုင္ေတြအတြက္ အိမ္မွာထင္းစိုက္ဖို႔လားေပါ့။ တကယ္လဲ ထင္းအျဖစ္ေရာင္းခဲ့တာပဲေလ။ ဒါေလာက္ေတာင္ ေအာက္တန္းက်ရသလား။ ဥတုရာသီ ေတာကိုမီွဆိုတာ ကေလးကအစ သိေနတဲ့ကိစၥ။ လားလား ... ေနာက္ေတာ့မွသိတယ္။ စစ္ေရးအရ ျပင္တာတဲ့။ သပိတ္စခန္းေတြကို သိမ္းစဥ္မွာ ေက်ာင္းသားနဲ႔ လူထုက သစ္ပင္ေတြကြယ္ၿပီး ရရာလက္နက္နဲ႔ခုခံခဲ့လို႔တဲ့။ ဘယ္လိုလက္နက္ေတြလဲဆိုတာ အေမလည္းသိၿပီးသားပဲ။ ေလးခြနဲ႔ ဂ်င္ဂလိေလ။
"ဒါေလးေတြမ်ား ေၾကာက္ ေၾကာက္တတ္ရန္ေကာ။ ဒါေလာက္ေလးနဲ႔ သစ္ပင္ေတြခုတ္ရတယ္လို႔" အမကေျပာေတာ့ အေမက...
"ညည္းဘာသိလို႔လဲ လူထုက ေနာက္တခါက်ရင္ ဒီထက္ေကာင္းတဲ့ လက္နက္ေတြနဲ႔ ဒင္းတို႔ကို တိုက္ခိုက္လာမွာ ေၾကာက္လို႔ေအ့" တဲ့။
ဟုတ္တယ္အေမ။ အေမ ဒီစကားကို စိတ္ကူးယဥ္ေျပာခဲ့တာမဟုတ္္ဘူးဆိုတာ က်ေနာ္သိတယ္။ အေမက ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးကို မီခဲ့တဲ့ မိန္းမ ႀကီးပဲ။ အေမက ကိုယ့္ႏိုင္ငံလူထုအေၾကာင္းကို စာမတတ္ေပမဲ့ ဘ၀ျဖတ္သန္းမႈအရသိခဲ့တာ။
"ဘယ္ေတာ့ တိုက္မွာလဲ အေမ" လို႔ အမက အထြန္႔တက္ေတာ့ .....
"က်ဳပ္ အတတ္မေျပာႏိုင္ဘူး။ ညည္းမယံုရင္ မေသေအာင္လုပ္ၿပီးေစာင့္ၾကည့္။ ဒီအတိုင္းဆို ျဖစ္မွာေသခ်ာတယ္" အေမ့ကို ေၾကာက္လို႔လား ဒါမွမ ဟုတ္ တကယ္ယံုသြားလို႔လားေတာ့ မသိဘူး အမဆီကအသံ တိတ္သြားတယ္။ အေမကေျပာင္းဖူးဖက္ ေဆးလိပ္ႀကီးကိုေငါ့ၿပီး အေဖ့ကိုမ်က္ေစာင္းလွည့္ ထိုးလိုက္ ေသးတယ္။ အေဖကေတာ့ ျပံဳးလို႔ေပါ့။ က်ေနာ္ကေတာ့ ယံုတယ္အေမ။ ေသေသခ်ာခ်ာ သိေနလို႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ခံစားမႈေၾကာင့္ လို႔ဆိုရင္ ရႏိုင္ မယ္ထင္တယ္။ အဲဒီခံစားမႈေၾကာင့္ပဲ က်ေနာ္ ဇာတိၿမိဳ႕ကို စြန္႔ခြာခဲ့တာမလား။ အခုအထိပဲေလ။
(၂)
"အခုလို သစ္ပင္ေတြကို စည္းမရွိကမ္းမရွိ ခုတ္လွဲေနတာ မေကာင္းဘူး။ ေနေျပာက္မထိုးတဲ့ ငါတို႔ေဒသမွာ သစ္ပင္ေတြ ကုန္သေလာက္နီးနီးျဖစ္ကုန္ ၿပီ။ လံေတြေပးခုတ္၊မီးေသြးဖုတ္နဲ႔ သူပုန္မခိုႏိုင္ေအာင္လုပ္တယ္တဲ့ကြာ။ အံ့ပါရဲ႕။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ငါတုိ႔ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသဟာ အညာလြင္တီးေခါင္လိုျဖစ္ေန တယ္။ ေရငံလည္း တျဖည္းျဖည္းေနာက္ဆုတ္သြားတယ္။ အဲဒါ ေကာင္းတဲ့လကၡဏာ မဟုတ္ဘူး။ အႏၱရာယ္ရွိတယ္"
"ဘယ္လို အႏၱရာယ္လဲ အေဖ"
"သဘာ၀ ေဘးအႏၱရာယ္ေတြေပါ့ ကြာ။ ရာသီဥတုေတြ ေဖါက္ျပန္ၿပီး မုန္တိုင္းေတြတိုက္၊ ေရေတြႀကီးႏိုင္တာေပါ့။"
"ဒါဆို အစားအေသာက္ေတြ ရွားပါးကုန္မွာေပါ့ေနာ္"
"ဘယ္ကမလဲသားရယ္။ လူေတြ၊ တိရိစၦာန္ေတြပါ အတိဒုကၡေရာက္ၿပီး ေသကုန္ႏိုင္တာေပါ့"
"ဗ်ာ တကယ္"
"ေတာ္ကလဲ ကေလးကို ဘာေတြေျပာေနတာလဲ။ မဟုတ္က၊ ဟုတ္ကဟာေတြကို။ ဟဲ့ေကာင္ေလး သြား။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ သြားေဆာ့"
အေမ့ တားျမစ္သံေၾကာင့္ အေဖ ဆက္မေျပာေတာ့။ အေမက အကင္းပါးလြန္းတယ္။ ညီေလးအရြယ္က ငယ္လြန္းေနတာကိုး။ တည ...
"အေဖ ..... ဟိုေန႔က ရာသီဥတုအေၾကာင္း ဆက္ေျပာေလ"
"ေအးကြာ။ ဒီအတုိင္းဆို မလြယ္ဘူးကြ။ လူဆိုတာ သဘာ၀ကို ရင္ဆိုင္တိုက္ပြဲ၀င္ေနရတာျဖစ္တယ္။ တဆက္တည္းမွာ လူမႈစနစ္ .... ေအး ... မင္း တို႔ငါတို႔ကို အုပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္လွယ္ေနတဲ့ စနစ္ေတြကိုလည္း ရင္ဆိုင္ေနရတာမလား။ မင္းလည္း ေခတ္ပညာ အတန္အသင့္တတ္ထားတဲ့ေကာင္ပဲ"
"ဟုတ္ကဲ့"
"ေအး ဒီေတာ့ ကိုယ့္ကို အုပ္စိုးခ်ယ္လွယ္ေနတဲ့ လူမႈစနစ္ဟာ ေကာင္းမြန္မွန္ကန္တယ္ဆိုရင္ မင္းတို႔ ငါတို႔ သဘာ၀ကိုရင္ဆိုင္ရတာ အားရွိတာေပါ့။ ေအး ေခတ္စနစ္က မေကာင္းရင္ သြားၿပီေပါ့ကြာ။ သဘာ၀ကလည္း ႏွိပ္္စက္၊ လူမႈစနစ္ကလည္း ႏွိပ္စက္နဲ႔ေပါ့။ ကပ္ေဘးဒုကၡ ေတြဆိုတာ ဘယ္တန္ခိုးရွင္ကမွ ဖန္တီးေနတာမဟုတ္ပါဘူးကြာ။ အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ေနတဲ့ ေကာင္ေတြနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ေေခတ္စနစ္ေတြ မေကာင္းရင္ေတာ့ လူထုေတြခမ်ာမယ္ မေတြး၀ံ့စရာေပါ့"
"ဒါေၾကာင့္ လူမႈေတာ္လွန္ေရးေတြ ေပၚေပါက္ေနတာေပါ့ေနာ္ အေဖ"
"ေဟ .... ေအး ..... ဟုတ္မွာေပါ့ သားရယ္။ ကဲ ကဲ အိပ္စို႔ကြာ။ မနက္အေစာႀကီး ထရမွာ။ ေတာ္ၾကာ အဖြားႀကီး၊ မင္းအေမ လာေကာေနဦး မယ္။ သြား ... သားလဲအိပ္ေတာ့။ ဟုတ္လား"
အေဖက က်ေနာ့္ကို အဓိပၸါယ္ပါပါ ၾကည့္ရင္း အိပ္ယာထဲ၀င္သြားတယ္။ အေဖက သူအသံထြက္ၿပီး မေျပာလိုတဲ့ စကားမ်ဳိးကို မ်က္ႏွာရိပ္ မ်က္ႏွာကဲ နဲ႔ ေျပာေနၾက။ အေမကေတာ့ အေဖ့လိုမဟုတ္ဘူးေနာ္။ အေမက စကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲၿပီး ေျပာတတ္တယ္။ ဆူေငါက္ၿပီးေတာ့ေပါ့။ လုပ္လို႔မေျပာဘဲ လုပ္ခ်င္ လုပ္ဆိုတဲ့ သေဘာမ်ဳိး။ မလုပ္ေစခ်င္မွ ဘယ္သူမွမၾကားေအာင္ ႀကိတ္ေျပာတတ္တာ မလား။ က်ေနာ္ ေထာင္က်သြားေတာ့လဲ ....
"ဟဲ့ ဒါမ်ဳိးလုပ္လို႔ ေထာင္က်တာေတာ့ ငါဂုဏ္ယူတယ္" တဲ့။ ေထာင္ကထြက္ေတာ့ အမျပန္ေျပာျပလို႔သိရတာ။ ည ... ညေတာ့ ... ႀကိတ္ ... ငိုတယ္ တဲ့။ က်ေနာ္က ဟုတ္လားအေမလို႔ ေမးေတာ့ .... အေမက
"အမေလး ... အမေလး .... ငိုမိေပါင္ေတာ္" တဲ့။
"ဒါျဖင့္ ငါးပိ၊ ငါးေျခာက္ကေလးေတြ ေၾကာ္ေလွာ္ၿပီး ပို႔ေပးတာကေရာ"
"အမေလးေတာ္ ဒါကေတာ့ ရွင္ငတ္ၿပီးေသမစိုးလို႔ပါ။ ရွင့္ကို ေမြးထားတဲ့ တာ၀န္ကရွိေနတယ္မလား"
"ဒါနဲ႔ ေနပါဦး။ နင္ အခုတေလာ လမ္းသိပ္မ်ားေနတယ္။ ၾကည့္လုပ္ေနာ္။ နင္သြားေတာ့မလို႔ လား .... ဟင္း"
က်ေနာ္က ဘာမွ် ျပန္မေျပာ။ အင္းလဲ မလုပ္။ ဟင့္အင္းဆိုၿပီးလည္း မျငင္း။ အေမက သားအမိၾကားေလာက္႐ုံအသံျဖင့္ ......
"ေအးေလ။ ပိုင္းပိုင္းျဖတ္ျဖတ္ရွိမွလုပ္။ မလုပ္ႏိုင္လို႔ ျပန္လာရင္လည္း နင္တသက္လံုး လူေတာတိုးေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ နင့္ကိုလည္းဘယ္သူကမွ ယံုမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ၿပီးေတာ့ တို႔ေသရင္လည္း နင္လာႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။ နင္ေနထိုင္မေကာင္း ျဖစ္ရင္လည္း ငါတို႔ လာၿပီးျပဳစုႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ငါထင္ပါ တယ္။ နင့္ပံုၾကည့္ရတာ သြားဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားပံုပါ"
ဟုတ္တယ္အေမ။ ဆံုးျဖတ္ၿပီးၿပီ။ ဆံုးျဖတ္တာမွ အခိုင္အမာကို ဆံုးျဖတ္ၿပီးပါၿပီ။ က်ေနာ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို အသံထြက္ၿပီး အသိမေပးႏိုင္ခဲ့။ ဒါကို အေဖ ေရာ အေမပါ နားလည္ႏိုင္မွာပါ။ က်ေနာ္ ဦးခ်ႏႈတ္ဆက္ေတာ့ အေမ့ခမ်ာ ႀကိတ္လို႔သာ ငိုႏိုင္ရွာခဲ့တယ္။ ခြင့္လႊတ္ပါ အေမ။

