Thursday 10 January 2008

မိသားစု

မိသားစုဆိုတာ
တစ္ေယာက္ေရွ႕ေရာက္ဖို႔
တစ္ေယာက္ ေနာက္ဆုတ္ရတယ္။
သစ္ကိုင္းတစ္ကိုင္းတိုးထြက္ဖုိ႔
သစ္ကိုင္းတစ္ကိုင္း အခုတ္ခံရတယ္။
မိသားစု သီခ်င္းဟာ အတက္အဆင္းရွိတယ္။
သံစံုၿမည္တယ္။

မိသားစုဆိုတာ
လူေၿခာက္ေယာက္ရွိ လူေၿခာက္ေယာက္
လက္ ၁၀ ေခ်ာင္းရွိ လက္ဆယ္ေခ်ာင္း
ေခတ္က ေတာင္းဆိုတဲ့အတိုင္း လႈပ္ရွားရတယ္။
အိမ္ရွိလူအကုန္။

လဲက်သြားတဲ့ ငါ့အေဖေနရာကို
ငါ့ညီေလး၀င္ခဲ႔တယ္။
ယိုင္နဲ႔သြားတဲ့ ငါ့အေမရဲ႕ ေနရာကို
ငါ့ညီမေလး ၀င္ခဲ့တယ္။
မိသားစုကို ငါမၿမင္ခဲ့ဘူး။

ငါ့အေတြးအေခၚက သားသမီးဆိုတာ
သီးၿခားရွင္သန္ရတဲ့ ဘ၀တစ္ခု
ငါက လမ္းေပၚမွာၾကီးၿပင္းခဲ့လို႔
လမ္းနဲ႔ ေသြးသားေတာ္စပ္တယ္လို႔ ထင္တယ္။

ငါ့မိသားစုမွာ ငါဟာ မလင္းတဲ႔မီး
ငါ့မိသားစာမွာ ငါဟာ မလံုၿခံဳတဲ႔ထရံ
ငါ့ၾကိဳးကို တီးခတ္လိုက္တိုင္း အသံေၾကာင္ထြက္တယ္။
ငါ့မိသားစုမွာ
မိုးယိုေပါက္ေလး တစ္ေပါက္ရွိေနတယ္ ဆိုရင္လည္း
ငါပဲၿဖစ္မွာ။
ငါ့မိသားစုမွာ
ၾကမ္းခင္းတစ္ေပါက္ က်ိဳးပဲ့ေနတယ္ဆိုလည္း
ငါပဲၿဖစ္မွာ။
မေအာင္ၿမင္တဲ့ ေဘာလံုးအသင္းဟာ ငါ့မိသားစုပဲ
မ၀င္တဲ့ဂိုးေတြကို ငါသြင္းခဲ႔တာ။

စိုင္းဝင္းျမင့္

No comments: