စိတ္၀င္စားတယ္ဆိုရင္ေပါ့
ျပန္ေခါက္ထားေပးေနာ့္
Tuesday 29 April 2008
တိုင္းျပည္ရဲ႕ကံၾကမၼာကိုအဆံုးအျဖတ္ေပးတဲ့ကာလေရာက္ေတာ့မယ္
တိုင္းျပည္တျပည္မွာ ႏိုင္ငံေရးအၾကပ္အတည္း။ ဒါမွမဟုတ္ေရွ႕မတိုးသာ ေနာက္မဆုတ္သာ အေျခအေနမ်ဳိးၾကံဳလာ ရရင္ ေဆးၿမီးတိုကအစ တေဘာင္ေပး။ နတ္လမ္းၫႊန္ေပးတာေတြ။
တိုင္းျပည္တျပည္မွာ ႏိုင္ငံေရးအၾကပ္အတည္း။ ဒါမွမဟုတ္ေရွ႕မတိုးသာ ေနာက္မဆုတ္သာ အေျခအေနမ်ဳိးၾကံဳလာ ရရင္ ေဆးၿမီးတိုကအစ တေဘာင္ေပး။ နတ္လမ္းၫႊန္ေပးတာေတြ။ ေရႊငံုးမင္းအၿမီးေမွ်ာ္သလို ေမွ်ာ္ခိုင္းတာစတာေတြ ဟိုက ဒီကေပၚလာတတ္ပါတယ္၊ ပံုမွန္အေျခအေနမွာ ႏိုင္ငံေရးစကားေျပာေနသူ မဟုတ္သူေတြေတာင္ ဒီလိုအခါမွာ ခုန္ထြက္လာ တတ္ပါတယ္၊ ဒါမဆန္းပါဘူး၊ တကမၻာလံုးမွာ ျဖစ္တတ္တာပါပဲ၊
ဒါေပမဲ့ အဲဒီလိုသေဘာတရားေတြ ထုတ္လာသူေတြဟာ ဘယ္လိုသေဘာထားနဲ႔ ေပးတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ေသခ်ာ စိစစ္ဖုိ႔လိုပါတယ္၊ တိုင္းျပည္နဲ႔ ျပည္သူလူထုအေပၚမွာ ေစတနာရွိသူေတြပါတတ္သလို တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ဒီတေကြ႔မွာျဖင့္ငါ့အ ကြက္ေပၚၿပီလုိ႔ယူဆၿပီး ထြက္လာတာပါ၊ ငါ့အကြက္ဆိုတာမွာ အတိုက္အခံႏိုင္ငံေရးေလာကမွာဆိုရင္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ဖုိ႔။ ထင္ ေပၚေက်ာ္ေစာဖုိ႔။ အလိုေတာ္ရိေလာကမွာဆိုရင္ ငါမ်က္ႏွာရေအာင္လုပ္ဖုိ႔။ ရာထူးေနရာရဖုိ႔။ စတာမ်ဳိးေတြပါတတ္ပါတယ္၊ စစ္ အစိုးရကိုဆန္႔က်င္ရတဲ့ ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲသက္တမ္း ရွည္ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် ဒီလိုထူးထူးဆန္းဆန္း အယူအဆေတြေတြ႔လာ ရပါတယ္၊ တခ်ဳိ႕ဆိုရင္အေနာက္တိုင္းက စာအုပ္ေတြထဲမွာပါတာေတြကို ကိုယ့္ႏိုင္ငံအေျခအေနနဲ႔ သင့္ေတာ္သည္။ မသင့္ ေတာ္သည္မစဥ္းစားပဲ အတင္းဆြဲယူၿပီး သေဘာတရားဖန္တီးၾကတာ ေတြ႔ရပါတယ္၊ ဖိနပ္မေတာ္ရင္ ဖေနာင့္ျဖတ္မယ့္ သေဘာပါ၊
ဗမာျပည္ရဲ႕ လက္႐ွိအေနအထားမ်ဳိးမွာ အာဏာရလူတန္းစားဟာ “ခြင္လံုးကၽြတ္ႏိုင္ခ်င္ေနသမွ်”။ ဒါမွမဟုတ္ “ခြင္ လံုးကၽြတ္ အႏိုင္ယူဖုိ႔ပဲေတြးေခၚ လုပ္ေဆာင္ေနသမွ်” ဘယ္ေတာ့မွ ႏွစ္ဖက္အႏိုင္ရရွိတဲ့ “Win - Win ေျဖရွင္းနည္း” ျဖစ္ေပၚ မ လာႏိုင္ပါဘူး၊ “Win - Win ေျဖရွင္းနည္း” ဆိုတာဟာ ႏွစ္ဖက္စလံုးကသေဘာ႐ိုးနဲ႔။ အေျဖေကာင္းရလိုတဲ့ ဆႏၵအစျပဳခ်က္နဲ႔ ေဆြးေႏြးၾကမွရတာပါ၊ အာဏာရလူတန္းစားက “သူ႔ဘက္က အႏိုင္ရေနတယ္” လုိ႔ထင္ေနသမွ် “ဂိမ္းသီ၀ရီ” ဆိုတာအလုပ္မ ျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး၊ ဒီေန႔ဗမာျပည္ ျပည္သူေတြ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ရန္သူဟာ ဘယ္လိုလူလဲဆိုတာကို အကဲျဖတ္တာမွာကိုပဲ ျပႆနာ ရွိေနပါတယ္၊ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကို ပန္းပန္။ သနပ္ခါးလိမ္းေပးေနၿပီး ဒီခ်ဳပ္ကိုအိုးမည္းသုပ္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနတာေတြလည္း ေတြ႔ရ ပါတယ္၊ ကိုယ့္ဖက္ကသူ႔ကိုၾကည့္ရင္တမ်ဳိး။ သူ႔ဖက္က ကိုယ့္ကိုၾကည့္ရင္ တမ်ိဳးဆိုတာမဆန္းပါဘူး၊ ဒါေပမဲ့ဘယ္ဖက္ မွာရပ္ တယ္ဆိုတဲ့ကိစၥကိုေတာ့ ေျပာရပါမယ္၊
ဒီေန႔ဗမာျပည္ၾကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ အၾကပ္အတည္းဟာ လက္နက္ကိုင္ထားတဲ့ အာဏာရလူတန္းစားက အာဏာကို ျပည္သူက ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္သူေတြလက္ထဲ လႊဲေျပာင္းဖုိ႔မေျပာနဲ႔ တဖဲ့တစေတာင္ ခြဲမေပးခ်င္လုိ႔ျဖစ္ပါတယ္၊ တခ်ိဳ႕ ေသာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႏိုင္ငံေရးပေရာဟိတ္လုိ႔ သတ္မွတ္ယူဆေနသူေတြေျပာသလို အတိုက္အခံေတြဖက္က။ အထူးသျဖင့္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီဖက္က အေလွ်ာ့မေပးလုိ႔။ တင္းခံေနလုိ႔လံုး၀မဟုတ္ပါဘူး၊
ဒါၾကားထဲကပဲ “ကိုယ္ကေလွ်ာ့ေပးရင္ သူကလည္းေလွ်ာ့ေပးလာမယ္” ဆိုတဲ့ အံ့ၾသစရာစဥ္းစားေတြးေခၚနည္းေတြ ေတာင္ ၾကားရ ဖတ္ရပါတယ္၊ သူတုိ႔ဟာ နအဖကိုဖားခ်င္လြန္းတာလား။ ႏံုအလြန္းတာလား စဥ္းစားစရာျဖစ္ေနပါတယ္၊ ဒီ ထက္ဒီသာဆက္ၿပီး အေလွ်ာ့ေပးရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ခါးပါပါယံုမက “က်ားေရွ႕ခံတြင္းေရွ႕မွာ ကိုယ္ကိုစင္းေပး” တာပဲျဖစ္မွာ ေတာ့မွာပါ၊