(၃)
က်ေနာ္ ဆယ္စုႏွစ္မက စြန္႔ခြာခဲ့ရတဲ့ ဇာတိၿမိဳ႕ကေလးကို နာဂစ္ဆိုတဲ့ ဆိုင္ကလုန္းမုန္တိုင္းႀကီးရဲ႕ ဖ်က္ဆီးမႈနဲ႔အတူ ျပန္ၿပီးေတြ႔လိုက္ ရတယ္အေမ။ စစ္အုပ္စုရဲ႕ မီဒီယာ႐ုပ္ျမင္သံၾကား အစီစဥ္ကထုတ္လႊင့္ေနတုန္း ေတြ႕လိုက္ရတာပါ။ က်ေနာ့္အထင္ ဆယ့္ေလးငါးစကၠန္႔ထက္ မပိုဘူးထင္ပါတယ္။ က်ေနာ့္ ဇာတိ ၿမိဳ႕ကေလးဆိုတာ ဟုတ္မွ ဟုတ္ပါေလစအေမရယ္။ ဟယ္လီေကာ္ပတာေပၚကေန ရိုက္ျပသြားတာ။ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚက ရြာပ်က္နဲ႔ ၿမိဳ႕ပ်က္ႀကီးေတြဟာ စစ္ေၾကာင့္ ပ်က္စီးေနတဲ့ ၿမိဳ႕ပ်က္၊ ရြာပ်က္ေတြထက္ ေၾကာက္စရာေကာင္းလွခ်ည္ရဲ႕။ အိမ္တိုင္နဲ႔ သစ္ပင္ငုတ္တိုေတြသာ က်ဳိးတိုးက်ဲတဲက်န္ေနခဲ့တဲ့ အဲဒီဆိုးရြားလွတဲ့ အရပ္ ဟာ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚအရပ္တဲ့လား။ တခ်ိန္ကလူေတြ ေနထိုင္ႀကီးျပင္းခဲ့တဲ့ အရပ္ဆိုတာ ေသခ်ာရဲ႕လား။ ဗမာျပည္ရဲ႕ စပါးက်ီအရပ္ဆိုတာ၊ ေရႊေရာင္စပါးခင္းေတြနဲ႔ သနပ္ခါးဘဲက်ား လယ္သူမကေလးမ်ားရဲ႕ အလွေတြ၊ ဘ၀ေတြတည္ရွိရာ အရပ္္ဆိုတာျဖစ္ႏိုင္ခဲ့ပါရဲ႕လား။ အဲဒီအရပ္မွာ ရာသီအလိုက္ ပြဲေတာ္ေတြ၊ အလွဴအတန္း ေတြ၊ စာအံသံေတြ၊ အားကစားပြဲေတြ၊ ဂီတ တူရိယာ အစံုအလင္နဲ႔ တီးမႈတ္ကခုန္ခဲ့တာေတြ၊ ဘုရားသြားေက်ာင္းတက္ ဇာတိပုည၊ လူမ်ဳိးတမ်ဳိးမွာ ရွိသင့္ရွိအပ္တဲ့ ရိုးသားလွပ ဂုဏ္မာနေတြ က်ေနာ္တို႔ ဇာတိေျမမွာ တခ်ိန္ကရွိခဲ့ဖူးတာေပါ့လို႔ ေႏွာင္းလူေတြကို ယံုတမ္းစကားအျဖစ္ ေျပာရေတာ့မလား အေမ။
က်ေနာ့္ မ်က္၀န္းထဲမွာ ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ လက္ရွိအေနအထားကို ျမင္ေနရတယ္အေမ။ မုန္တိုင္းဒဏ္ခံခဲ့ရတဲ့ ၿမိဳ႕ပ်က္ႀကီးမွာ က်န္ရစ္ခဲ့ရတဲ့ ႀကီးႀကီးမား မား ရွားပါးအေဆာက္အဦႀကီးေတြ။ သူတို႔ခမ်ာလည္း စုတ္ျပတ္အသက္ငင္ေနၿပီေပါ့။ က်ေနာ္ၾကားေနရတဲ့ သတင္းေတြကို အေျခခံၿပီး က်ေနာ္တို႔ၿမိဳ႕ကေလးမွာ အမိုးလန္ၿပိဳက်ေနတဲ့ စာသင္ေက်ာင္း အခ်ဳိ႕နဲ႔ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေတြသာ ရွိေတာ့တယ္အေမ။ စာသင္ေက်ာင္းေတြမွာ မေသဘဲက်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ ေသြးပ်က္ျပည္ သူေတြရဲ႕ ငတ္မြတ္ဆာေလာင္ ငိုေႂကြးသံေတြနဲ႔ ......။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေတြ ခမ်ာလည္း ဒုကၡသည္ေတြ၊ေနာက္ဆက္တြဲ ကပ္ေရာဂါေတြနဲ႔အတူ သီလေပး သံေတြတိတ္ဆိတ္လို႔။ အမိုးအကာမရွိတဲ့ အားကစားကြင္းထဲမွာေတာ့ ရြက္ဖ်င္တဲကေလးေတာင္ ထိုးမေနႏိုင္ရွာတဲ့ မိုးေရထဲက ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ ၾကပ္သိပ္ ...။ ႐ုပ္ရွင္႐ုံေတြလား။ ႐ုပ္ရွင္႐ုံေတြကလည္း ေသြးပ်က္ေနတဲ့ မိမဲ့၊ ဖမဲ့ ကေလးေတြရဲ႕ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ဆံြ႔အငိုသံေတြကို တင္ဆက္ျပသလို႔ေပါ့ အေမ ရယ္။ ကမ္နားလမ္းမွာေတာ့ ႐ူးသြပ္ေသြးပ်က္သြားတဲ့ မိခင္ေတြေလ ..... စီးဆင္းေနတဲ့ ျမစ္ေရေတြကိုၾကည့္ၿပီး ..... က်မတို႔ ... က်မတို႔ကေလးေတြမွာ ဘာအျပစ္ ရွိလို႔လဲ ...... က်မတို႔ကေလးေတြ ..... ျပန္ေပး ... က်မတို႔ကေလးေတြ ျပန္ေပး .......
ကူညီကယ္ဆယ္ေရး ... ဟုတ္လားအေမ။ အာဏာသိမ္းစစ္အုပ္စုဟာအႏိုင္က်င့္ ျပည္တြင္းစစ္ပဲ တိုက္တတ္ခဲ့တာ။ ဘာလုပ္တတ္မလဲအေမ။ ေစတ နာလား။ ေစတနာကေတာ့ ျပည္သူေသသ ငါတို႔စစ္အုပ္စုမာဖို႔ အေရးႀကီးတဲ့ ေကာင္ေတြဆိုတာ အေမလည္းသိခဲ့တာပဲ။ ႏိုင္ငံတကာက ကူညီမယ္ဆိုေတာ့လည္း လက္မခံဘူးအေမ။ သူတို႔ဆီက တဆင့္သြားရမယ္။ သူတို႔နဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရမယ္။ သူတို႔ကို တရား၀င္အစိုးရ အျဖစ္အသိအမွတ္ျပဳရမယ္တဲ့ေလ။ ကုလ သမဂၢနဲ႔ အေမရိကန္ အေနာက္အုပ္စုကလည္း ခုပဲ အင္အားသံုး၀င္ေတာ့မလို၊ အခုပဲ ဒုကၡသည္ေတြကို ဟယ္လီေကာ္ပတာ ေထာင္ခ်ီနဲ႔ ကယ္တင္ေတာ့မလိုလို ေန႔ေရြ႕ညေရြ႕နဲ႔ ဒုကၡေရာက္ျပည္သူေတြခမ်ာ အခ်ိန္နဲ႔အမွ် ႐ူးသြပ္၊ ငတ္မြတ္၊ ေသြးပ်က္၊ ေသဆံုးေနရတယ္အေမ။ ဒီၾကားထဲ စစ္အုပ္စု သေကာင့္သားေတြက သူ တို႔ မတရားေရးဆြဲထားတဲ့ (ဘယ္လူထုကမွ မေထာက္ခံတဲ့) အေျခခံဥပေဒ ဆႏၵခံယူပြဲကို ကလိန္ကက်စ္နည္းနဲ႔ ဗိုလ္က်က်င္းပ အႏိုင္ယူသြားတယ္။ ပြဲလန္႔တုန္း ဖ်ာခင္း႐ုံတင္မက ပြဲလန္႔တုန္း တရား၀င္ အာဏာကို ဓါးျပတိုက္လုိက္တာေပါ့ အေမရယ္။
ဟုတ္ပါတယ္ အေမ။ အေဖ တခါကေျပာခဲ့သလိုပါပဲ။ လူသားဟာ သဘာ၀တရားကို ရင္ဆိုင္၊ တြန္းလွန္၊ အႏိုင္ယူရင္းက ကမၻာမွာ လူသားအျဖစ္ရပ္ တည္ႏိုင္ခဲ့တာပါ။ တဆက္တည္းမွာလည္း လူသားဟာ မတရားဖိႏွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ ေခတ္ဆိုး၊ စနစ္ဆိုးကိုလည္း တြန္းလွန္အႏိုင္ယူလို႔ လူသားတေယာက္ရဲ႕ လြတ္လပ္ရွင္သန္မႈနဲ႔အတူ လူ႔တန္ဖုိးကို ေဖၚျပတည္ေဆာက္ေဆာက္ေနရတယ္ မလား။ လူသားအဖုိ႔ အဖ်က္နဲ႔ရင္ဆိုင္ရရင္ အျပဳနဲ႔ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ရမွာပါ။ မတရားတဲ့ လူ႔ပတ္၀န္းက်င္ကို တရားမွ်တတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအျဖစ္ ပံုေဖၚထုဆစ္ဖို႔ဟာ လူသားရဲ႕ သမိုင္းေပးတာ၀န္ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔မွာ မကုန္မခမ္းႏိုင္တဲ့ စြမ္းအားေတြ တည္ရွိခဲ့၊ တည္ရွိဆဲ၊ တည္ရွိေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီစြမ္းအားကေတာ့ က်ေနာ္္္တို႔ရဲ႕ ျပည္သူလူထုႀကီးပဲ ျဖစ္ပါတယ္ အေမ။ ကုလသမဂၢပဲျဖစ္ေစ၊ အေနာက္အုပ္စုပဲျဖစ္ေစ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ အျပစ္မဲ့ဒုကၡသည္ေတြကို ထိထိေရာက္ေရာက္ အခ်ိန္မီကူညီႏိုင္မယ္ ထင္ခဲ့တယ္အေမ။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႔မွာ အဲဒီလိုျဖစ္ မလာခဲ့ဘူး။ မေသသင့္၊ မဆံုး႐ႈံးသင့္တဲ့ အျပစ္မဲ့ ျပည္သူေတြေသဆံုးၿပီးမွ ေရာက္လာမယ္ဆိုလဲ ဒါကို အမ်ဳိးသားေၾကကြဲမႈနဲ႔ ရင္းၿပီးရလိုက္တဲ့ ႏုိင္ငံေရး ယဥ္ေက်း မႈအသိ သခၤန္းစာလို႔ မွတ္ယူလိုက္ပါမယ္ အေမ။ တုိင္းတပါးအကူအညီနဲ႔ ေခတ္၊ စနစ္ေတြေျပာင္းဖို႔လား။ ပိုဆိုးတာေပါ့ အေမရယ္။ က်ေနာ္ငယ္ငယ္က အေမေတာင္းေကၽြးဖူးတဲ့ ဖိုးလမင္းဆီက ထမင္းဆီဆမ္း၊ ေရႊလင္းပန္းကမွ ရရင္ရဦးမယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဦးေလးလူထုစိန္၀င္းက ေျပာခဲ့တာ။ ဘယ္တိုင္းတပါးကိုမွ မေမွ်ာ္နဲ႔။ ကိုယ့္လူထု အင္အားနဲ႔သာ စည္း စည္းလံုးလံုးတိုက္မွ ရမယ္လို႔ေျပာခဲ့တာေပါ့ အေမရယ္။ ေအာ္ အေမ မၾကားလိုက္ဖူးေနာ္ … အေမ
အေမ့အေနနဲ႔ ဘယ္ၾကားခြင့္ရွိေတာ့မလဲ အေမရယ္။ အေမနဲ႔အေဖႏွစ္ေယာက္လံုး ဘယ္မွာၾကားခြင့္ ရွိႏိုင္ပါေတာ့မလဲ။ မုန္တိုင္းဒဏ္ခံခဲ့ရတဲ့ ဇာတိ ၿမိဳ႕ကေလးမွာ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ အေမ့သား၊ သမီး၊ ေျမး၊ျမစ္ေတြ ဘာျဖစ္ကုန္ၿပီလဲဆိုတာ အေမဘယ္သိႏိုင္ေတာ့မလဲ။ ဒီသဘာ၀ ေဘးအႏၱရာယ္ႀကီးက ဆိုးရြားလြန္း လွတဲ့ အနိဌာ႐ုံႀကီးေတြေတာင္ သူ႔ေၾကာင့္ ထိတ္လန္႔ဆြ႔ံအသြားတယ္ အေမ။ အေၾကကြဲဆံုးဆိုတဲ့ ေၾကကြဲမႈေတြကလည္း သူ႔ကိုအ႐ံႈးေပးၿပီး ေသြးပ်က္တိတ္ဆိတ္ လို႔ နင္းစရာေျမေတာင္ မရွိေတာ့တဲ့ ေဒါသေရလႊာျပင္ေပၚမွာ .....။
က်ေနာ္ဟာ အေမနဲ႔ အေဖ့ စ်ာပနကို အေ၀းကေန ေနာက္က်ၾကားသိခဲ့ရသူပါ။ ခုခ်ိန္ထိ က်ေနာ့မွာ သူတို႔အတြက္ သက္ေပ်ာက္ဆြမ္းေလးေတာင္ ကပ္ခြင့္မၾကံဳေသးဘူ။ အဲဒီလို ျပဳမူေဆာင္ရြက္ၿပီးရင္ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ သူတို႔အေပၚတာ၀န္ေက်ၿပီလို႔ က်ေနာ့္ကိုယ္က်ေနာ္ မသိစိတ္က ယူဆသြားမွာစိုးလုိ႔လားမသိ ေတာ့ပါဘူး။ အခု က်ေနာ္ျမင္ေနရတယ္။ က်ေနာ့္မိဘႏွစ္ပါး ေအးခ်မ္းၿငိမ္သက္စြာ လဲေလ်ာင္းေနတဲ့ က်ေနာ့ဇာတိၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ တခုတည္းေသာသုႆာန္က ေလးခမ်ာ မုန္တုိင္းသင့္ ေရလႊမ္းေပ်ာက္ကြယ္သြားပါပေကာ။ အေဖနဲ႕အေမရဲ႕ ေျမပံုမွတ္တိုင္ကေလးႏွစ္ခုဟာ က်ိဳးပ်က္ၿပီး အျပစ္မဲ့ၿမိဳ႕သူ၊ ၿမိဳ႕သား၊ ကေလးသူ ငယ္မ်ားရဲ႕ ပုပ္ပြ႐ုပ္အေလာင္းမ်ားနဲ႔အတူ ကူသူမဲ့၊ဆယ္သူမရွိ ေမ်ာပါေနေပါ့။ ဘယ္ကိုလဲ ... ဟုတ္လား။ ေအာ္ .... ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚအရပ္ဆိုတာ ပင္လယ္ကိုေမး တင္ထားတဲ့ ေဒသမလား။ ဒီေတာ့ ပင္လယ္ဆီကို ေရာက္ရင္လည္းေရာက္မယ္။ လမ္းမွာတင္ ပ်က္သုဥ္းသြားရင္လည္း ပ်က္သုဥ္းသြားမယ္ေပါ့။ ေနာ္ ... အေမရယ္ .... ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ အေမရယ္......
လူသားဆိုတာ ...........။ ။

