ကိုယ္ကခံစစ္ဆိုေပမဲ့မ႐ႈံးႏိုင္

ရက္ပုိင္းမွ်သာလုိေတာ့တဲ့ “ဆႏၵခံယူပြဲ” အတြက္ နအဖဟာ ခက္ခက္ခဲခဲ တက္လွမ္းေနတာ ေတြ႔ေနရတယ္။ ၿခိမ္း ေျခာက္တာ ေခ်ာ့ျမဴတာေတြအျပင္ ဖမ္းခ်ဳပ္တာ၊ ေခ်ာင္း႐ုိက္တာေတြပါ
ေဖာေဖာသီသီႀကီးလုပ္ေနတယ္။ မရွက္ - မေၾကာက္ - မကြယ္ - မ၀ွက္။
တဖက္မွာေတာ့ ျပည္သူလူထုေတြထဲမွာေတာ့ ကန္႔ကြက္မဲထည့္ဖုိ႔ ၾကက္ေျခခတ္ဖို႔ဆုိတဲ့ သေဘာထားဟာ ျပတ္ ျပတ္သားသားခ်မွတ္ၿပီးသြားၿပီ။ ဆိုလိုတာ က်ားနဲ႔ဆင္ လယ္ျပင္မွာေတြ႔ၾကၿပီ။ ဘယ္ကမွ ေရွာင္ဖယ္လုိ႔မရေတာ့။
“နအဖဟာ သူတို႔ႏိုင္ေအာင္ တနည္းမဟုတ္တနည္းနဲ႔ညစ္မွာပဲ” ဆိုတဲ့စကားေတြ ေနရာတကာမွာ ေပၚေနတယ္။ (ဒီ ေလသံကို သူတို႔လူေတြကတဆင့္ မသိမသာလႊင့္ေနတာလဲ ရွိႏိုင္တယ္။) ဟုတ္တယ္သူတို႔ကတနည္းမက နည္းေပါင္းေသာင္း ေျခာက္ေထာင္ က်င့္သံုးၾကလိမ့္မယ္။ သံသယမရွိနဲ႔။ အာဏာရသူဖက္က လက္နက္နဲ႔ အာဏာနဲ႔ေပါင္းၿပီး ညစ္တာျဖစ္တဲ့အ တြက္ သူတို႔က ႏုိင္ေကာင္းႏုိင္သြားႏိုင္တယ္။ ဒါမဆန္းဘူး။ တိုက္ပြဲတရာ ေအာင္ပြဲတရာဆိုတာ နာေးထာင္လုိ႔သာ ေကာင္းၿပီး လက္ေတြ႔မွာမရွိဘူး၊ ကိုယ္တုိက္ခ်င္တဲ့ ဂြင္၊ ကိုယ္တိုင္ခ်င္တဲ့ အခ်ိန္မွာ၊ ကိုယ့္စိတ္ႀကိဳက္ ျပင္ဆင္ၿပီးတိုက္ရရင္ တမ်ဳိးျဖစ္ တယ္။ ဒီတခါ ၿပီးခဲ့တဲ့ စက္တင္ဘာသံဃာ့ အေရးအခင္းႀကီးမွာ အႀကီးအက်ယ္အထိနာသြားတဲ့ နအဖဟာ ႏုိင္ငံေရးလက္ဦးမႈ ရယူေရးအတြက္ ထုိးစစ္ဆင္လာတာျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုကဖက္ေျပာရရင္ ဒီတပြဲဟာ ကိုယ္ကခံစစ္ကေန လက္ဦးမႈရေအာင္ ျပန္လုပ္ရတာ ျဖစ္တယ္။
ဒါေပမဲ့ ဒါဟာစစ္ေရးတိုက္ပြဲမဟုတ္ဘူး။ ႏုိင္ငံေရးတို္က္ပြဲနဲ႔ စစ္ေရးတိုက္ပြဲမွာ မတူတာေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ စစ္ေရးတို္က္ပြဲမွာ စစ္႐ႈံးရင္ လူပါ၊ နယ္ေျမပါဆံုး႐ႈံးသြားတာမုိ႔ နာလံမထူေအာင္ ျဖစ္တတ္တယ္။ ႏိုင္ငံေရးတို္က္ပြဲမွာ အဲဒီလုိ အက်အဆံုးမရွိေအာင္ တိုက္လုိ႔ရတယ္။ ဒီတခ်ီတို္က္ပြဲရဲ႕ ထူးျခားမႈတခုကိုက ျပည္သူေတြဖက္က အရင္းအႏွီးနည္းနည္းနဲ႔ နအဖရဲ႕ မသမာမႈကို ဖြင့္ခ်ႏုိင္တာ၊ သူတို႔ခ်င္းကြဲလြဲမႈကို ပုိနက္႐ႈိင္းေစတာ ျဖစ္တယ္။
ဒီတုိက္ပြဲမွာ နအဖက ထုိးစစ္ဆင္လာတာျဖစ္ေပမယ့္ သူ႔ဖက္က အေျခအေနေကာင္းလွလို႔ မဟုတ္ဘူး။ သူ႔အဖုိ႔ေျပာရရင္ ဒါဟာ ပြဲသိမ္းတိုက္ပြဲမဟုတ္ဘူး။ ေတာင္ကုန္းတကုန္း ရယူေရးတုိက္ပြဲသာ ျဖစ္တယ္။ ဒီေျခလွမ္းကို လွမ္းဖို႔အတြက္ နအဖထဲမွာ အၾကာႀကီး ျပင္ဆင္ခ်ိန္ဆေနတဲ့ၾကားကေန ေနာက္ဆံုးမွာ စြတ္ရြတ္ၿပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ရတာ ျဖစ္တယ္။ ဗိုလ္သန္းေရႊနဲ႔ သူ႔အပါးေတာ္ၿမဲေတြက ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဆုိၿပီး ခ်မွတ္လုိက္တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ျဖစ္တယ္။ ေၾကျငာၿပီးမွ တျခားနအဖအဖြဲ႔၀င္ေတြကို အသိေပးအေကာင္အထည္ ေဖာ္ခိုင္းၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ စစ္အုပ္စုတခုဆိုတာ ထိပ္သီးပုဂၢိဳလ္နဲ႔ သူ႔ရဲ႕အတြင္းစည္း၀ုိင္းသာပဲ ျဖစ္တယ္။ ဗမာျပည္မွာဆိုရင္ ဗိုလ္သန္းေရႊနဲ႔ သူ႔ပတ္၀န္းက်င္က အနည္းစုေလးသာ ျဖစ္တယ္။ သူတို႔အထဲမွာ ဒီမုိကေရစီမရွိဘူး။ ဗိုလ္သန္းေရႊလက္ညိႇဳးၫႊန္ရာ ေရျဖစ္ရတာ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီတပြဲဟာ ဗိုလ္သန္းေရႊရဲ႕ အရွက္ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ တုိက္႐ိုက္ဆက္ေနတာမုိ႔ သူ႔လက္စြဲေတြဟာ အျပတ္ၾကမ္းရမ္းလုပ္ကိုင္ေနၾကတယ္။