ဒီအေတြးအေခၚေတြနဲ႔ တဆက္ထဲတခ်ိဳ႕က ဗမာျပည္ရဲ႕ “ျပည္တြင္းစစ္သမိုင္းကိုလည္း သူတို႔ျဖစ္ေစခ်င္သလိုဆြဲ ေတြး။ ဆြဲေရးေနတာေတြ ေပၚလာေနပါတယ္၊ နအဖေပးထားတဲ့ဒီမိုကေရစီဟာ သူတို႔ရဲ႕အဲဒီလိုေရးသားမႈေတြအတြက္ေတာ့ တကယ့္ကို အံကိုက္ပါ၊ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ပါ၊ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးၿပီး ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ျပန္လည္တည္ ေထာင္ဖုိ႔ ဗကပက ၁၉၅၅ခုႏွစ္မွာ ကမ္းလွမ္းတုန္းက ‘စစ္အုပ္စု’ဟာ တပ္မေတာ္ရဲ႕တစိတ္တပိုင္းမွာပဲ ဘန္ကာတူး။ အေျခ စိုက္ေနရတုန္းပဲျဖစ္ပါတယ္၊ ‘မဆလ ဆိုရွယ္လစ္အေတြးအေခၚ’ ဆိုတာကို စတင္ၿပီးေတာ့ ၾကံဆေနရတုန္းျဖစ္မွာပါ၊ စစ္အုပ္စု အပိုင္စီးထားတဲ့ ‘စိတ္ဓာတ္စစ္ဆင္ေရးဌာန’ ကို အသံုးျပဳၿပီး ‘ေခတ္ေရး’ စာေစာင္ကေလးေတြ ထုတ္ေနၿပီး တပ္ကို တလက္ ကိုင္ျဖစ္ေအာင္ ႆကိးစားစည္း႐ံုးေနတုန္းျဖစ္ပါတယ္၊ (အဲဒီ ‘ေခတ္ေရး’ စာေစာင္ကေလးေတြကို ျပန္လည္ေလ့လာၾကည့္ရင္ ရွင္းပါလိမ့္မယ္၊ ေသာင္းနဲ႔ခ်ီ႐ိုက္ၿပီး အလကားေ၀ခဲ့တာမို႔ အခုရွာရင္ ရႏိုင္ပါေသးတယ္၊) ဒါေၾကာင့္အဲဒီတုန္းကတည္းက ‘ဖဆပလ အစိုးရ’ ရဲ႕ တရား၀င္ေပၚလစီ’ နဲ႔ ‘စိတ္ဓာတ္စစ္ဆင္ေရး’ ရဲ႕ ေပၚလစီဟာ အတိအလင္းကြဲျပားေနတာကိုလည္း ေတြ႔ၾကရမွာပါ၊ စစ္တပ္ဟာဦးႏုကို မ်က္လံုးထဲေတာင္မထားပါဘူး၊
ဗကပထဲမွာလည္း အဲဒီတုန္းကတည္းက ကိုယ့္ဘက္ကေလွ်ာ့ေပးလိုက္ရင္ သူ႔ဘက္ကလည္း ေလွ်ာ့ေပးလိမ့္မယ္ ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚကို စစ္တမ္းေတြ ပလူပ်ံေအာင္ေရးၿပီး ျဖန္႔ေနၾကတာပါ၊ အလြယ္ဆံုးဥပမာျပရရင္ “ခ်မ္းေအးစစ္တမ္း” ပါ၊ ဒါကတခုပဲျဖစ္ပါတယ္၊ တျခားစစ္တမ္းေတြလည္းရွိပါေသးတယ္၊ ဒါေပမဲ့ အဲဒါေတြအားလံုးမွာ အေျခခံအေတြးအေခၚကေတာ့ တခုတည္းပါ၊ အဲဒါက “ကိုယ့္ဘက္ကေလွ်ာ့ေပးမွ သူ႔ဘက္ကေလွ်ာ့လာမယ္” ဆိုတဲ့အေတြးအေခၚျဖစ္ပါတယ္၊ အဲဒီအယူ အဆရွင္တခ်ိဳ႕က “ဆုတ္မယ့္ဆုတ္ ကတုတ္ထိေအာင္ဆုတ္ရမယ္” လုိ႔ေျပာၿပီး လက္နက္ခ် အညံ့ခံဖုိ႔ေျပာၾကပါတယ္၊ သူတို႔ မစဥ္းစားမိတာက “ခြင္လံုးကၽြတ္ အႏိုင္ယူ ခ်င္သူဟာ ေလွ်ာ့ေပးရင္ ကမ္းတက္တတ္တယ္” ဆိုတာပါပဲ၊
“ဒီမိုကေရစီကို လက္နက္နဲ႔လဲ” လုိ႔မရခဲ့တာကိုေတာ့ “ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္” ေတြ “အလံနီ” ေတြရဲ႕ ျဖစ္ရပ္ကသက္ေသျပခဲ့ပါၿပီ၊
“ဒီမိုကေရစီကို ‘မဲျပား’ နဲ႔ရေအာင္လုပ္ရင္ရမယ္၊ ‘အၾကမ္းမဖက္ေရး’ နဲ႔ လုပ္ရင္ရမယ္ထင္တဲ့ ‘ထင္ေယာင္မွားမႈ’ ကိုေတာ့ ပထစ နဲ႔ ဒီခ်ဳပ္ အေတြ႔အၾကံဳေတြက ျပသြားခဲ့ၿပီမဟုတ္ပါလား၊ အခုေတာ့ ‘စိတ္ဓာတ္စစ္ဆင္ေရး’ မွာ ေအာက္သက္ေက်ခဲ့တဲ့ ဗိုလ္သန္းေရႊက “တရားခံအျဖစ္ခံၿပီး” အေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲလိုက္ပါၿပီ၊ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို ေနာက္ဆံုးလက္သီး ခ်က္သြင္းတဲ့ coup de grace အဆင့္ကို ေရာက္ေနၿပီ၊ စစ္အုပ္စုဟာ ‘စစ္တပ္နဲ႔အာဏာသိမ္း’ coup deta နဲ႔ စခဲ့ၿပီး coup de grace နဲ႔ စစ္အုပ္စုမင္းဆက္ကို ထူေထာင္ခ်င္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပေနတာျဖစ္ပါတယ္၊ ဒိထက္ထပ္ေလွ်ာ့ရင္ဘာျဖစ္မလဲ၊ ျပားျပား ၀ပ္တဲ့ဘ၀ပဲေရာက္မွာပါ၊ အၫြြန္႔တံုးတဲ့ဘ၀ပဲ ေရာက္မွာပါ၊
၂၀၀၈ခုႏွစ္ကေန ၂၀၁၀ခုႏွစ္။ ဒီ၂ႏွစ္အတြင္းမွာအျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ ဗမာျပည္ရဲ႕ကံၾကမၼာကို ဆံုးျဖတ္ပါလိမ့္မယ္၊ ဘာျဖစ္မလဲ၊ အေကာင္းလား။ အဆိုးလားေတြ႔ရေတာ့မွာပါ၊ ၾကာၾကာေစာင့္ရမယ္ မထင္ပါဘူး၊ ေတြေ၀ေနရင္ တသက္တာလံုး ခံရပါလိမ့္မယ္၊
ဖဆပလ - ပထစ - မဆလ တို႔ရဲ႕ဇာတ္သိမ္းမ်ဳိး အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ မသိမ္းရေလေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြအားလံုး ႀကိဳးစားၾကရပါမယ္၊ ဒါဟာ ေနာက္ၿမီးဆြဲလုပ္တာမဟုတ္ပါဘူး၊ သမိုင္းတေခတ္မွာရင္ဆိုင္ရတဲ့ အေျခအေနမွာ ကိုယ့္က်တဲ့အခန္းကေန ၀င္ပါတာျဖစ္ပါတယ္၊
တကယ္ေတာ့ဗမာျပည္ရဲ႕အျဖစ္ဟာ ဖြတ္မိေက်ာင္းျဖစ္လာလုိ႔ ဖြတ္ေက်ာျပာစုဘ၀ေရာက္ရတာပါ၊ ၁၉၅၅ခုႏွစ္ ေလာက္တုန္းက စစ္အုပ္စုဟာ အိမ္ေျမႇာင္အျဖစ္ကေန ျပည္တြင္းစစ္ေၾကာင့္ ႀကီးထြားလာတဲ့ ‘ဖြတ္ဘ၀’ ပဲရွိပါေသးတယ္၊ ဒီလိုနဲ႔ ၁၉၅၈ခုႏွစ္မွာ ဖဆပလကြဲေတာ့ တဆင့္တက္လာပါတယ္၊ စစ္အုပ္စုဟာ ‘ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာပိုင္’ အျဖစ္ ယာယီျဖစ္လာ ပါတယ္၊ အာဏာရဲ႕အရသာကို လွ်ာနဲ႔လ်က္ခြင့္ရလိုက္ပါတယ္၊ ေနေသးသပျခံဳထဲက။ ခ်ဳိေသြးသပတျမျမလုပ္ေနပါတယ္၊
ဗိုလ္ေန၀င္းနဲ႔သူ႔တပ္မွဴးေတြဟာ ၁၉၅၈ခုႏွစ္မွာ သူတုိ႔ကို “အာဏာလႊဲေပးခဲ့တဲ့” ဦးႏုရဲ႕ပထစအစိုးရကို ခဏေစာင့္ၾကည့္ၿပီး ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွာက်ေတာ့ သူတို႔အာဏာသိမ္းရင္ ပထစေတြ လြန္ဆန္ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူးလုိ႔ တြက္မိၿပီး တဆင့္တက္လိုက္တာပါပဲ၊ အာဏာကို အၿပီးအပိုင္သိမ္းလိုက္တာပါ၊ ကမၻာတည္သေရြ႕အာဏာကို ဆုပ္ကိုင္ထားႏိုင္ဖုိ႔အတြက္ ‘မဆလအလံ’ ကိုလည္း အတိအလင္းထူျပ လိုက္ပါတယ္၊
၁၉၈၈ မွာ စစ္အုပ္စုဟာမ်ိဳးဆက္သစ္ကို အာဏာအေမြလႊဲေပးပါတယ္၊ ရွစ္ေလးလံုးတိုက္ပြဲႀကီးေၾကာင့္ ဗိုလ္ေန၀င္းပန္းေပး သြားတာပါ၊ ၁၉၈၈ခုႏွစ္ကေန အခု၂၀၀၈ခုႏွစ္ အထိမွာေတာ့ အာဏာကိုလဲလႊဲမေပး။ စစ္တန္းလ်ားကိုလည္းမျပန္ေတာ့ပါဘူး၊ ေနျပည္ ေတာ္အသစ္ ထူေထာင္ၿပီး အာဏာကိုရာသက္ပန္ သိမ္းထားမယ္ျဖစ္ေနပါၿပီ၊ အခုဗမာျပည္သူေတြရင္ဆိုင္ေနရတာဟာ အာဏာကို တရား၀င္ရာသက္ပိုင္ဆုပ္ကိုင္ထားဖုိ႔အတြက္ ဥပေဒျပဳေနတာနဲ႔ စစ္အင္အားတည္ေဆာက္ေနတဲ့ အေနအထားျဖစ္ပါတယ္၊