ၫႊန္းဆက္ ၂၀၀၈၊ေမ ၂၀။

Read More...

(နာဂစ္၊ အျပစ္မဲ့ျပည္သူမ်ားႏွင့္ ဗီသုိဗင္) Nargis in Burma and Beethoven!!


Read More...

Sunday 11 May 2008

ေဒါသျမစ္တစင္း၏ ေသတမ္းစာ.................


ေဟာဟုိမွာ
ဓနိေတာ၊ လမုတန္းနဲ ့
ေခ်ာင္းတုိ ၊ေခ်ာင္းခြေတြကေပါ
ျမစ္အဏၰ၀ါတေၾကာ
ေဗဒါေတြတင္ေမ်ာေနၾကတာမဟုတ္ဘူးေလ။

ေရေမ်ာျပီး ကမ္းလာတင္္ၾက
ထင္းေခ်ာင္းသစ္တိုသစ္စ
အဲဒါေတြသည္ပင္လည္းမက
သဘာ၀လည္းမက်စြာ။

သည္မွာေလ
အျပာစ အနီ စ အ၀ါစ
အ၀တ္စပါေလရံု သာသာ
၀ိညာဥ္မဲ့ကို္ယ္ခႏၶာ
သၿဂၤဳိလ္မယ့္သူကိုရွာ
မင္းတုိ ့ငါတို႔ လုိပါ
လူသားအသက္ေတြ
ေထာင္ေသာင္းေပါင္းမ်ားစြာ။

သူတို႔အတြက္မွာ
စ်ာပနေတးသံဆိုတာမရွိ
ေၾကးစည္သံမရွိ
ေခြးအူသံလည္းမရွိ
ေရခ်မ္းအိုးငယ္ေလးေတြလည္းမရွိ
ဆြမ္းသြပ္မယ့္လူလည္းမရွိ
ေဆြလံုးကြ်တ္
မ်ိဳးလံုးကြ်တ္
ရြာလံုးကြ်တ္မ်ွ
သည္ေျမေပၚက
လြင့္ပါး ပ်က္သုဥ္းၾက
ေနာက္ဆံုးဘ၀ကူးခရီး
အေႏွာင္အဖြဲ ့ေတြ ကာဆီး။

အစိုးရလုပ္သူကိုယ္တုိင္က
တာ၀န္မဲ့မဲ့ ေျပာထား
မျပည့္မစံုသတင္းစကား
၀ိုး၀ါး ေထြအင္္
မုန္တိုင္းဒဏ္လြတ္ေလနိုးနိုး ထင္
မိသားစု၀င္ေတြ
တေယာက္လက္တေယာက္တြဲ
ႀကိဳးနဲ႔ခ်ည္ေႏွာင္တည္း
ေသပြဲႀကီး ၀င္ရရွာ
ရင္နင့္စရာျမင္ကြင္း
ျမစ္တစ္စင္းလံုး
ျပည့္လုလု.....။

ပစၥကၡ
တို ့သမိုင္းမွာ
မင္းမဲ့၊ တရားမဲ့
တိုင္းျပည္ဘ၀
ဒီေလာက္ နိမ့္က်
တရံတခါ
ရာဇ၀င္ေတြလည္းမရိုင္းခဲ့ပါဘူး ကြာ ။

တာ၀န္မဲ့မဲ့
သစၥာပ်က္
နင္
ဟဲ ့ အစိုးရ
ဆႏၵ ကန္႕ကြက္မဲ
ျဖဳတ္နိုင္ခြင့္သည္ တခါလြဲ
ဘဒၵ သံသရာထဲမွာ
တို ့
၀ိညာဥ္ေတြ
မလြတ္မကြ်တ္ရင္ ေနပါေစ..............

က်န္ရစ္သူတို႔ေရ
ဒို ့တေတြ အတြက္ေလ
အမွ်ေ၀ မေနနဲ ့
လက္စားသာ ေခ်လွည့္ၾကေတာ့။ ။

ကိုေ၀လင္း
(၁၀၊ ၅၊ ၂၀၀၈)
မွတ္ခ်က္။ ။ေဒါင္းအိုးေ၀၊အတြဲ(၁)၊အမွတ္(၆)၊ဧၿပီ၊ေမ၊ဂၽြန္ စာအုပ္တြင္
ပံုႏွိပ္ေဖၚျပမည့္ ကဗ်ာျဖစ္ပါသည္။
ဟင္းလင္ျပင္ဘေလာ့မွ ကူးယူသည္။

Read More...

Friday 2 May 2008

ဆင္စမ္းေနတဲ့ ပုေရာဟိတ္

ဗုဒၶဘုရားရွင္လက္ထက္က ပညာရွိႀကီးတေယာက္ ရွိတယ္လုိ႔ ၾကားဖူးတယ္။ ပညာေတြကုိ ၀မ္းဗိုက္ထဲမွာ သုိမွီး ထားရတာမ်ားလြန္းလုိ႔ ေပါက္မထြက္သြားေအာင္ ခါးပါတ္ႀကီးနဲ႔
ပါတ္ထားရတယ္ဆုိဘဲ။ ပညာေတြလား၊ ပဲဟင္းေတြလား။ စဥ္းစားစရာပါ။ ဆင္ဆုိတာႀကိဳးပါလား၊ သစ္ပင္ပါလား၊ ယပ္ေတာင္ပါလား ဆိုတာမ်ဳိးလည္း ရွိေနတတ္ပါတယ္။
ဘယ္သူကမွ ႐ိုက္မစစ္ဘဲ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ၀န္ခံရမယ္ဆုိရင္ ေဒါက္တာ ဦးတင္ေမာင္သန္းရဲ႕ အစီအစဥ္ေတြကုိ ေက်ာ္ၿပီးခ်န္ၿပီး ဒီဗြီဘီကုိ နားေထာင္ေနတာၾကာပါၿပီ။ တစ္ျခားပညာရွင္ေတြ ေဆြးေႏြးတာထက္ သူကပညာရွိေလသံ အေပါက္ လြန္ေနလုိ႔ လားမသိ။ ပညာသိပ္မတတ္လွနဲ႔ ေတာင္မေရာက္ ေျမာက္မေရာက္ျဖစ္ေနတဲ့ က်ဳပ္အဖုိ႔က လုိက္မမွီျဖစ္လုိက္၊ နား လွ်ံလုိက္၊ နားကေလာလုိက္ျဖစ္ေနလုိ႔ပါ။ ေဒါက္တာ ဦးတင္ေမာင္သန္းဟာ ထူးခၽြန္ေသာ ပညာရွင္တစ္ေယာက္၊ စာေရးဆရာ ေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိ ဘယ္သူကမွ မျငင္းႏုိင္ပါဘူး။ တိုင္းျပည္ခ်စ္တယ္။ တုိင္းျပည္ေကာင္း စားေစခ်င္ တယ္။ တုိင္းျပည္ေကာင္းေအာင္ လုပ္ခဲ့တယ္ဆုိတာကုိ ယုံပါတယ္။
သို႔ေသာ္။
ဆရာရဲ႕ ၾကားမိေတြးမိသမွ် အစီအစဥ္က ဧၿပီလ ၄ ရက္ေန႔ ၂၀၀၈၊ ဒီဗြီဘီမွာ “လူထုဆႏၵခံယူပဲြမွာ ကန္႔ကြက္မဲအ တြက္ ေသာ့ခ်က္က်တဲ့အခ်က္ကုိ သုံးသပ္ျခင္း” ဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ေဆြးေႏြးခ်က္ဟာ ရာသီစာ၊ ဓာတ္စာျဖစ္ေနတာမို႔ တခုတ္ တရ နားေထာင္လုိက္မိပါတယ္။ နားေထာင္ရင္းနဲ႔ စိတ္ထဲမွာ “ေအာ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္ ကုန္႐ႈံးရင္ တခါေမွာက္၊ လင္႐ႈံးရင္ တသက္ လုံးေမွာက္၊ ဆရာမွားရင္ တသံသရာလုံးေမွာက္” လုိ႔ ဆုိ႐ိုးရွိေပတာပဲလုိ႔ ေတြးမိလုိက္ေတာ့တာပါပဲ၊
ဆရာက လာမယ့္ဆႏၵခံယူပဲြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးဇာတ္ခုံကုိ သုံးပုိင္း၊ သုံးအုပ္စု ခဲြၿပီးေဆြးေႏြး ထားပါ တယ္။ ပထမအုပ္က အင္အယ္လ္ဒီနဲ႔ အတုိက္အခံေတြျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔က ကန္႔ကြက္မဲ ေပးၾကမယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္၊ ဟုတ္ပါ တယ္။
ဒုတိယအုပ္စုက ၾကံ့ဖြတ္နဲ႔အေပါင္းအပါေတြျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔က ေထာက္ခံမဲေပးၾကမယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။ ရာခုိင္ႏႈံးအ ေတာ္မ်ားမ်ား မမွန္ဘူးဆုိတာ ေသေသခ်ာခ်ာသိေပမဲ့ အတုိင္းအတာတရပ္အထိ ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိတာမို႔ ျငင္းခ်က္ မထုတ္ေတာ့ပါ ဘူး။
အဆုံးအျဖတ္ေပးမယ့္ အုပ္စုအျဖစ္နဲ႔ ဆရာအေလးအနက္ထား ေဆြးေႏြးထားတဲ့ တတိယအုပ္စုကုိ စိတ္၀င္စားမိပါ တယ္၊ အဆုံးအျဖတ္ေပးမယ့္အုပ္စုလုိ႔ ဆုိေလေတာ့ အထင္မေသးရဲပါဘူး။ တတိယအုပ္စုဆိုၿပီး ဆရာေပးလုိက္တဲ့ ထင္ရွားတဲ့ ဥပမာေတြက မသိဂႌရယ္၊ ျပည္တြင္းက အႀကီးတန္းသတင္းစာဆရာတေယာက္ရယ္၊ စစ္တပ္မိသားစုေတြရယ္ ျဖစ္ေနပါ တယ္၊။ တဖန္ ဒီအုပ္စုက အဆုံးအျဖတ္ေပးမယ့္ အုပ္စုျဖစ္ၿပီး လာမယ့္ဖြဲ႔စည္းပုံဥပေဒကုိ ေထာက္ခံမဲေပးၾကလိမ့္မယ္ ဆုိတဲ့ အပုိင္းကုိ ထင္ဟပ္ေဆြးေႏြးတဲ့အခါမွာ ဆရာက ေထာက္ခံၾကလိမ့္မယ္ဆုိတဲ့ အယူအဆတရပ္ဟာ လူေတြၾကားမွာ ျဖစ္ေန တယ္။ လူတခ်ဳိ႕မွာ ျဖစ္ေနတယ္။ ျပည္တြင္းက ပညာတတ္ေတြမွာ ျဖစ္ေနတယ္။ စစ္တပ္မိသားစုေတြမွာ ျဖစ္ေနတယ္ဆုိတဲ့ စကားလုံးေတြကုိ ပညာရွိပီသစြာ လုိသလုိညႇပ္ၿပီး ပါးပါးနပ္နပ္နဲ႔ ထည့္သြင္းေျပာဆုိသြားတာကုိ ၾကားလုိက္ရပါတယ္။
ဆရာခင္ဗ်ား
ဆရာေထာက္ျပတဲ့ အုပ္စုသုံးအုပ္စုထဲမွာ အတုိက္အခံပါတီ၀င္ေတြ မဟုတ္တဲ့၊ ၾကံ့ဖြတ္ေတြ မဟုတ္တဲ့၊ မသိဂႌ မဟုတ္တဲ့၊ ျပည္တြင္းက အႀကီးတန္းစာနယ္ဇင္းသမား မဟုတ္တဲ့၊ စစ္တပ္မိသားစု၀င္ေတြ မဟုတ္တဲ့၊ သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ သာမန္ မိဘျပည္သူေတြကုိ ဘယ္ေနရာမွ က်ေနာ္ရွာမေတြ႔ပါဘူး။ ၾကံ့ဖြတ္လို၊ မသိဂႌလုိ၊ အႀကီးတန္းစာနယ္ဇင္းသမားလုိ၊ စစ္တပ္မိသားစု၀င္ေတြလုိ (ဆရာေျပာတဲ့အတုိင္း ျပန္ကုိးကားရရင္) တနည္းနည္းနဲ႔ သက္သာရာရ အသက္႐ွဴေပါက္ေခ်ာင္ရာ ကုိ မရွာဘဲ၊ စစ္ဗိုလ္ေတြရဲ႕ ည့ံဖ်င္းႏုံခ်ာတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ၊ ဖိႏွိပ္မႈကုိ အဆုိး၀ါးဆုံး ခံေနရတဲ့၊ ေနထြက္က ေန၀င္စားေရး၊ ေနေရး၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ လူမႈေရးေတြအတြက္ ေသာကပင္လယ္ေတြေ၀ေနတဲ့၊ စစ္တပ္ကုိေၾကာက္ရလုိ႔ တအိမ္တေယာက္ ထြက္ၿပီး ထမင္းအငတ္ခံ လုပ္အားေပးပဲြေတြ၊ ေထာက္ခံပဲြေတြတက္ေနရတဲ့ သာမန္ မိဘျပည္သူေတြရဲ႕ အခန္းက႑ကုိ ဆရာ တေယာက္ ပညာလွ်ံၿပီး ထည့္တြက္ဖုိ႔ ေမ့ေလ်ာ့သြားခဲ့ေလသလားလုိ႔ ေတြးမိပါတယ္၊ တကယ္ေတာ့ ၾကံ့ဖြတ္လို၊ မသိဂႌလုိ၊ အ ႀကီးတန္း စာနယ္ဇင္းသမားလုိ၊ စစ္တပ္မိသားစု၀င္လုိ လူေတြထဲမွာ စစ္ဗုိလ္ေတြရဲ႕ အလိမ္အညာကုိမခံဘဲ ျပတ္ျပတ္သား သား ဆန္႔က်င္မဲေပးၾကမယ့္သူေတြ အမ်ားအျပား အေသအခ်ာရွိေနတာကုိလည္း၊ ဆရာ တမင္မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ထားခဲ့ ပါတယ္။
အခုအခါမွာ အတုိက္အခံက သုညအဆင့္မွာျဖစ္ေနၿပီး စစ္တပ္က တစ္ရာရာႏံႈးပုိင္စုိးထားတာမို႔ ဖြဲ႔စည္းပုံကုိေထာက္ ခံလုိက္ျခင္းအားျဖင့္ သုညထက္ပုိေသာတစုံတစ္ရာကုိ မွ်ေ၀ရႏုိင္တယ္ဆုိတဲ့ စာနယ္ဇင္းသမားရဲ႕အျမင္ကုိ ဆရာ အေလးထား ေထာက္ျပေဆြးေႏြးသြားပါတယ္၊ ဒီစာနယ္ဇင္းသမားရဲ႕အျမင္ကုိပဲ လူေတြၾကားမွာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့အျမင္လုိ႔ ဆရာက ထပ္ဆင့္ အတည္ျပဳ ဆုိလုိက္ျပန္ပါတယ။ ဒီစာနယ္ဇင္းသမားရဲ႕အျမင္က ျပည္သူေတြရဲ႕အျမင္နဲ႔ တထပ္တည္းက်တူေနတယ္လုိ႔ ဆရာ ဘာ့ေၾကာင့္ ေျပာႏုိင္ပါသလဲ၊ တကယ္တူတာလား။ ဆရာက တူေစခ်င္တာလား။ ဆရာ ႐ိုးသားပါရဲ႕လား။
အခုအခါမွာ အာဏာကုိလုိသလုိသုံးၿပီး ထင္သလုိအုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့စစ္ဗုိလ္ေတြကုိ ဖြဲ႔စည္းပုံကုိ အတည္ျပဳလုိက္ျခင္း ျဖင့္ သူတို႔လုပ္ခ်င္ရာကို အရင္အတုိင္း ဒုံရင္းဆက္လုပ္ႏုိင္ဖုိ႔ အေျခခံဥပေဒႀကီးနဲ႔ အကာအကြယ္ေပးလုိက္ရေတာ့မွာမို႔ တရား စဲြလုိ႔လည္းမရ၊ လူထုခုံ႐ုံးလည္းမရွိ၊ ႏုိင္ငံတကာ ခုံ႐ုံးလည္းေပ်ာက္နဲ႔ ခ်ဳိတပ္ေပးလုိက္တဲ့ျမင္းလုိ ထိန္းမႏုိင္ သိမ္းမရျဖစ္သြား မွာကုိ ဆရာေတြးပူဟန္ မရွိပါဘူး။ အရင္တုန္းက အာဏာသိမ္းရင္ ဥပေဒကုိဖ်က္ၿပီး အာဏာသိမ္းရတတ္တဲ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္က အခုဖြဲ႔စည္းပုံကုိ အတည္ျပဳလုိက္ရင္ ဥပေဒအရ အာဏာသိမ္းရတာျဖစ္သြားၿပီး ဒါကုိ ကန္႔ကြက္တဲ့၊ ဆႏၵျပတဲ့ျပည္သူ ေတြကုိ သတ္ခ်င္သေလာက္သတ္ တရားစဲြခြင့္မရွိေတာ့မွာကုိ ဆရာစုိးရိမ္ပုံမျပပါဘူး။ အခုေနအခါမွာ ဘယ္လုိမွမရႏုိင္တဲ့ တရား၀င္ လူသတ္လုိင္စင္ကုိ လာမယ့္ဖြဲ႔စည္းပုံအရ စစ္တပ္က တဦးတည္းမူပုိင္ရသြားမွာကုိ ဆရာျမင္ပုံမရပါဘူး။ စစ္တပ္ တမတ္သား က တႏုိင္ငံလုံး ကုိ ထင္သလုိခ်ယ္လွယ္ၿပီး စစ္တပ္သေဘာမတူဘဲ ဘာမွေျပာင္းလုိ႔ မရတဲ့ အေျခခံဥပေဒကုိ တုိးတက္တဲ့ မူတရပ္လုိ႔ ျပည္သူကုိ ဆရာက သတင္းစကားေပး ခ်င္ပုံရပါတယ္။
ေဆြးေႏြးခ်က္တခုလုံးကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ ဆန္းစစ္လုိက္ရင္ ဖြဲ႔စည္းပုံကုိ အတည္မျဖစ္သြားမွာကုိ ဆရာ အလြန္အ မင္း ပူပန္ေနပုံရပါတယ။ ဆရာ့ေသာကနဲ႔ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ေသာကနဲ႔ စာနယ္ဇင္းသမားႀကီးရဲ႕ ေသာကေတြဟာ တထပ္ တည္းက်ၿပီး တူေနတာက ေမးခြန္းထုတ္စရာျဖစ္ပါတယ။ အက်ဳိးစီးပြားမ်ား တူေနေလလုိ႔လား။
အင္အယ္လ္ဒီလုပ္ေဆာင္သမွ်ကုိ ဆရာက နအဖလုိဘဲ ဘယ္ေသာအခါကမွ လုံေလာက္တယ္လုိ႔ မထင္ခဲ့ပါဘူး။ အင္အယ္လ္ဒီ ဘယ္ေတာ့မွ မမွားဘူးလုိ႔ မဆုိလုိပါဘူး။ ဖိႏွိပ္သူနဲ႔ ဖိႏွိပ္ခံရသူကို တတန္းတည္း ထားတတ္တာဟာ အၿမဲမမွန္ ႏုိင္ပါဘူး။ အခုလည္း ဖြဲ႔စည္းပုံကုိ ကန္႕ကြက္ၿပီးရင္ ဘာလုပ္မယ္ဆိုတာ အင္အယ္လ္ဒီက ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မေျပာႏုိင္ပါဘူး ဆုိၿပီး ဆရာက စာနယ္ဇင္းသမားႀကီးရဲ႕ လက္ကုိငွားၿပီး ခုတ္ျပန္ပါတယ။
ပညာရွင္ႀကီးတဦးျဖစ္တဲ့ ဆရာ့ကုိေမးခြန္းတခု ေမးလုိက္ခ်င္ပါေသးတယ္။ အာဏာရွင္က အာဏာကုိ တစ္ရာရာ ခုိင္ႏႈံး ရယူထားၿပီး အတုိက္အခံက သုညျဖစ္ေနတဲ့ အေျခအေနမ်ဳိးမွာ အာဏာရွင္ကသာ ေရႊ႕ကြက္ေတြကို ဦးေဆာင္ႏုိင္တယ္ ဆုိတာ ဆရာဘာလုိ႔ အသိအမွတ္မျပဳႏုိင္ရတာလဲ။ အင္အားခ်ိနဲ႔ေနတဲ့ အတုိက္အခံလုပ္သူက ဘာၿပီးရင္ ဘာလာမယ္ဆုိ တာ ကုိ ဘယ္လုိမွ မသိႏုိင္တာမို႔ အခ်ဳိ႕အေျခအေနေတြမွာ ကုိယ္ကဘာလုပ္မယ္ဆုိၿပီး ႀကိဳတင္မခ်ျပႏုိင္တာကို ဆရာဘာလုိ႔ မစာနာႏုိင္၊ နားလည္မႈ မေပးႏုိင္ရတာလဲ။
ဒီဗြီဘီဟာ အမည္အရကုိယ္က စစ္အာဏာရွင္တုိက္ဖ်က္ေရးႏွင့္ ဒီမိုကေရစီထြန္းကားေရးအတြက္ ျပည္သူေတြကုိ သတင္းမွန္ အခ်က္အလက္မွန္ေတြကုိ ေပးဖုိ႔တာ၀န္ရွိပါတယ။ နအဖက သူတို႔စိတ္ႆကိက္ေရးဆဲြထားတဲ့ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ ကုိ အတည္ျပဳေပးႏုိင္ေအာင္ ျပည္သူလူထုကုိ ေခ်ာ့လုိက္၊ ေခ်ာက္လုိက္လုပ္ေနတာကုိ ဒီဗြီဘီက မသိဘူးဆုိရင္ ျဖစ္ႏုိင္ပါ့ မလား။ ျပည္သူလူထုက စစ္ကြ်န္ဖြဲ႔စည္းပုံကုိ အျမင္႐ႈတ္ေထြးၿပီး အတည္ျပဳလာေအာင္၊ တခုတည္းေသာ အထင္ကရအတုိက္ အခံပါတီ အင္အယ္လ္ဒီကုိ လူထုက အယုံအၾကည္ကင္းမဲ့လာေအာင္၊ အေသခံ၊ အသတ္ခံၿပီး ကန္႔ကြက္မဲေပးၾကဖုိ႔ သက္ စြန္႔ဆံဖ်ား ႆကိးစားေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ရဟန္းရွင္လူ ျပည္သူေတြ၊ အင္အယ္လ္ဒီေတြကုိ ေနာက္ေၾကာက ဓားနဲ႔ထုိး သလုိ လိမ္မာပါးနပ္စြာ ေသြးထုိးလႈံ႕ေဆာ္ေနတဲ့ ဆရာဦးတင္ေမာင္သန္းကုိ ဒီဗြီဘီက စင္တင္ေပးၿပီး စစ္ဗုိလ္ေတြအႆကိက္ ေထာက္ခံမဲေပးဖုိ႔ ေအာ္ေနတာ မရွက္ဘူးလား။
က်ဳပ္တို႔ဒီဗြီဘီက လြတ္လပ္တဲ့ သတင္းဌာနျဖစ္တယ္၊ အျမင္အားလုံးကုိ တင္ျပမယ္ဆုိရင္ ေလးစားပါတယ္၊ မွန္ လည္း မွန္ပါတယ္။ ဒါဆုိ က်ဳပ္အျမင္ကုိလည္း တင္ျပခြင့္ျပဳပါ၊ ဆရာဦးတင္ေမာင္သန္း ကုိယ္တုိင္က က်ဳပ္ေဆာင္းပါးကုိ ကုိယ္ တုိင္ဖတ္ၿပီး ဒီဗြီဘီမွာ ရွင္းရဲပါသလား။