အခုလာေတာ့မယ့္ ဆႏၵခံယူပြဲဆိုတာဟာ ဗိုလ္သန္းေရႊအစုက စြတ္ရြတ္လုပ္ခ်လိုက္တာျဖစ္တဲ့အတြက္ အကုန္အုိးနင္းခြက္နင္း ျဖစ္ေနတာေတြေတြ႔ရတယ္။ ဆႏၵခံယူပြဲကို ေနာက္သံုးလမွာ က်င္းပမယ္ေျပာတယ္။ ဖြဲ႔စည္းပံုမူၾကမ္းဆိုတာက စာအုပ္ျဖစ္မလာေသးဘူး။ စာအုပ္ရယ္လုိ႔ ႐ုိက္ထြက္လာေတာ့လဲ အမွားမွားအယြင္းယြင္းေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ မွားတာမွ စာ႐ုိက္စာစီမွားတာ မဟုတ္ဘူး။ စာ႐ုိက္စာစီမွားတာဆုိရင္ စာလံုးမွားတာပဲ ျဖစ္မယ္။ အခုဟာက ၀ါက်လုိက္ေတြ မွားေနတာ။ မွားတာမွ အယူအဆအရ ကေျပာင္းကျပန္ျဖစ္ေနေအာင္ မွားတာျဖစ္တယ္။ သူတို႔ခ်င္းမွ ျပတ္ေအာင္ေဆြးေႏြးလိုက္ၾကရရဲ႕လား စဥ္းစားစရာပဲ။ ဒါမွမဟုတ္၊ သူတုိ႔ကိုယ္တုိင္ေရာ အေသအခ်ာဖတ္ၾကရဲ႕လား။
ဘာပဲေျပာေျပာ ဒီတခ်ီမွာလဲ နအဖအဖို႔ အင္မတန္ၾကပ္ၾကပ္တည္းတည္း လုပ္ေနရတာေတြကို ျမင္ေနရတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ဖြဲ႔စည္းပံုကို ေ၀ဖန္ဆန္႔က်င္သူေတြကို တရားဥပေဒအရ အေရးယူမလုိလုိေျပာေပမယ့္ အခု အေရးမယူရဲဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ျပည္သူေတြက ေျဗာင္ဆန္႔က်င္၊ ဟားတုိက္ေျပာေနၾကတယ္။ ဒီအစား နအဖဟာ တရားမဲ့ ေခ်ာင္း႐ုိက္တာ၊ ေျဗာင္႐ုိက္တာ၊ ကားနဲ႔တုိက္တာေတြ လုပ္ေနတယ္။ တျပည္လံုးကို စည္း႐ံုးတာကနည္းနည္း၊ ၿခိမ္းေျခာက္တာကမ်ားမ်ား လုပ္ေနတယ္။ ရဲဆိုတာကလဲ ဗံုးခြဲတာဖမ္းမမိ၊ လူသတ္တာ၊ လူ႐ုိက္တာအမႈမဖြင့္နဲ႔၊ ေပထုိင္ေနတယ္။ မီးသတ္က မီးမသတ္၊ လူသတ္ေနတယ္။ စြမ္းအားရွင္ဆုိတာေတြက လက္နက္မဲ့ျပည္သူလူထုအေပၚ စြမ္းအားေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိးျပေနၾကတယ္။ နအဖရဲ႕ ဆႏၵခံယူပြဲဟာ မင္းမဲ့စုိးမဲ့ ႏုိင္ငံတခုမွာက်င္းပတာနဲ႔ အတူတူပဲျဖစ္မယ္။
တတုိင္းျပည္လံုးကို ဧရာမစစ္တပ္ႀကီးနဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္ၿပီး အႏိုင္က်င့္အုပ္ခ်ဳပ္သလုိပဲ ၾကံ့ဖြတ္နဲ႔ စြမ္းအားရွင္ဆုိတာေတြကိုလဲ အေရအတြက္ ဂဏန္းအႀကီးႀကီးျပၿပီး တျပည္လံုးကို ၿခိမ္းေျခာက္ျပန္တယ္။ တခ်ဳိ႕မသိနားမလည္သူက ယံုၿပီးေၾကာက္ရွာၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ဒီဂဏန္းေတြကို အသံုးခ်ၿပီး နအဖရဲ႕ခြင္ထဲကို ေမာင္းပို႔ၾကတယ္။ ဒီတုိင္းျပည္က လူေတြလုိ ဒါေလာက္တာရွည္ တထိတ္ထိတ္ တလန္႔လန္႔ အသက္ရွင္ေနထိုင္ရတဲ့ ႏုိင္ငံသားေတြ တျခားႏုိင္ငံေတြမွာ ရွိမွရွိပါ့မလားဆိုတာ စဥ္းစားစရာပဲ။
တဖက္ကေျပာရင္လဲ ဒီႏုိင္ငံသားေတြေလာက္ အမွားအမွန္ခြဲျခားတတ္တာ၊ သတၱိရွိတာ ကမၻာမွာရွားတယ္။ ဒီတခါ နအဖရဲ႕ ဆႏၵခံယူပြဲဟာ နအဖဖက္ကစတဲ့ ထုိးစစ္ျဖစ္တာမွန္ေပမယ့္ ဒီလုိျပည္သူလူထုနဲ႔ရင္ဆုိင္ရတာမို႔ သတုိ႔တေတြ ကေသာင္းကနင္း၊ မရွက္ႏုိင္၊ မေၾကာက္ႏုိင္ လုပ္ကိုင္ေနၾကတာျဖစ္တယ္။ စုိးရိမ္ေန၊ ေၾကာက္ရြံ႕ေနတာဟာ သူတို႔ပဲျဖစ္တယ္။
ဒီလုိအခါမွာ နအဖက နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ညစ္မွာမုိ႔ သူတို႔ႏုိင္မွာပဲလုိ႔ ေတြးပူေနစရာ မလုိဘူး။ သူတို႔ မုခ်ဒီလုိလုပ္မွာပဲ။ သူတို႔က ထုိးစစ္ဆင္လာတာကို ရင္ဆုိင္တဲ့ျပည္သူေတြအဖုိ႔ ကိုယ့္ဖက္က အက်အဆံုးနည္းနည္းနဲ႔ သူတုိ႔ကို ႏုိင္ငံေရးအရ ထိထိေရာက္ေရာက္ ထုိးႏွက္ႏုိင္ရင္၊ ေနာက္ၿပီး သူတို႔တြင္းမေက်လည္မႈေတြ ပိုမ်ားျပားေစႏုိင္တယ္ဆုိရင္ ဒီတုိက္ပြဲဟာ ႏုိင္ၿပီပဲ။ ဒါ့အျပင္ အေျခအေနေပးရင္ ဒီထက္ႀကီးမားတဲ့ေအာင္ပြဲေတြေတာင္ ရႏုိင္ေသးတယ္။ ကိုယ့္ဖက္က ေလာဘႀကီးလုိ႔ မျဖစ္ဘူး။ သူ႔အမွားေတြ မ်ားသထက္မ်ားလာေအာင္ ဖန္တီးရမယ္။ ကိုယ့္အတြက္ တပ္ေလ့က်င့္ေရးတခုလုိ သေဘာထားသင့္တယ္။ ျပည္သူေတြအဖုိ႔ ဒီတခါဟာ တုိက္ပြဲနည္းမ်ဳိးေပါင္းစံုကို တိုက္ႏိုင္၊ တုိက္တတ္ေအာင္ေလ့က်င့္ဖုိ႔ အခြင့္အလမ္းေကာင္းတခုပါ။ ဒီတုိက္ပြဲၿပီးသြားတဲ့ေနာက္မွာ လူထုႀကီးဟာ ေၾကာက္သြားတာ မျဖစ္ဘုိ႔နဲ႔ သူ႔အၾကပ္အတည္းက ကိုယ့္အၾကပ္အတည္းျဖစ္မသြားဘုိ႔ပဲ အေရးႀကီးတယ္။
နအဖစစ္အုပ္စုကို ေျခလွမ္းရွိရွိနဲ႔ တလုပ္ခ်င္း၀ါးစားသြားမယ့္ သေဘာထားခ်မွတ္ထားရမယ္။

ဗၾသ