၂၀၀၀ခုႏွစ္ ၀င္လာကတည္းက ႏိုင္ငံတကာ့အေျခအေနကလည္း တစတစေျပာင္းလာလိုက္တာ အခုေတာ့ ဗမာျပည္ဟာ အင္အားႀကီးေတြရဲ႕ၾကားမွာ ကစားစရာျဖစ္ေနပါၿပီ၊ ကုလသမဂၢကိုေျပးတိုင္လိုက္။ ကုလသမဂၢကိုရန္ေထာင္လိုက္နဲ႔ လူရီစရာေတြ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္၊ ျပည္ပမွာသူမ်ားေတြက အမိႈက္လွည္းႀကီးလုိ႔ ထင္စရာျဖစ္လာေနခ်ိန္မွာ ျပည္တြင္းမွာက်ေတာ့ ဖြတ္ကမိေက်ာင္း ျဖစ္တာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ ျမစ္ျပင္တခုလံုး မခ်မ္းသာ႐ံုမက ျမစ္ျပင္တခုလံုး မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္မယ့္ အေျခအေနဆိုက္ေနပါၿပီ၊
ႏိုင္ငံေရးဘ၀မွာ ဇာတ္ဆရာမရွိပါဘူး၊ ကိုယ္တိုင္ပါ၀င္ ကၾကရတာပါ၊ လူတိုင္း။ အထူးသျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးသမားတိုင္းဟာ ပြဲၾကည့္ေတြမဟုတ္ပါဘူး၊ ကိုယ္တိုင္ကျပေနၾကတာပါ၊ ဘာမွမလုပ္ပဲထိုင္ေနရင္ အဲဒါလည္းသ႐ုပ္ေဆာင္ေနတာပဲ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို မေမ့ဖုိ႔ပါပဲ၊
ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း
ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးပြဲ နဲ႔ စကားေျပာပြဲ
ဒီေန႔ဗမာျပည္မွာ ေဖေဖာ္၀ါရီလထဲမွာ ထုတ္ျပန္လိုက္တဲ့ ၁/၂၀၀၈ နဲ႔ ၂/၂၀၀၈ တို႔ရဲ႕ဂယက္ေတြ အျပင္းအထန္႐ိုက္ ခတ္ေနပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ နအဖစစ္အစိုးရဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔
“စကားေျပာ” ေနတဲ့အၾကားက သူတို႔ရဲ႕ဖြဲ႔စည္း အုပ္ခ်ဳပ္ပံုဥပေဒ ကိုအတည္ျပဳဖို႔နဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲအစီအစဥ္တို႔ကို အတင္းတင္ျပလာတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစု ၾကည္နဲ႔နအဖတို႔ “စကားေျပာ” တာရဲ႕အေျဖလား၊ ေနာက္ဆက္တြဲလား၊ စဥ္းစားစရာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ “စကားေျပာပြဲ” ဟာ ဘာျဖစ္သြားၿပီလဲ၊ ဆက္ၿပီး ေျပာခိုင္း ထားအုန္းမွာလား၊ ေမးစရာေတြလည္းေပၚလာပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ဒီစကားေျပာပြဲဟာစံက်တဲ့ စစ္အုပ္စုပံုစ စကားေျပာပြဲတခုသာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုဆိုေတာ့ စကားေျပာပြဲဆိုတာနဲ႔ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးပြဲဆိုတာတို႔ရဲ႕ ျခားနားခ်က္ကိုေျပာဖို႔လိုလာပါတယ္။ ေစ့စပ္ေဆြး ေႏြးတယ္ဆိုတာဟာ ႏွစ္ဖက္ကြဲလြဲေနတာေတြကို ေျဖရွင္းေရးဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ဦးတည္ခ်က္ရွိရွိ စကားေျပာၾကတာျဖစ္ ပါတယ္။ စကားေျပာပြဲ ဆိုတာကေတာ့ ဘာေဘာင္မွခတ္မထားတဲ့၊ တနည္းေျပာရရင္ ဦးတည္ခ်က္မထားပဲ ေျပာရင္လည္း ေျပာလို႔ရတဲ့စကားေျပာျခင္းတရပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ န၀တ - နအဖရဲ႕သက္တမ္းတေလွ်ာက္မွာ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးတယ္ဆိုတဲ့ စကား မေျပာနဲ႔ စာပြဲ၀ိုင္းမွာထိုင္တယ္ဆိုတဲ့ စကားမ်ဳိးကိုေတာင္ မသံုးဘူးဆိုတာသတိျပဳမိပါတယ္။ သူတို႔တေတြ ၿငိမ္းအဖြဲ႔ေတြနဲ႔ ေတြ႔ ဆံုတာေတြမွာေတာင္ ဒီလိုအသံုးအႏႈန္းေတြ မသံုးတဲ့ပါဘူး။
တကယ္က်ေတာ့ စစ္အုပ္စုတိုင္းလိုလိုပဲ ‘ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးေရး’ ကို ယတိျပတ္ျငင္းပယ္ေလ့ ရွိပါတယ္။ သူတို႔ဟာ ‘သ ေရပြဲ’ ဆံတဲ့အေျဖမ်ဳိးကို လက္ခံႏိုင္စြမ္းမရွိပါဘူး။ သူတို႔က ‘ႏိုင္ရမွ’ ႀကိဳက္ပါတယ္။ ‘ႏိုင္’ ၿပီးၿပီဆိုေတာ့မွ ဘယ္၍ ဘယ္သို႔ေသာ စည္းကမ္းခ်က္ေတြနဲ႔ အညံ့ခံပါ၊ လက္နက္ခ်ပါ၊ အဲဒီက်မွ ႏိုင္သူနဲ႔႐ႈံးသူ ‘စကားေျပာပြဲ’ လုပ္ၾကမယ္လို႔ ေျပာေလ့ရွိတာဟာ သူ တို႔ရဲ႕၀သီပါ။ ထံုးစံပါ။ ဒါဟာစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ အေတြးအေခၚနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ စဥ္းစားမႈျခားနားခ်က္လို႔ ေျပာရင္ရ မယ္ထင္ပါတယ္။
စစ္ဗိုလ္ေတြရဲ႕ ဒီလိုအေတြးအေခၚကို ကမၻာ့စစ္ပြဲ (၂) ခုမွာလည္းေတြ႔ခဲ့ၾကရပါတယ္။ ဒုတိယကမၻာစစ္ပြဲမွာ ဂ်ပန္ကို အဲဒီနည္းနဲ႔ လက္နက္ခ်ခိုင္းခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဂ်ပန္ကတင္းခံေနေတာ့ မႏိုင္ႏိုင္တဲ့နည္းနဲ႔ ‘အႏုျမဴဗံုးႀကဲခ်ခဲ့တာပါပဲ။ ကိုးရီးယား စစ္ပြဲ (၁၉၅၀ - ၅၃ ခုႏွစ္) မွာက်ေတာ့လည္း စစ္ဗိုလ္ေတြက (အေမရိကန္က မက္အာသာက) စစ္ပြဲၾကာလာတာနဲ႔အမွ် သူတို႔ ဖက္က အက်အဆံုးမ်ားလာလို႔ အႏိုင္အ႐ံႈးျပတ္ဖို႔ အႏုျမဴဗံုးကိုသံုးခ်င္ပါတယ္။ ဒီအခါမွာ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေနတဲ့ သမၼတထ႐ူးမင္းက မက္အာသာကို ‘ကိုယ္အာဏာမပိုင္တဲ့ ေပၚလစီကိုထုတ္ျပန္ခဲ့မႈ’ နဲ႔ ကိုးရီးယားစစ္ေျမျပင္တပ္မွဴး အျဖစ္က ျဖဳတ္ပစ္ခဲ့ရပါတယ္။ (တကယ္ေတာ့ ထ႐ူးမင္းဟာ ဂ်ပန္မွာအႏုျမဴဗံုးႀကဲဖို႔ အမိန္႔ေပးခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဆိုဗီယက္ မွာ အႏုျမဴဗံုးမရွိပါဘူး။ ဂ်ပန္ကို နာလန္မထူႏိုင္ေအာင္ အႏုျမဴဗံုးႀကဲျပလိုက္ေတာ့ ဆိုဗီယက္ကိုလည္း ေျခာက္လွန္႔ၿပီးျဖစ္သြား လို႔အက်ဳိး (၂) ခုရလိုက္ပါတယ္။ ကိုးရီးယားစစ္ပြဲမွာ တ႐ုတ္ျပည္အေပၚ အႏုျမဴဗံုးႀကဲမိရင္ ဆိုဗီယက္က၀င္ပါရလိမ့္မယ္။ ဆိုဗီယက္မွာက အႏုျမဴဗံုးရွိေနပါၿပီ။ ကမၻာဖ်က္စစ္ပြဲႀကီး ျဖစ္ေတာ့မွာေသခ်ာသေလာက္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ အရမ္းေျပာအရမ္းလုပ္ မယ့္စစ္ဗိုလ္ မက္အာသာကိုအိမ္ျဖဴေတာ္က ျဖဳတ္လိုက္ရတာပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ သမၼတအိုက္ဆင္ေဟာင္၀ါ လက္ထက္မွာက်မွ ႏွစ္ ဖက္စလံုးက ‘သေရပြဲ’ အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳၿပီး စစ္ကိုရပ္လိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုရီးယားစစ္ပြဲဟာ ႏိုင္ငံေရးနည္းနဲ႔ ရွင္းမွၿပီး သြားတာပါ။
ဗီယက္နမ္စစ္ပြဲမွာလည္း ဒီလိုျပသနာၾကံဳခဲ့ဖူးပါတယ္။ အေမရိကန္ဟာ စစ္ကိုႏိုင္ေအာင္ တိုက္ႏိုင္မယ္ထင္လို႔ ပဲရစ္ ေဆြးေႏြး ပြဲေတြကိုဟန္ေဆာင္ေလာာက္လုပ္ၿပီး အခ်ိန္ဆြဲေနခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့ စစ္ပြဲဟာ သူတို႔ထင္သလိုျဖစ္ေပၚမလာပဲ ျဗံဳးဆိုအေကြ႔အခ်ိဳးတခုကို ေရာက္သြားၿပီး အေမရိကန္ေတြ အကုန္ထြက္ေျပးရတာျဖစ္ပါတယ္။ စစ္တိုက္ေနတဲ့ စစ္ဗိုလ္ေတြက ႏိုင္ရမွႆကိက္ပါတယ္။ အ႐ႈံးအႏိုင္ျပတ္ၿပီးမွ စကားေျပာခ်င္ပါတယ္။ ေသနတ္နဲ႔ေျပာၿပီးးမွ ပါးစပ္နဲ႔ေျပာခ်င္ၾကတာပါ။ တကယ္ေတာ့ ဗမာျပည္အေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ‘သေရပြဲ’ ထားဖို႔ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံေရးနည္းနာဟာ အသစ္အဆန္းမဟုတ္ပါဘူး။ သခင္ ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းရဲ႕ ‘သူမနာကိုယ္မနာ သင္ပုန္းေခ်ေရး’ နည္းဟာ ‘သေရပြဲ’ အျဖစ္ လက္ခံတဲ့နည္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ဒါကို ဖဆပလအစိုးရနဲ႔ စစ္ဗိုလ္ေတြက “အဖိုးႀကီးဟာ သူပုန္ေတြအတြက္ေရွ႕ေနလုပ္တယ္” လို႔ ပစ္ပစ္ခါခါေျပာၿပီး အျပဳတ္တိုက္ ေရးကို လုပ္ၾကတာနဲ႔ ျပည္တြင္းစစ္ႀကီးဒီေန႔အထိမၿပီးမျပတ္ျဖစ္ေနရတာပါပဲ။
မဆလေခတ္မွာ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ဟာ ဗိုလ္ေန၀င္းရဲ႕ ႐ုပ္ေသး႐ုပ္တ႐ုပ္သက္သက္ျဖစ္ပါတယ္။ သူအာဏာရ လိုက္တဲ့ ရက္ပိုင္းေလးအတြင္းမွာေျပာခဲ့တာဟာ ‘ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးပြဲ’ ေခၚတာမဟုတ္ပါဘူး။ ‘စကားေျပာပြဲ’ နည္းနဲ႔ အခ်ိန္ဆြဲခ်င္ တာပါ။ ဒါကို ဘယ္သူကမွ ၀မ္းမပါးခဲ့ဘူးဆိုတာ အဲဒီကာလျဖတ္သန္းဖူးသူတိုင္းမွတ္မိၾကပါတယ္။ သူက အေပ်ာ့ဆြဲဆြဲၿပီး “လူ ထုအံုႂကြမႈ” ကို ရပ္ေပးေအာင္ လွည့္စားတာျဖစ္ပါတယ္။ ေၾကာင္ေခ်းပရိယာယ္ပါ။ သူ႔စကားထဲမွာ တကသ အေဆာက္အဦ ႀကီးကိုသူတို႔ေခါင္းေဆာင္မႈနဲ႔ ျပန္ေဆာက္ၾကဖို႔ဆိုတာေတာင္ ပါေသးတာပဲ။ ဒီစကားမ်ဳိးကို ဗိုလ္ေန၀င္းက အေျပာမခိုင္းရင္ ေဒါက္တာ (ဗိုလ္) ေမာင္ေမာင္ ကေျပာ၀ံ့ပါ့မလား။”
ႏိုင္ငံေရးမွာ ႐ိုးအထံုထိုင္းေနသူ နာတတ္ပါတယ္။ ေဒါက္တာ (ဗိုလ္) ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ စကားေတြထဲမွာ ကြယ္၀ွက္ ထားတဲ့ အဓိပၸာယ္ေတြ အမ်ားႀကီးပါေနတာကို သတိျပဳသင့္ပါတယ္။
‘အသံတိတ္ေနတဲ့အမ်ားစုႀကီး’ ဆိုတဲ့စကားရဲ႕အဓိပၸာယ္။
‘တကသ အေဆာက္အဦကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ျပန္ေဆာက္ၾကပါစို႔’ (ထင္ပါရဲ႕) ဆိုတာရဲ႕အဓိပၸာယ္။
‘၁၉၇၄ (မဆလ) အေျခခံဥပေဒ’ ကို ျပဳျပင္သင့္တာျပင္ဖို႔ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ စသျဖင့္ စကားတိုင္းရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က အဓိပၸာယ္ေတြကို ေတြ႔ေအာင္ၾကည့္တတ္ရပါမယ္။
အလားတူပဲ ဗိုလ္သန္းေရႊတို႔က ‘စကားေျပာတယ္’ ဆိုတာရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ ဖံုး၀ွက္ထားတဲ့အဓိပၸာယ္ကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထုိးထြင္းၾကည္တတ္ဖို႔လိုပါတယ္။ ေကၽြးရင္ေကၽြးတိုင္းစားတဲ့ အရြယ္ေတြမဟုတ္ၾကေတာ့ပါဘူး။
(ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း)
ေမသမိုင္းသစ္ အသင့္ျပင္
ကမၻာ့့ မွတ္တိုင္တရပ္ ပါ့
ၾသဂတ္စပိုင့္ရဲ႕ အ႐ုိးတြန္သံ
နိုင္ငံတကာက ၾကားခဲ့ၾက
ကမၻာ့ အလုပ္သမားေန႔
ေမေဒးေန႔ႀကီးအျဖစ္ ေမာ္ကြန္းတင္
ေမသမိုင္းစဥ္ကို လႈပ္ႏႈိးးပစ္ခဲ့သလို ...
ဗမာ့ မွတ္တိုင္တရပ္ အျဖစ္
ၾသဂုတ္ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ အာဇာနည္မ်ားရဲ႕အ႐ုိးတြန္သံ
တနိုင္ငံလုံးက ျပန္ ၾကား ၾက
စစ္ဓါးျမ စစ္ဘီလူး စစ္အာဏာ႐ူူးမ်ား ဆန္႔က်င္ေရး
ဗမာ့ေမေဒးအသစ္ ေမာ္ကြန္းျပင္
ေမသမိုင္းစဥ္ကို ထပ္ၿပီး ထူ
ေအာင္သံတလူလူနဲ႔ ျပၾကဖို႔ ...
ရဲေဘာ္ တို႔
မိတ္ေဆြ တို႔
ျပည္သူလူထုအေပါင္း တို႔ ...
မတိမ္းမေစာင္း အသင့္ျပင္
သမိုင္းတြင္ေအာင္ ကန္႔ကြက္ၾက
မ်က္ေျခမျပတ္
ၾကက္ေျခခတ္႐ုံ မက
နအဖရဲ႕ကလိန္ဉာဏ္္
မူမမွန္တဲ့ ဖြဲ႔စည္းပုံ
အမႈိက္ပုံဆီ ပို႔နိုင္ေရး
ဟစ္ေႂကြး ေဖၚထုတ္ ကန္႔ကြက္ၾကပါ စို႔ ...
ဆန္႔က်င္မဲေပး ဆႏၵျပၾကပါ စို႔ .....။ ။ ။ ။
(၀င္းတင့္ထြန္း)
၆ - ၄ - ၂၀၀၈
မွတ္ခ်က္
ၾသဂတ္စပိုင့္ (August Spies) = ကမၻာ့အလုပ္သမားေန႔ ေမေဒးေန႔အျဖစ္ ျဖစ္ေပၚေစခဲ့တဲ့။ အေမရိကန္ ခ်ီကာဂိုမွ စတင္ခဲ့တဲ့ ၁၈၈၆ ေမလအလုပ္သမား သပိတ္တိုက္ပြဲအတြင္းမွာ ေရွ႕တန္းကေန ပါ၀င္ခဲ့ၿပီး။ ႀကိဳးေပးစီရင္ သတ္ျဖတ္ခံခဲ့ရ တဲ့ အလုပ္သမားေခါင္းေဆာင္တဦး။ ။
ကိုယ့္ၾကမၼာကိုယ္ဖန္တီးဖို႔ ကန္႔ကြက္မဲေပးၾကစို႔
ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူ၏ ထုတ္ျပန္ခ်က္
အမွတ္ (၂/၂၀၀၈)
၂၆ - ၄ - ၂၀၀၈
(၁) NLD “အထူးေၾကညာခ်က္အမွတ္ ၇/၀၄/၀၈” ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပတ္ျပတ္သားသား ေထာက္ခံပါတယ္၊ အခ်ိန္ မီတယ္လို႔လည္း ယူဆပါတယ္။
(၂) ‘အေျခခံဥပေဒ မရွိတာထက္ရွိတာက ေကာင္းတယ္’ လို႔ စစ္အစိုးရကေရာ၊ သူ႔ေနာက္လိုက္ေနာက္ပါမ်ားကပါ ေျပာေဟာ ေရးသားေနၾကတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါဟာ သူတို႔ေရးဆြဲထားတဲ့ ‘အေျခခံဥပေဒ’ မွာ ခ်ဳိ႕ယြင္းအားနည္းခ်က္ေတြ အ မ်ားႀကီးရွိေနေၾကာင္းကို တဖက္လွည့္နဲ႔ ၀န္ခံေနတာျဖစ္ပါတယ္။ ‘ျပည္လံုးကၽြတ္ဆႏၵခံယူပြဲ’ မွာ ျပည္သူလူထုက ကန္႔ကြက္မဲ ေတြေပးၿပီး ပယ္ခ်မွာကို အစိုးရိမ္ႀကီး စိုးရိမ္ေနေၾကာင္းကိုလည္း ျပသတာျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ေရးဆြဲထားတဲ့ ‘အေျခခံဥပေဒ’ မွာျဖင့္ရင္ ဘယ္အခ်က္ေတြ ဘယ္အခ်က္ေတြကေတာ့ ေကာင္းကြက္ေတြရွိပါတယ္ဆိုတာကို ရွင္းမျပႏိုင္ဘဲ ‘မရွိတာထက္ ရွိ တာက ေကာင္းတယ္’ လုိ႔သာ ေျပာေနရတာ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီေလာဂ်စ္ (ယုတၱိေဗဒ) မွားပါတယ္။ ‘ေဆးမေသာက္ဘဲေနတာထက္ ေဆးေသာက္တာ ေကာင္းတယ္’ ဆိုၿပီး အဆိပ္ေဆး ကို ဇြတ္တိုက္ေနတဲ့ေလာဂ်စ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊
(၃) ျပည္သူလူထုမွာ အားလံုးေထာက္ခံႏိုင္တဲ့ ‘အေျခခံဥပေဒ’ ရွိပါတယ္။ အဲဒါက ‘၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒ’ ျဖစ္ပါ တယ္။ အမ်ိဳးသားညီၫႊတ္ေရးအေျခခံနဲ႔ ေရးထားတာျဖစ္ပါတယ္။ ေခတ္နဲ႔အညီျပဳျပင္ (update) လုပ္ဖို႔ပဲ လိုေကာင္းလိုပါ လိမ့္မယ္။
ျပန္ေခါက္ထားေပးေနာ့္
အေျခခံဥပေဒမူၾကမ္းႏွင့္ ဆႏၵခံယူပြဲဥပေဒ တရားမွ်တမႈမရွိ အန္အယ္လ္ဒီေျပာ
စစ္အစိုးရ၏ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒမူၾကမ္းႏွင့္ ဆႏၵခံယူပြဲဥပေဒ၊ နည္းဥပေဒတို႔တြင္ ပါ၀င္သည့္အခ်က္မ်ားသည္ လြတ္လပ္မႈႏွင့္ တရားမွ်တမႈမရွိေၾကာင္းကို အန္အယ္လ္ဒီပါတီက ေျပာဆိုလိုက္သည္။
အန္အယ္ဒီပါတီက ယေန႔ထုတ္ျပန္လိုက္သည့္ အထူးေၾကညာခ်က္တြင္ ဖြဲ႔စည္းပံုမူၾကမ္း၏ အခန္းတခ်ိဳ႕တြင္ ဆႏၵမဲ ေပးခြင့္ရွိသူ ေလးပံုတပံုေက်ာ္၏မဲျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းပံုမူၾကမ္းအား အလြယ္တကူအတည္ျပဳႏိုင္ရန္ဖန္တီးထားၿပီး ျပဌာန္းခ်က္မ်ား ျပန္လည္ျပင္ဆင္ခြင့္၌ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ အားလံုး၏ ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္း ေက်ာ္က ျပင္ဆင္ရန္ သေဘာတူလက္ခံၿပီးေနာက္ ျပည္လံုးကၽြတ္ဆႏၵခံယူပြဲက်င္းပ၍ ဆႏၵမဲေပးပိုင္ခြင့္ ရွိသူအားလံုး၏ ထက္၀က္ေက်ာ္မဲျဖင့္ ျပင္ဆင္ရမည္ဟု အလြယ္တကူျပင္ဆင္ခြင့္မရေအာင္ ျပဌာန္းထားေၾကာင္း ေထာက္ျပေ၀ဖန္ထားသည္။
မဲဆႏၵရွင္မ်ားအား တားျမစ္ခ်က္ႏွင့္ အျပစ္ဒဏ္မ်ားသတ္မွတ္ထားေသာ္လည္း ဆႏၵခံယူပြဲက်င္းပေရး ေကာ္မရွင္အဖြဲ႔မွ ပုဂၢိဳလ္မ်ားအား ၎တို႔၏တာ၀န္ႏွင့္လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ားကို ေဖာက္ဖ်က္ျခင္း၊ ေစာင့္ထိန္း လိုက္နာရမည့္က်င့္၀တ္မ်ားကို ခ်ိဳးေဖာက္ျခင္းတို႔အတြက္ တားျမစ္ခ်က္ႏွင့္အျပစ္ဒဏ္မ်ား မသတ္မွတ္ထား သျဖင့္ ဆႏၵခံယူပြဲဥပေဒႏွင့္ နည္းဥပေဒ တို႔သည္လည္း စံခ်ိန္စံညႊန္းမမီေၾကာင္း ေၾကညာခ်က္ကဆိုသည္။
အန္အယ္လ္ဒီပါတီ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူ ဦးသိန္းညြန္႔က “က်ေနာ္တို႔ၾကားတာက စက္မႈ၀န္ႀကီးဌာနက သူ႔၀န္ထမ္းေတြကို
ဝန္ႀကီး႐ံုးမွာစုၿပီး မဲေပးခိုင္းတာမ်ိဳး၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္႐ံုးမွာ စည္ပင္၀န္ထမ္းေတြကို စုေခၚၿပီး မဲေပးခိုင္းတာမ်ိဳးတို႔က ကိုယ္ျပဌာန္းတဲ့နည္းဥပေဒကို ကိုယ္မေလးစားတဲ့သေဘာ သက္ေရာက္ေနပါတယ္” ဟု ဧရာ၀တီကို ေျပာသည္။
အန္အယ္လ္ဒီ၏အထူးေၾကညာခ်က္တြင္ ဆႏၵခံယူပြဲ၌ ကန္႔ကြက္မဲေပးလွ်င္ ေက်ာင္းသားျဖစ္ပါက ေက်ာင္းထုတ္ၿပီး
ဝန္ထမ္းျဖစ္ပါက အလုပ္ထုတ္မည္၊ လယ္သမား ယာသမားမ်ားကို လယ္ယာေျမသိမ္းမည္ဟူသည့္ ၿခိမ္းေျခာက္ ေျပာဆိုမႈမ်ားကို ၾကားသိေနရေၾကာင္းလည္း ေရးသားထားသည္။
မဲေရတြက္ရာ၌လည္း ေထာက္ခံမဲ၊ ကန္႔ကြက္မဲႏွင့္ ပယ္မဲစာရင္းမ်ားကို စုေပါင္းစာရင္းခ်ဳပ္သည့္အခ်ိန္တြင္ ဆႏၵမဲေပးပိုင္ ခြင့္ရွိသူ ျပည္သူလူထုက ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာခြင့္မရွိျခင္းတို႔သည္ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈမရွိဘဲ မမွန္မကန္လုပ္ႏိုင္ေသာ အခြင့္အေရးမ်ားကို ရရွိေစသည္ဟုလည္း ေၾကညာခ်က္က ဆိုသည္။
အာဏာပိုင္တို႔က မည္သို႔ပင္ ဟန္႔တားေႏွာင့္ယွက္မႈမ်ားရွိေနပါေသာ္လည္း မဲဆႏၵရွင္ျပည္သူမ်ားအေနျဖင့္ ေၾကာက္႐ြံ႕ စိုးရိမ္ျခင္းမရွိဘဲ မဲ႐ံုသို႔သြားကာ ကန္႔ကြက္မဲထည့္ၾကရန္ တိုက္တြန္းထားသည္။
ယခုလဆန္းပိုင္းကလည္း အန္အယ္လ္ဒီပါတီက ဆႏၵခံယူပြဲ၌ကန္႔ကြက္မဲေပးၾကရန္ မဲဆႏၵရွင္ျပည္သူမ်ားအား ေၾကညာခ်က္ထုတ္ကာ တိုက္တြန္းခဲ့သည္။
ဧရာ၀တီ-ကိုသက္ | ဧၿပီ ၂၄၊ ၂၀၀၈
ေခါင္းခါလုိက္သည္
ေခါင္းတစ္ခ်က္ ခါလိုက္တိုင္း
မုန္တိုင္းအတြက္ အားတစ္ခါ ျဖစ္တယ္..
စပ်စ္သီးေတြ ခ်ဥ္တယ္ဆိုတာ အလကား
အေျဖကို ႀကိဳသိေနတာေတာ့ ခါးတယ္
မေျပးႏိုင္ေအာင္ အပိုင္ခ်ည္ၿပီးမွ
လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေပးသြားသားပဲလို႔ မေျပာေၾကး
ရထားကေတာ့ အခ်ိန္တန္ရင္ ထြက္သြားမွာပဲ
အစစတိုးတက္ၿပီး အၿပိဳင္တိုးထြက္ေနၾကတဲ့ ေခတ္ႀကီးမွာ
မ်က္မျမင္ပုဏၰားတစ္စုကေတာ့ ငါ့ေလွ ငါထိုး အမ်ဳိးေပ်ာက္ေပ်ာက္
လက္ဖ်စ္တေတာက္ခတ္လိုက္ရင္
ၾကက္ဆူပင္က ေလာင္စာထြက္တယ္
ဘိုးဘိုးေအာင္အစြမ္းနဲ႔ ၀လံုးေတြ တိုးသတဲ့
ဘိုးဘိုး (မ်က္ႏွာ) ေျပာင္ အစြမ္းထက္ပံုက သုညေတြ တိုးတိုးလာတယ္..
မုန္တိုင္း အတြက္ ပ်ဳိးပ်ဳိးလာတယ္...
အမွားဟာ အမွန္ျဖစ္ေနတတ္ၿပီး
အမွန္ဟာ အမွားျဖစ္ေနတတ္တယ္
အမွန္တရားအတြက္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ ခါလိုက္တိုင္း
မုန္တိုင္းအတြက္ အားတစ္ခါ ျဖစ္တယ္..
အမွန္တရားအတြက္ ေခါင္းဆယ္ခ်က္ ခါလိုက္တိုင္း
မုန္တိုင္းအတြက္ အားဆယ္ခါ ျဖစ္တယ္..
အမွန္တရားအတြက္ အားလံုး ေခါင္းခါၾကမယ့္ေန႔ဟာ
ဒုတိယေျမာက္ လြတ္လပ္ေရးေန႔ပါပဲ... ။
ညီမင္းႏိုင္
Wednesday 23 April 2008
အေ၀းကေပးစာတေစာင္
၂၀၀၈ခုႏွစ၊ မတ္ ၂၃။
ကိုဟိုဒင္းေရ -
စိုင္းထီးဆိုင္တေယာက္ ဆံုးရွာျပန္ပါေရာ့လားဗ်ာ။ တေန႔ကပဲ က်ေနာ္နဲ႔မိတ္ေဆြတေယာက္နဲ႔ အီးေမးလ္အျပန္အလွန္ေရးၾကရင္း
တကယ့္ဂီတ အႏု ပညာသည္စစ္စစ္ျဖစ္တဲ့သူက - ဂီတလုလင္ေမာင္ကိုကိုဆံုးသြားတာ။ ဘယ္သူမွဂုဏ္ျပဳစာမေရးၾကဘူး။ ျပည္တြင္းမွာလည္း မေရးၾကဘူးလုိ႔ ၀မ္းနည္းေဒါသနဲ႔ေျပာ ပါတယ္။ က်ေနာ္ကလည္း သူ႔ခံစားမႈကိုကိုယ္ခ်င္းစာမိတာနဲ႔ ငိုင္က်သြားမိတယ္။ ဟုတ္တယ္ဗ်ာ။ သူနဲ႔မတိမ္းမယိမ္းကြယ္လြန္ၾကတဲ့ ေအ၀မ္းစိုးျမင့္။ ကိုေလးၫြန္႔ စသျဖင့္ အစားထိုးမရတဲ့ပညာရွင္ေတြ ကြယ္လြန္တာဟာလည္းတကယ္ကို ၀မ္းနည္းစရာပဲ။ က်ေနာ့္ေခါင္းထဲမွာ (ရင္ထဲမွာလုိ႔လဲ ဆိုႏိုင္ပါတယ္) သူတို႔ကို ဂုဏ္ျပဳ တဲ့ ေဆာင္းပါးေလးတေစာင္ေလာက္ ေရးခ်င္လိုက္တာလုိ႔ ေပၚပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္ကသူတို႔အေၾကာင္းကို သူမ်ားတကာထက္ ပိုသိတာလဲမဟုတ္၊ သူတို႔ပညာ ကိုလဲ လိုက္မီတာမဟုတ္ပဲနဲ႔။ ေရးလိုက္ပါမွ ေယာအတြင္း၀န္ဦးဘိုးလိႈင္ရဲ႕စာကို ငတာက ခ်ီးက်ဴးတာမ်ဳိးျဖစ္ေနမွာစိုးလုိ႔ မေရးခဲ့ဘူးလုိ႔ အဲဒီမိတ္ေဆြကို ျပန္ေျပာ လိုက္မိပါတယ္။ အခုေတာ့သူတို႔ေနာက္ကို ထက္ျမက္တဲ့ ဂီတာပညာရွင္ေနာက္တေယာက္ လိုက္သြားပါျပန္ေကာလားဗ်ာ။
သူကြယ္လြန္တဲ့သတင္းကို ေက်ညာၿပီးေနာက္ ေရဒီယိုေတြကေနသူ႔ရဲ႕ ‘ေနရစ္ေတာ့ကြယ္၊ သြားေတာ့မယ္’ ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလး ဖြင့္ေပးေတာ့ က်ေနာ္ ျဖင့္မ်က္ရည္က်လုတဲတဲ ေငးေနမိ။ ျပန္သတိရေနမိတယ္။ သတိရဆို က်ေနာ့္ဘ၀ရဲ႕အႀကီးမားဆံုး အေျပာင္းအလဲႀကီးတခု ျဖစ္ေပၚေနတုန္းမွာ က်ေနာ့္ရဲ႕ဘ၀ အတြင္း၀င္ေရာက္လာတဲ့ သီခ်င္းမ်ားနဲ႔ေတးသံရွင္ေပကိုး။ ဘယ္လိုမွ ေမ့မရတဲ့ ေန႔ရက္မ်ားနဲ႔ ေမ့မရတဲ့သီခ်င္းမ်ားေလ။ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၃၀ ေက်ာ္က။
ခင္ဗ်ားလည္းသိတဲ့အတိုင္းပဲ က်ေနာ့္လူငယ္ဘ၀ဟာ သာမန္လူ႔ေလာကမွာတယ္ၿပီးေနရတာမွမဟုတ္တာ။ ေထာင္ထဲနဲ႔ ေတာထဲမွာျဖတ္သန္းရတဲ့ ကာလကပိုမ်ားတဲ့ဥစဏာ။ ဒီလိုနဲ႔ တခါေတာ့ခင္ဗ်ားတို႔ သိၾကတဲ့အတိုင္း ပစၥ ႏၱရစ္အရပ္မွာ က်ေနာ္ကာလ တခုသြားေနလိုက္ရတယ္။ အဲဒီကျပန္ေရာက္လာေတာ့ အင္းစိန္ေထာင္ထဲေရာက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က်မွ ေခတ္ေပၚစတီရီယိုေတး ေတြကိုၾကားရတာကိုးဗ်။ ေထာင္ျပင္ကေန လြင့္ပ်ံလာတဲ့ေလာ္သံေတြကေပါ့။ က်ေနာ္ ျဖင့္ ဟာ - ငါ့နားမ်ားမွားတာလား။ ဘာသာျခား သီခ်င္းေတြ လြင့္ေနတာလား။ ဂီတကလည္း ဆန္းခ်င္တိုင္းဆန္း။ စာသားေတြကလည္း မပီပဲကိုးဗ်။ ယဥ္ေက်းမႈ ခ်င္း ေဆာင့္မိတာလုိ႔ ဆိုရမလားမသိပါဘူး။ ေခါင္းကိုခ်ာလပတ္လည္ ရမ္းသြားတာပဲ။ အဲဒီေနာက္ အိမ္ျပန္ေရာက္မွ ႏွမနဲ႔ညီကိုေမးၾကည့္ၿပီး သူတို႔ ေျပာျပလုိ႔သိရ တယ္။ ေအာ္ - ဒါစတီရီယိုေတး ဆိုတာတဲ့လားေပါ့။ ႏို႔ေပမဲ့ ကိုယ့္နားနဲ႔စိမ္းလြန္းလုိ႔ က်ေနာ္က အလွမ္းေ၀းေ၀း မွာပဲေနလိုက္မိတယ္။ တပုဒ္မွ စိတ္မ၀င္စားခဲ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအထဲမွာ ထူးထူးျခားျခားခၽြန္ထြက္ေနတဲ့ သီခ်င္းတပုဒ္ကိုေတာ့ သတိထားလိုက္မိတယ္။ အဲဒါက မနက္ကေန ေန၀င္အထိ ဆိုရမေလာက္နီးပါး ၾကားေနရတဲ့သီခ်င္းက “မႏၱေလးေရာက္ရွမ္းကေလး တေယာက္” ဆိုတဲ့သီခ်င္း။
အဲဒီေနာက္ေတာ့ က်ေနာ္အိမ္ကိုစြန္႔ခြာရေရာ။ မိဘေမာင္ႏွမနဲ႔ ေဆြမ်ဳိးမိတ္ေဆြေတြကို ခြဲခြာရေရာ။ ရွမ္းျပည္နယ္က ေတာင္တန္းေတြေပၚ ေရာက္ သြားတယ္။ ရွမ္း၊ ပအို႔၊ ေတာင္သူ၊ လီေရွာ၊ အင္းသား၊ ဓႏုစတာေတြ ေနထိုင္တဲ့ေတာင္တန္းေတြ၊ လြင္ျပင္ေတြမွာေပါ့ဗ်ာ။ အိုးစည္သံ။ လင္းကြင္းသံေတြၿမိဳင္လွတဲ့။ အဲ - မဟုတ္ဘူးဗ်။ အိုးစည္သံ - လင္းကြင္းသံဆိုတာက ပြဲလမ္းက်မွၾကားရတာ။ ၀ါတြင္းဆြမ္းကပ္ဖို႔ အဖိတ္ေန႔မွာလည္းၾကားရတယ္။ က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာေတာ့ အမ်ားဆံုးၾကားရတာဟာ စိုင္းထီးဆိုင္နဲ႔ စိုင္ေမာ္၀္တို႔ရဲ႕ သီခ်င္းေတြပဲဗ်ဳိ႕။ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက၊ ဘယ္လူမ်ဳိးေတြအၾကားေရာက္ေရာက္ ကာလသား။ ကာလသမီးေတြဟာ ကက္ဆက္ပါလာသူကို စိုင္းထီးဆိုင္နဲ႔စိုင္းေမာ္၀္တို႔ရဲ႕ သီခ်င္းေတြဖြင့္ခိုင္းၾကတာပဲ။ လား႐ိႈးသိန္းေအာင္တို႔ ဘာတို႔လည္းႀကိဳက္ၾကပါရဲ႕။ ဒါေပမဲ့ ဒီႏွစ္ေယာက္၊ အထူးသျဖင့္ စိုင္းထီးဆိုင္ေလာက္ေပၚျပဴလာျဖစ္တာ ဘယ္သူ႔မွမေတြ႔ရေပါင္ဗ်ာ။
ပအို႔အမ်ဳိးသားေတြမွာ အပ်ိဳလည္တယ္ဆိုတဲ့ ဓေလ့ရွိတာကိုးဗ်။ အပ်ိဳလည္တယ္ဆိုတာ ထူးထူးျခားျခားေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ တေန႔လံုး သနပ္ဖက္ျခံ။ ၾကက္သြန္ခင္းထဲမွာ အလုပ္လုပ္ၾကၿပီးတဲ့ေနာက္ ညမွာအပ်ိဳေလးေတြရွိတဲ့အိမ္ေတြကိုသြားၿပီး မီးဖိုေရွ႔မွာထိုင္၊ ေလကန္ၾကတာကိုးဗ်။ မီးဖိုဆိုတာက အိမ္ရဲ႕အဓိက အခန္း။ ဧည့္ခန္းႀကီးထဲမွာရွိတာပါ။ ေနာက္ၿပီးကာလသားနဲ႔ ကာလသမီး တေယာက္ခ်င္းစကားေျပာတာမ်ဳိး မဟုတ္ပါဘူး။ အိမ္ရွင္အပ်ိဳကလာသမွ် ကာလသားကို ဧည့္ခံစကားေျပာရတာပါ။ ေျပာတာက တဖက္ကအလုပ္လုပ္ရင္း တဖက္ကေျပာတာပါ။ ဥပမာၾကက္သြန္ခ်ိန္ဆိုရင္ ၾကက္သြန္မ်ဳိးေတြကို စိုက္ဖို႔အတြက္ ဥေတြက ေန အေျမႇာင္းေတြအျဖစ္ေခၽြၾကရတယ္။ အိမ္ရွင္မိန္းကေလးက သူ႔အိမ္ကမ်ဳိးေတြကိုေခၽြ။ လာတဲ့ကာလသားေတြကလည္း ကိုယ္ယူလာတဲ့ ကိုယ့္အိမ္ကၾကက္သြန္ မ်ဳိးေတြကိုေခၽြ။ အဲဒီလိုေလကန္ၾကတာပဲဗ်။ အဲ။ ထူးျခားတဲ့ထံုးစံတခုက ကာလသားေတြက ေကာင္မေလးေတြကို နင္ငါ့ကိုႀကိဳက္သလားလုိ႔ေမးရင္ ႀကိဳက္တယ္လုိ႔ ျပန္ေျဖရတယ္ဗ်။ မႀကိဳက္ဘူးလုိ႔မေျဖရဘူး။ ဒါေပမဲ့ဒီလိုစကား၀ိုင္းမွာ ေျပာတာကို ဘယ္သူမွအတည္မယူရဘူးေလ။ သူတို႔ထံုးစံပဲ။ ခုနကေျပာေနတာနဲ႔ ျပန္ဆက္ ရရင္ အဲဒီလိုအပ်ိဳလည္ၾကရာမွာ တတ္ႏိုင္တဲ့ကာလသားမ်ားက ကက္ဆက္ေလးေတြ သယ္သြားၾကတာကိုးဗ်။ ၿပီးမွအပ်ိဳေရွ႕မွာဖြင့္ျပ။ နားေထာင္ၾက။ ထင္ျမင္ ခ်က္ေပးၾကေပါ့ေလ။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ရဲ႕ၾကက္သြန္ထည့္တဲ့ ပလိုင္းေတြထဲမွာ ကက္ဆက္ေခြေတြနဲ႔ ဓာတ္ခဲအသစ္ အေဟာင္း။ တပတ္ရစ္၊ ဓာတ္ခဲ မ်ဳိးစံုပါလာ တတ္သဗ်။ လက္တဖက္မွာေတာ့ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးေပါ့ဗ်ာ။ မိုးရြာရြာ။ ႏွင္းက်က်အဲဒီစတိုင္က မေပ်ာက္ဘူးဗ်။ အဲဒီလို ညေတြမွာ ဖြင့္တဲ့သီခ်င္းေတြကေတာ့ စိုင္းထီးစို္င္၊ စိုင္ေမာ၀္တို႔ရဲ႕ ဟာေတြေပါ့ဗ်။
က်ေနာ္က။ အဲဒီတုန္းကတိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔တဖြဲ႔နဲ႔အတူေန။ အတူစား။ အတူလႈပ္ရွားေနတာဆိုေတာ့ ရြာတကာလွည့္ၿပီး ၿမိဳ႕နယ္အ လုပ္ေတြ လုပ္ၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီက်ေနာ္တို႔ရဲ႕အဖြဲ႔မွာ ေသနတ္လိုပဲ မပါမျဖစ္ပါေလ့ရွိတာက ကက္ဆက္နဲ႔ ကက္ဆက္ေခြေတြပဲဗ်။ သူတို႔ကေဒသခံလူထု။ အထူး သျဖင့္ လူငယ္ပိုင္းေတြနဲ႔စကားေျပာၿပီးရင္ ကက္ဆက္ေလးဖြင့္။ ေထြရာေလးပါး ေျပာၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒီအခါမွာ ကာလသားေတြက ဘာသီခ်င္းရွိသလား။ ဘယ္သီ ခ်င္းေလးဖြင့္ပါအုန္း စသျဖင့္ေျပာၾက ေတာင္းဆိုၾကတာ။ စိုင္းထီးဆိုင္နဲ႔စိုင္ေမာ္၀္တို႔ရဲ႕ သီခ်င္းေတြခ်ည္းပဲ။ ေနာက္ၿပီးက်ေနာ္တို႔တေတြ တေတာင္ကေနတေတာင္၊ တရြာကေနတရြာ သြားၾကေတာ့လည္း လက္ထဲပါလာတဲ့ကက္ဆက္က သူတို႔သီခ်င္းေတြပဲ ထြက္ေနတာကိုးဗ်။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ့္အဖို႔ ရွမ္းျပည္နယ္က ဒီေတာ။ ဒီေတာင္၊ ဒီေျမာင္၊ ဒီစမ္းေတြနဲ႔ ဒီသီခ်င္းေတြဟာ ခြဲလုိ႔မရဘူးျဖစ္သြားတယ္။ ေလွစီးရင္း။ ျမင္းစီးရင္း ဒီသီခ်င္းေတြနဲ႔လြင့္ေမ်ာခဲ့ရတဲ့ ေန႔ရက္ေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ပါဘူး။ တခါတေလကိုယ္က သူတို႔စကားနားမလည္လုိ႔ ကိုယ့္ကိုရြာထဲက အိမ္တအိမ္မွာ ေသနတ္တလက္၊ ကက္ဆက္တလံုးနဲ႔ ထားခဲ့တာမ်ဳိးေတြလည္း ရွိတယ္။ ကက္ဆက္နဲ႔ထားခဲ့တယ္ဆိုတာထက္ ထီးဆိုင္တို႔စိုင္ေမာ၀္တို႔နဲ႔ ထားခဲ့တယ္ဆိုရင္ပိုမွန္မယ္ထင္ပါတယ္ဗ်ာ။
က်ေနာ္အဲဒီေနရာေတြကိုခြာရတဲ့အခါမွာ သူတို႔သီခ်င္းေတြေခါင္းထဲရင္ထဲမွာ စြဲကပ္ၿပီးပါလာတာေပါ့။ အဲဒါလည္းၾကာသြားၿပီ။
အခုေတာ့က်ေနာ့္လက္ထဲမွာ ေသနတ္မရွိေတာ့ဘူး။ ရင္ထဲမွာစိုင္းထီးဆိုင္ရဲ႕သီခ်င္းေတြေတာ့ရွိေနတယ္။
ယာေတာကသာေျဗာ
သမဂၢ အေမသို႔ကန္ေတာ့ပန္း
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အေမ
ဒီေလာက္အသက္ရွည္ရွည္ေနေပးခဲ႔တာ။
အသက္ ၉၀ ေက်ာ္ေအာင္ ဒီအက်င့္ ဒီစာဂ
ဒီသီလ ဒီေမတၱာ
ဒီေစတနာ ဒီအသိနဲ႔
ကတိတည္တည္
သတိၿမဲၿမဲ ဒီေျမဒီအေျခမွာ ဒီလိုေနရဲခဲ႔တာ ေနေပးသြားတာ
နဲတဲ့မဟာက႐ုဏာလားအေမ။
လူေတြကေတာ့ႏွေမ်ာၾက၀မ္းနည္းၾကတာေပါ႔။
အေမရွိေနသမွ်ေစတီထိုက္တာကုိး။
ပုထုဇဥ္ေတြဆိုေတာ့လည္း
အေမေရစက္ခ်မွ
သားတို႔ရင္ထဲကကုသိုလ္ေတြက ပိုးပုိးေပါက္ေပါက္ပိုက်
အေမအမွ်ေ၀မွ
သမီးတို႔လိုက္ရတဲ့ သာဓုေတြက ပီတိပိုျဖာရတာကိုး။
သားသမီးေတြမွာလည္းအက်ဳိးမ်ား
အေမ့ေျမအေမ့ေရမွာ တိုးပြါး
ေဗာဓိေညာင္လိုအရိပ္တပါးအေမေရ။
စိတ္ခ်လုိ႔သြားအေမ
သားသမီးေတြက လူလားေျမာက္
အမွန္နဲ႔အမွား တရားနဲ႔မတရား
ပိုင္းျခားတတ္တဲ့အရြယ္ေတြေရာက္ၾကၿပီ
ကုသိုလ္တံတားမ်ားဘယ္လိုေဆာက္
အကုသိုလ္တရားမ်ားဘယ္လိုေဖ်ာက္
သေဘာေပါက္တယ္အေမ
ေျမးျမစ္ေတြလည္း အေတာင္ေပါက္
ႏိုင္ငံတကာတံခါးေတြကို သိကၡာရွိရွိေခါက္တတ္ၾကၿပီ။
စိတ္ခ်အေမ
ဓမၼကမ္းပါးမွာ အေမထားခဲ႔တာ
သားတျဖာျမစ္တဖ်ာမွမဟုတ္တာ
အပြါးအစည္းေသြးသစ္ေတြေ၀ေ၀ဆာဆာဖြဲ႔
သားသမီးေျမးျမစ္ေတြကုေဋကုဋာနဲ႔
ဒီေျမ ဒီကမာၻမွာ
ဒီမို တေျပတရြာ တည္လို႔ရပါရဲ႕အေမ။
(ေအာင္ဆန္းတို႔အေမ ဗဟိန္းတို႔အေမ ေအာင္ေက်ာ္တို႔အေမ
ခြ်န္ျမၾကေစ တြန္ကၾကေစ ဇာနည္အိုးေ၀)
သမဂၢအေမ - သီခ်င္းကိုဆိုေနရင္း
ေထာင္ထဲက အေမသားေတြ အေမ့ဂုဏ္ေတာ္ေတြကိုေအာက္ေမ့ေနၾကမွာပါ။
ေျမေအာက္က အေမ့သမီးေတြ အေမ့လုိျဖစ္ေအာင္က်င့္ၾကံေနၾကမွာပါ။
စစ္ဖိနပ္ေအာက္က အေမ့ျပည္သူေတြ ႐ုန္းထေနၾကမွာပါ။
အေ၀းေရာက္အေမ့သားသမီးေတြ အမိေျမအတြက္ တိုက္ပြဲဆက္ေနၾကမွာပါ။
ခြန္ဆိုင္း ( ၈.၄.၀၈)
Subscribe to:
Posts (Atom)