ေအာင္ထီ
ဧၿပီလ ၅၊ ၂၀၀၈

Read More...

Thursday 1 May 2008

ကိုယ္ကခံစစ္ဆိုေပမဲ့မ႐ႈံးႏိုင္

ရက္ပုိင္းမွ်သာလုိေတာ့တဲ့ “ဆႏၵခံယူပြဲ” အတြက္ နအဖဟာ ခက္ခက္ခဲခဲ တက္လွမ္းေနတာ ေတြ႔ေနရတယ္။ ၿခိမ္း ေျခာက္တာ ေခ်ာ့ျမဴတာေတြအျပင္ ဖမ္းခ်ဳပ္တာ၊ ေခ်ာင္း႐ုိက္တာေတြပါ
ေဖာေဖာသီသီႀကီးလုပ္ေနတယ္။ မရွက္ - မေၾကာက္ - မကြယ္ - မ၀ွက္။
တဖက္မွာေတာ့ ျပည္သူလူထုေတြထဲမွာေတာ့ ကန္႔ကြက္မဲထည့္ဖုိ႔ ၾကက္ေျခခတ္ဖို႔ဆုိတဲ့ သေဘာထားဟာ ျပတ္ ျပတ္သားသားခ်မွတ္ၿပီးသြားၿပီ။ ဆိုလိုတာ က်ားနဲ႔ဆင္ လယ္ျပင္မွာေတြ႔ၾကၿပီ။ ဘယ္ကမွ ေရွာင္ဖယ္လုိ႔မရေတာ့။
“နအဖဟာ သူတို႔ႏိုင္ေအာင္ တနည္းမဟုတ္တနည္းနဲ႔ညစ္မွာပဲ” ဆိုတဲ့စကားေတြ ေနရာတကာမွာ ေပၚေနတယ္။ (ဒီ ေလသံကို သူတို႔လူေတြကတဆင့္ မသိမသာလႊင့္ေနတာလဲ ရွိႏိုင္တယ္။) ဟုတ္တယ္သူတို႔ကတနည္းမက နည္းေပါင္းေသာင္း ေျခာက္ေထာင္ က်င့္သံုးၾကလိမ့္မယ္။ သံသယမရွိနဲ႔။ အာဏာရသူဖက္က လက္နက္နဲ႔ အာဏာနဲ႔ေပါင္းၿပီး ညစ္တာျဖစ္တဲ့အ တြက္ သူတို႔က ႏုိင္ေကာင္းႏုိင္သြားႏိုင္တယ္။ ဒါမဆန္းဘူး။ တိုက္ပြဲတရာ ေအာင္ပြဲတရာဆိုတာ နာေးထာင္လုိ႔သာ ေကာင္းၿပီး လက္ေတြ႔မွာမရွိဘူး၊ ကိုယ္တုိက္ခ်င္တဲ့ ဂြင္၊ ကိုယ္တိုင္ခ်င္တဲ့ အခ်ိန္မွာ၊ ကိုယ့္စိတ္ႀကိဳက္ ျပင္ဆင္ၿပီးတိုက္ရရင္ တမ်ဳိးျဖစ္ တယ္။ ဒီတခါ ၿပီးခဲ့တဲ့ စက္တင္ဘာသံဃာ့ အေရးအခင္းႀကီးမွာ အႀကီးအက်ယ္အထိနာသြားတဲ့ နအဖဟာ ႏုိင္ငံေရးလက္ဦးမႈ ရယူေရးအတြက္ ထုိးစစ္ဆင္လာတာျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုကဖက္ေျပာရရင္ ဒီတပြဲဟာ ကိုယ္ကခံစစ္ကေန လက္ဦးမႈရေအာင္ ျပန္လုပ္ရတာ ျဖစ္တယ္။
ဒါေပမဲ့ ဒါဟာစစ္ေရးတိုက္ပြဲမဟုတ္ဘူး။ ႏုိင္ငံေရးတို္က္ပြဲနဲ႔ စစ္ေရးတိုက္ပြဲမွာ မတူတာေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ စစ္ေရးတို္က္ပြဲမွာ စစ္႐ႈံးရင္ လူပါ၊ နယ္ေျမပါဆံုး႐ႈံးသြားတာမုိ႔ နာလံမထူေအာင္ ျဖစ္တတ္တယ္။ ႏိုင္ငံေရးတို္က္ပြဲမွာ အဲဒီလုိ အက်အဆံုးမရွိေအာင္ တိုက္လုိ႔ရတယ္။ ဒီတခ်ီတို္က္ပြဲရဲ႕ ထူးျခားမႈတခုကိုက ျပည္သူေတြဖက္က အရင္းအႏွီးနည္းနည္းနဲ႔ နအဖရဲ႕ မသမာမႈကို ဖြင့္ခ်ႏုိင္တာ၊ သူတို႔ခ်င္းကြဲလြဲမႈကို ပုိနက္႐ႈိင္းေစတာ ျဖစ္တယ္။
ဒီတုိက္ပြဲမွာ နအဖက ထုိးစစ္ဆင္လာတာျဖစ္ေပမယ့္ သူ႔ဖက္က အေျခအေနေကာင္းလွလို႔ မဟုတ္ဘူး။ သူ႔အဖုိ႔ေျပာရရင္ ဒါဟာ ပြဲသိမ္းတိုက္ပြဲမဟုတ္ဘူး။ ေတာင္ကုန္းတကုန္း ရယူေရးတုိက္ပြဲသာ ျဖစ္တယ္။ ဒီေျခလွမ္းကို လွမ္းဖို႔အတြက္ နအဖထဲမွာ အၾကာႀကီး ျပင္ဆင္ခ်ိန္ဆေနတဲ့ၾကားကေန ေနာက္ဆံုးမွာ စြတ္ရြတ္ၿပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ရတာ ျဖစ္တယ္။ ဗိုလ္သန္းေရႊနဲ႔ သူ႔အပါးေတာ္ၿမဲေတြက ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဆုိၿပီး ခ်မွတ္လုိက္တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ျဖစ္တယ္။ ေၾကျငာၿပီးမွ တျခားနအဖအဖြဲ႔၀င္ေတြကို အသိေပးအေကာင္အထည္ ေဖာ္ခိုင္းၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ စစ္အုပ္စုတခုဆိုတာ ထိပ္သီးပုဂၢိဳလ္နဲ႔ သူ႔ရဲ႕အတြင္းစည္း၀ုိင္းသာပဲ ျဖစ္တယ္။ ဗမာျပည္မွာဆိုရင္ ဗိုလ္သန္းေရႊနဲ႔ သူ႔ပတ္၀န္းက်င္က အနည္းစုေလးသာ ျဖစ္တယ္။ သူတို႔အထဲမွာ ဒီမုိကေရစီမရွိဘူး။ ဗိုလ္သန္းေရႊလက္ညိႇဳးၫႊန္ရာ ေရျဖစ္ရတာ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီတပြဲဟာ ဗိုလ္သန္းေရႊရဲ႕ အရွက္ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ တုိက္႐ိုက္ဆက္ေနတာမုိ႔ သူ႔လက္စြဲေတြဟာ အျပတ္ၾကမ္းရမ္းလုပ္ကိုင္ေနၾကတယ္။
အခုလာေတာ့မယ့္ ဆႏၵခံယူပြဲဆိုတာဟာ ဗိုလ္သန္းေရႊအစုက စြတ္ရြတ္လုပ္ခ်လိုက္တာျဖစ္တဲ့အတြက္ အကုန္အုိးနင္းခြက္နင္း ျဖစ္ေနတာေတြေတြ႔ရတယ္။ ဆႏၵခံယူပြဲကို ေနာက္သံုးလမွာ က်င္းပမယ္ေျပာတယ္။ ဖြဲ႔စည္းပံုမူၾကမ္းဆိုတာက စာအုပ္ျဖစ္မလာေသးဘူး။ စာအုပ္ရယ္လုိ႔ ႐ုိက္ထြက္လာေတာ့လဲ အမွားမွားအယြင္းယြင္းေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ မွားတာမွ စာ႐ုိက္စာစီမွားတာ မဟုတ္ဘူး။ စာ႐ုိက္စာစီမွားတာဆုိရင္ စာလံုးမွားတာပဲ ျဖစ္မယ္။ အခုဟာက ၀ါက်လုိက္ေတြ မွားေနတာ။ မွားတာမွ အယူအဆအရ ကေျပာင္းကျပန္ျဖစ္ေနေအာင္ မွားတာျဖစ္တယ္။ သူတို႔ခ်င္းမွ ျပတ္ေအာင္ေဆြးေႏြးလိုက္ၾကရရဲ႕လား စဥ္းစားစရာပဲ။ ဒါမွမဟုတ္၊ သူတုိ႔ကိုယ္တုိင္ေရာ အေသအခ်ာဖတ္ၾကရဲ႕လား။
ဘာပဲေျပာေျပာ ဒီတခ်ီမွာလဲ နအဖအဖို႔ အင္မတန္ၾကပ္ၾကပ္တည္းတည္း လုပ္ေနရတာေတြကို ျမင္ေနရတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ဖြဲ႔စည္းပံုကို ေ၀ဖန္ဆန္႔က်င္သူေတြကို တရားဥပေဒအရ အေရးယူမလုိလုိေျပာေပမယ့္ အခု အေရးမယူရဲဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ျပည္သူေတြက ေျဗာင္ဆန္႔က်င္၊ ဟားတုိက္ေျပာေနၾကတယ္။ ဒီအစား နအဖဟာ တရားမဲ့ ေခ်ာင္း႐ုိက္တာ၊ ေျဗာင္႐ုိက္တာ၊ ကားနဲ႔တုိက္တာေတြ လုပ္ေနတယ္။ တျပည္လံုးကို စည္း႐ံုးတာကနည္းနည္း၊ ၿခိမ္းေျခာက္တာကမ်ားမ်ား လုပ္ေနတယ္။ ရဲဆိုတာကလဲ ဗံုးခြဲတာဖမ္းမမိ၊ လူသတ္တာ၊ လူ႐ုိက္တာအမႈမဖြင့္နဲ႔၊ ေပထုိင္ေနတယ္။ မီးသတ္က မီးမသတ္၊ လူသတ္ေနတယ္။ စြမ္းအားရွင္ဆုိတာေတြက လက္နက္မဲ့ျပည္သူလူထုအေပၚ စြမ္းအားေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိးျပေနၾကတယ္။ နအဖရဲ႕ ဆႏၵခံယူပြဲဟာ မင္းမဲ့စုိးမဲ့ ႏုိင္ငံတခုမွာက်င္းပတာနဲ႔ အတူတူပဲျဖစ္မယ္။
တတုိင္းျပည္လံုးကို ဧရာမစစ္တပ္ႀကီးနဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္ၿပီး အႏိုင္က်င့္အုပ္ခ်ဳပ္သလုိပဲ ၾကံ့ဖြတ္နဲ႔ စြမ္းအားရွင္ဆုိတာေတြကိုလဲ အေရအတြက္ ဂဏန္းအႀကီးႀကီးျပၿပီး တျပည္လံုးကို ၿခိမ္းေျခာက္ျပန္တယ္။ တခ်ဳိ႕မသိနားမလည္သူက ယံုၿပီးေၾကာက္ရွာၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ဒီဂဏန္းေတြကို အသံုးခ်ၿပီး နအဖရဲ႕ခြင္ထဲကို ေမာင္းပို႔ၾကတယ္။ ဒီတုိင္းျပည္က လူေတြလုိ ဒါေလာက္တာရွည္ တထိတ္ထိတ္ တလန္႔လန္႔ အသက္ရွင္ေနထိုင္ရတဲ့ ႏုိင္ငံသားေတြ တျခားႏုိင္ငံေတြမွာ ရွိမွရွိပါ့မလားဆိုတာ စဥ္းစားစရာပဲ။
တဖက္ကေျပာရင္လဲ ဒီႏုိင္ငံသားေတြေလာက္ အမွားအမွန္ခြဲျခားတတ္တာ၊ သတၱိရွိတာ ကမၻာမွာရွားတယ္။ ဒီတခါ နအဖရဲ႕ ဆႏၵခံယူပြဲဟာ နအဖဖက္ကစတဲ့ ထုိးစစ္ျဖစ္တာမွန္ေပမယ့္ ဒီလုိျပည္သူလူထုနဲ႔ရင္ဆုိင္ရတာမို႔ သတုိ႔တေတြ ကေသာင္းကနင္း၊ မရွက္ႏုိင္၊ မေၾကာက္ႏုိင္ လုပ္ကိုင္ေနၾကတာျဖစ္တယ္။ စုိးရိမ္ေန၊ ေၾကာက္ရြံ႕ေနတာဟာ သူတို႔ပဲျဖစ္တယ္။
ဒီလုိအခါမွာ နအဖက နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ညစ္မွာမုိ႔ သူတို႔ႏုိင္မွာပဲလုိ႔ ေတြးပူေနစရာ မလုိဘူး။ သူတို႔ မုခ်ဒီလုိလုပ္မွာပဲ။ သူတို႔က ထုိးစစ္ဆင္လာတာကို ရင္ဆုိင္တဲ့ျပည္သူေတြအဖုိ႔ ကိုယ့္ဖက္က အက်အဆံုးနည္းနည္းနဲ႔ သူတုိ႔ကို ႏုိင္ငံေရးအရ ထိထိေရာက္ေရာက္ ထုိးႏွက္ႏုိင္ရင္၊ ေနာက္ၿပီး သူတို႔တြင္းမေက်လည္မႈေတြ ပိုမ်ားျပားေစႏုိင္တယ္ဆုိရင္ ဒီတုိက္ပြဲဟာ ႏုိင္ၿပီပဲ။ ဒါ့အျပင္ အေျခအေနေပးရင္ ဒီထက္ႀကီးမားတဲ့ေအာင္ပြဲေတြေတာင္ ရႏုိင္ေသးတယ္။ ကိုယ့္ဖက္က ေလာဘႀကီးလုိ႔ မျဖစ္ဘူး။ သူ႔အမွားေတြ မ်ားသထက္မ်ားလာေအာင္ ဖန္တီးရမယ္။ ကိုယ့္အတြက္ တပ္ေလ့က်င့္ေရးတခုလုိ သေဘာထားသင့္တယ္။ ျပည္သူေတြအဖုိ႔ ဒီတခါဟာ တုိက္ပြဲနည္းမ်ဳိးေပါင္းစံုကို တိုက္ႏိုင္၊ တုိက္တတ္ေအာင္ေလ့က်င့္ဖုိ႔ အခြင့္အလမ္းေကာင္းတခုပါ။ ဒီတုိက္ပြဲၿပီးသြားတဲ့ေနာက္မွာ လူထုႀကီးဟာ ေၾကာက္သြားတာ မျဖစ္ဘုိ႔နဲ႔ သူ႔အၾကပ္အတည္းက ကိုယ့္အၾကပ္အတည္းျဖစ္မသြားဘုိ႔ပဲ အေရးႀကီးတယ္။
နအဖစစ္အုပ္စုကို ေျခလွမ္းရွိရွိနဲ႔ တလုပ္ခ်င္း၀ါးစားသြားမယ့္ သေဘာထားခ်မွတ္ထားရမယ္။

ဗၾသ

Read More...

တုိင္းရင္းသားျပည္သူမ်ားသုိ႔တိုက္တြန္းခ်က္

ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔စည္းလံုးညီၫြတ္ေသာ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားက အေလးအနက္ တုိက္တြန္းအပ္ပါသည္။
၁။ ၂၀၀၈-ခုႏွစ္၊ ေမလ (၁၀) ရက္ေန႔တြင္ျပဳလုပ္မည့္ လူထုဆႏၵခံယူပြဲသည္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး
အခင္းအက်င္းကုိ ေျပာင္းလဲပစ္ႏုိင္မည့္ အခြင့္အေရး တစ္ရပ္အျဖစ္ ႐ႈျမင္သေဘာေပါက္ကာ မိမိတို႔၏ဆႏၵအစစ္အမွန္ကို ရဲ၀ံ့ျပတ္သားစြာ ေဖာ္ထုတ္ျပသၾကပါရန္ႏွင့္ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္က ၂၀၀၈ - ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ (၂) ရက္ေန႔တြင္ထုတ္ျပန္ခဲ့ေသာ ျပည္သူသုိ႔ပန္ၾကားခ်က္ႏွင့္ လုပ္ေဆာင္ရမည့္ အခ်က္မ်ားပါကိစၥရပ္မ်ားကိုလည္း တခဲတနက္ပူးေပါင္း ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ ၾကပါရန္ တုိက္တြန္း အပ္ပါသည္။
၂။ ယခုဆႏၵခံယူမည့္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒမူၾကမ္းသည္ ျပည္သူ႔ကုိယ္စားလွယ္မ်ားက ေရးဆြဲထားျခင္းမဟုတ္၊ စစ္တပ္က အဓိကအာဏာအရပ္ရပ္ ကုိ ခ်ဳပ္ကုိင္ထားမည့္ ဗဟုိကခ်ဳပ္ကိုင္ေသာ အစုိးရပံုစံသာျဖစ္ၿပီး ဒီမိုကေရစီအႏွစ္သာရျပည့္၀သည့္ စစ္မွန္ေသာ ျပည္ေထာင္စုကုိလည္း မေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္။ သို႔ျဖစ္ပါ၍ ျပည္သူလူထုသည္ ၄င္းတို႔ႏွင့္ ထုိက္တန္ေသာ အစုိးရကိုသာရရွိသည္ဆုိသည့္ ႏုိင္ငံေရး အဆုိအမိန္႔အရ ႏုိင္ငံေရးအသိ၊ ႏုိင္ငံေရးသတိရွိသူတုိင္းက မိမိတို႔၏ ဆႏၵမဲတစ္ျပားစီျဖင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ကို လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚသုိ႔ ပုိ႔ ေဆာင္ကာ သမုိင္းမွတ္ေက်ာက္တင္ၾကပါရန္ ထပ္မံတိုက္တြန္းအပ္ ပါသည္။
၃။ ျမန္မာ့အေရးကို ကမာၻတစ္၀န္းလံုးက အာ႐ံုစုိက္ေစာင့္ၾကည့္ၾကမည္ျဖစ္ပါ၍ မိမိတို႔၏ ဆႏၵအမွန္ကုိထုတ္ေဖာ္ျခင္းေၾကာင့္ ေဘးအႏၱရာယ္ၾကံဳေတြ႔ မည္ကို စုိးရြံ႕ရန္မလို။ စိုးရြံ႕မႈေၾကာင့္ဆႏၵအမွန္ကို မ်ဳိသိပ္ျခင္း၊ မဲ႐ံုသုိ႔သြားရန္ ပ်က္ကြက္ျခင္း၊ ၾကားေနျခင္းတို႔သည္ ရလဒ္ဆိုးမ်ားကို သြယ္၀ိုက္ေထာက္ခံရာ ေရာက္မည္ျဖစ္ၿပီး ပိုမိုဆိုးရြားခါးသီးေသာ အနာဂတ္ႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရလိမ့္မည္ကို အထူးသတိခ်ပ္ရန္လည္း တုိက္တြန္းအပ္ပါသည္။
၄။ ႏုိင္ငံေတာ္ေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖဳိးေရးေကာင္စီက ၂၀၀၈ - ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၂၇) ရက္ေန႔တြင္ ထုတ္ျပန္ထားသည့္ ျပည္လံုးကၽြတ္ ဆႏၵခံယူပြဲဥပေဒအခန္း (၈)၊ ပုဒ္မ (၂၂)၊ ပုိဒ္ခြဲ (က)၊ အငယ္ (၁) အရ မဲ႐ံုပိတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ (၁၀) ဦးထက္မနည္း ေသာ ဆႏၵမဲေပးခြင့္ရွိသူတို႔၏ ေရွ႕ ေမွာက္တြင္ ဆႏၵမဲမ်ားကိုေရတြက္ရမည္ဟု ေဖာ္ျပထားပါ၍ ျပည္သူတို႔အေနျဖင့္ မဲ႐ံုဖြင့္ခ်ိန္ႏွင့္ ဆႏၵမဲေရ တြက္ခ်ိန္တြင္ ပူးေပါင္းပါ၀င္ ေစာင့္ၾကည့္ၾကပါရန္လည္း အေလးအနက္တုိက္ တြန္းအပ္ပါသည္။

ရွမ္းတုိင္းရင္းသားမ်ားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (SNLD)
မြန္အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ (MNDF)
ဇိုမီးအမ်ဳိးသားကြန္ဂရက္ (ZNC)
ရခုိင္ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (ALD)
ခ်င္းအမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (CNLD)
ကရင္အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီကြန္ဂရက္ (KNCD)
ကခ်င္ျပည္နယ္အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီကြန္ဂရက္ (KNCD)
ကယားျပည္နယ္လူမ်ဳိးေပါင္းစံုဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (KSANLD)
ကယန္းအမ်ဳိးသားညီဍြတ္ေရးႏွင့္ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ (DOKNU)
မရာျပည္သူ့ပါတီ (MPP)
ရွမ္းျပည္ကုိးကန့္ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ (SSKDP)
ရခုိင္ျပည္သူ့ဒီမိုကေရစီတပ္ေပါင္းစု (APDF)

ရက္စြဲ။ ။ ၂၀၀၈-ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ (၃၀)ရက္
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕။

Read More...